Τετάρτη 15 Ιουνίου 2005

Έχετε γεια βρυσούλες...

Απ' το πρωί ξεκίνησα να τρέχω και δεν φτάνω
Κι απ' την ταράτσα της Βουλής θα πέσω να πεθάνω
Από πίνακα σε πίνακα και από δις σε... μύρια
Πέρασα ολημερίς του χάρου τα μαρτύρια

Ο Κίμων παρεξήγησε ήρθε να καθαρίσει
Και ο Δάνης χάρηκε, δεν είχε φαληρίσει
Δεν είμαι παίκτης μηδέ ληστής αλλά επιχειρηματίας
ελάλησε ο Λιντζέρης σε κρίση απελπισίας

Απ' το πρωί μας τσάκισαν μας βγάλανε το λάδι
Τραγάκη μας που είσαι, μας έχεις στο σκοτάδι

Άλλη φορά πριν δώσετε της παναγιάς τα μάτια
να μας δωρίσετε βου βου με βάρος σε καράτια...

Αφιερωμένο σε όλους τους ταλαίπωρους της χθεσινής μέρας
Μάκια

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έφη μου αδικείσαι εδώ μέσα! Πολύ καλό το ποιηματάκι σου!

Ανώνυμος είπε...

Πρόσφατα άκουσα συνάδελφο να σχολιάζει οτι οι γυναίκες δημοσιογράφοι δουλεύουν λιγότερο όταν αποκτούν παιδιά.
Βρε αγάπες μου, να τα πετάξουμε στο δρόμο τα παιδάκια;
Έχετε κατά νου, οτι έχει οικοδομηθεί ένα ολόκληρο κοινωνικό κράτος το οποίο στηρίζει τη μητρότητα, τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τη πολύτεκνη και μονογονεϊκή οικογένεια...κ.α. Μήπως σας διαφεύγει οτι όλα αυτά γίνονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; ή γράφετε μηχανικά τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες; Μήπως ακόμη ξεχνάτε οι άνδρες συνάδελφοι οτι όσο είστε εδώ, τα παιδάκια σας τα κρατούν οι σύζυγοι;
Δεν είναι λοιπόν θέμα το οτι άλλοι δουλεύουν λιγότερο και άλλοι περισσότερο, εκτός και αν εισηγηθείτε στους εργοδότες σας να μην δουλεύουν μαζί σας γυναίκες συνάδελφοι με παιδιά. Ας δείξουμε επιτέλους το ανθρώπινο πρόσωπό μας... έχει κουράσει το προσωπείο και η αναλγησία ορισμένων...

Πέτρος Δημητρόπουλος είπε...

Από τη στήλη "στα πίσω έδρανα" της Ντόρας Νταϊλιάνα στην Ελευθεροτυπία [σελ.6, 17/6/2005]
''Όταν η ταλαιπωρία γίνεται έμπνευση, με τη βοήθεια και του Ρασούλη. Μέσα στον κυκεώνα των σελίδων και των αριθμών τού «πόθεν έσχες», η συνάδελφος Έφη Γαλώνη εμπνεύστηκε και... αφιέρωσε στους συναδέλφους της, μέσα από το site των κοινοβουλευτικών συντακτών, «Στης Βουλής τα Έδρανα», που εγκαινίασε ο «μετρ» της νέας τεχνολογίας Πέτρος Δημητρόπουλος, τους παρακάτω στίχους: «Απ' το πρωί ξεκίνησα να τρέχω [κλπ]

μερσί Ντόρα