Αν υποταχτούμε τώρα να περπατήσουμε στην έρημο των νέων δανείων, θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα οτι θα μπούμε σ΄ έναν παραιτημένο εγκλεισμό. Θα κάνουμε μήνους ν΄ ανταμώσουμε ξανά τα παιδιά μας και χρόνια να τα ειδούμε!.
Και Θα γυρίζουμε χωρίς ιεροτελεστίες και θεατές, έρημοι κι απόκοσμοι σ΄ έναν καταναγκασμό χωρίς τέλος. Μια μεσογειακή Χονολουλού χωρίς αίσθηση ευθύνης και Πολιτισμό, ταξιδιωτικό γραφείο.
Άλλως, ας δεχθούμε οτι είναι καιρός ν΄αποθάνει το παρδαλό μας τσίρκο. Να γενούμε ξανά φιλόπονοι κι αλληλέγγυοι. Να κλείσουμες τις πηγές της ασχήμιας. Κι άμα το καταφέρουμε αυτό, ε, τότε χαλάλι, ας χαθούμε στην αιθρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου