Ακούει κανείς τις καμπάνες;

Ε ναι! Υπάρχει πολύς θυμός γι΄ αυτήν την εγκληματική ομάδα που αφαίρεσε τη ζωή αυτού του καλού και μονάκριβου 25χρονου Νικόλα για το τίποτε στου Φιλοπάππου. Τόσο γι΄ αυτούς που μετράνε την ανθρώπινη αξία όσο ένα κινητό και δύο του λαιμού αλυσίδες- μπορεί και φυλαχτά της μάνας του- αλλά κυρίως για το άθλιο κράτος και τους εκπροσώπους του- ναι αυτοί που θεωρούν «βαρειά βιομηχανία» του τον τουρισμό…- που αφήνει εκτεταμένες περιοχές του ζωτικού αθηναϊκού κέντρου, χωρίς επαρκή αστυνόμευση.

Υπάρχει θέμα ασφάλειας εδώ! Και αρκετοί που δηλώνουν γενικώς «Προοδευτικοί» ή αόριστα «Αριστεροί» ας συλλογιστούν ότι η χώρα έχει φθάσει στα όρια των αντοχών της και δεν σηκώνει άλλους μετανάστες. Δεν ημπορούμε να ταΐσουμε πια τα δικά μας παιδιά ρε, πως αλλοιώς το λένε; Και κάποιοι από αυτούς τους επήλυδες «ατάϊγους», των οποίων την παρουσία , αν εξαιρέσουμε τις παράνομες σεξουαλικές υπηρεσίες, οι περισσότεροι ταλαίπωροι πατριώτες καμώνονται πως αγνοούν, αφού δεν έχουνε που να σταθούν και όταν δεν πέφτουν θύματα στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης, θα ριχτούν στο κοινό έγκλημα. Μυαλό θέλει;

Δεν πα να γράφουν κατά καιρούς κάποιοι για τη Μανωλάδα; Μόνο το ΚΚΕ- με το οποίο έχω τις διαφωνίες μου για να μην παρεξηγηθώ- υπογραμμίζει εμφατικά ότι και σε αυτήν περίπτωση οι ξένοι εργάτες πρέπει να εργάζονται με ένσημο... (σ.σ: Η Χρυσή Αυγή παρεμπιπτόντως με δικά της γραφεία ευρέσεως εργασίας, επιδίδεται στο ίδιο αποκρουστικό δουλεμπόριο "τύπου Μανωλάδας", αλλά...μόνο για Έλληνες!). 

Δεν αγνοώ, βεβαίως-  ως Αριστερός…-τις αιτίες της μετανάστευσης. Τα κάνανε γης Μαδιάμ όπου μπορούσανε οι κανονιοφόροι της Δύσης και εκμεταλλεύονται ληστρικά, ερημώνοντας ολόκληρες περιοχές του πλανήτη στις οποίες κατόπιν επιδεικτικά και ξεδιάντροπα προβάλλουν τον δυτικό τρόπο ζωής! Αλλά, πώς να το κάνουμε; Δεν είναι «όλοι οι ξένοι αδέλφια μας»…

Έχει πολλά καθάρματα του κοινού Ποινικού Δικαίου αυτό το αταξινόμητο χαρμάνι. Δεν είναι όλοι σαν τον φιλαράκο μου τον καλοκάγαθο και μονίμως αισιόδοξο Άντι από τη Νιγηρία που επιμένει να πουλάει ακόμα και τώρα «σιντιά» στις παραλίες και τον κερνάω μια μπύρα σχεδόν κάθε βράδυ στο περίπτερο που τα πίνω στη γειτονιά μου στη Νέα Σμύρνη.

Στον μέσο πολίτη- και μην υποτιμάτε τον όρο- προκαλεί ανασφάλεια η αύξουσα πυκνότητα του «ξένου» στοιχείου, που δεν αργεί καιρός ώστε να μετατραπεί σε δυσφορία για την παρουσία δικαίων και αδίκων στη χώρα. Απλώς οι εξαίσιοι πολιτικοί μας δεν κυκλοφορούν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να διαπιστώσουν την υφέρπουσα δυσαρέσκεια. Ο πολύς κόσμος, εκτός άλλων, δεν έχει εξηγήσεις και αγνοεί σε γενικές γραμμές το εμπόριο ελπίδων για την εξασφάλιση νόμιμης άδειας από το οποίο βγάζουν μεροκάματο κάμποσα ευυπόληπτα δικηγορικά γραφεία.  

Αν δεν ξυπνήσει η Αριστερά, λέω, σε όλες τις εκδοχές της, όπως και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις προκειμένου να αναδείξουν χωρίς την τρέχουσα ρητορική χυδαιότητα αυτό το φλέγον ζήτημα, οι όροι στην «Ημερήσια Διάταξη» θα τεθούν- και τίθενται ήδη- οι δολοφόνοι του Φύσσα, στην Κοκκινιά είχαν γραφεία…- από την Ακροδεξιά και τους Ναζί Χρυσαυγίτες. Αυτά…

Υ.Γ: Τόλμησε η «κακομοίρα» η ποιήτρια Κική Δημουλά να παραπονεθεί ότι δεν βρίσκει πια θέση στο αγαπημένο της παγκάκι στην Κυψέλη, κι άκουσε τα εξ αμάξης! Γιατί ρε μάγκες; Εσείς ηλικιωμένες μανάδες δεν έχετε; Κι αφού είσαστε τόσο ευαίσθητοι, πως και δεν σας βλέπουμε ποτέ στα κοινωνικά συσσίτια που οργανώνουμε εμείς αθόρυβα στις γειτονιές αξεχώριστα για Έλληνες και Ξένους;

Ποιος βγήκε;

Ρε, ποιος θα τραγουδήσει το έπος αυτών των παιδιών που έχουνε πάρει των ομματιών τους και ζούνε τώρα μακριά απ΄ ότι αγαπήσανε; «Είμαι καλά εδώ. Αλλά μου λείπει η κληματαριά στην αυλή μας πώς να στο πω ρε φίλε…» μου γράφει ο Πετράν που μεγαλώσαμε μεσοτοιχία, από την Κοπεγχάγη.

Ποιος μωρέ να γράψει;  Οι φραγκοφονιάδες «τύπου Μαχαιρίτσας;».  Και τα γλοιώδη «Νταλαροειδή»; Ακούω την υπόκωφη οργή της γενιάς της θυγατέρας και του γιου μου και λέω χαμογελώντας «κουφάλες έρχεται η ώρα σας»!

Αναδημοσίευσις…

Ενοχλήθηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κυρίτσης, ότι ο πρωθυπουργός έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου που πήρε το χρυσό στο μήκος στο πρόσφατο Πρωτάθλημα Ευρώπης στον στίβο. Και καταλόγισε αστοχία στον Αλέξη Τσίπρα. Επειδή, η αθλήτρια είχε κάνει προ ετών κάποιο ρατσιστικό σχόλιο που το έχει πάρει πίσω- της στοίχισε την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου- ζητώντας συγγνώμη. Ότι ψήφισε τόσο βαρειά μέτρα ο Κυρίτσης, δεν τον πείραξε. Εκεί σκάλωσε η αριστερή του συνείδηση…

Αναδημοσιεύεται άρθρο του Ξενοφώντα Α. Μπρουντζάκη από το ηλεκτρονικό «Ποντίκι».  

Περίπτωση Κυρίτση – ένα αγιάτρευτο σύμπτωμα…

Ο κύριος Κυρίτσης αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα των επιφανών ανδρών που ο ευφυής πολτός των Αγανακτισμένων προέκρινε για το κοινοβούλιο αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του όλη εκείνη την αξιοκρατική υπεροχή σε σχέση με το παλαιό και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό. Προκρίθηκε επειδή αναγνωρίστηκε η σημαντική του συμβολή στους κοινωνικούς αγώνες, ο αξεπέραστος πολιτικός του λόγος, η εν γένει κοινωνική του δράση. Κοντολογίς, ανταμείφθηκε για τις τιμαλφείς του περγαμηνές που το δίχως άλλο διασφάλιζαν μια λαμπρή κοινοβουλευτική πορεία γεμάτη προσφορά και έργο.

Ενδεικτικά στο έργο του ξεχωρίζουν: η συμβολή του για το τρίτο και τέταρτο -στο διηνεκές- μνημόνιο, η δέσμευση της χώρας σε πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι την δευτέρα παρουσία, η αύξηση και διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι πλειστηριασμοί, η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, οι πωλήσεις των αεροδρομίων και των τρένων για πενταροδεκάρες, η αποψίλωση του τύπου κ.ά. Γενικότερα, συμμετείχε σε όλες τις ομορφιές που επέτυχε η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εκτός από το ριζοσπαστικό κοινοβουλευτικό έργο που φέρει την υπογραφή του, επέδειξε ζηλευτή προσήλωση στον δημόσιο ιδεολογικοπολιτικό διάλογο με τις παροιμιώδεις παρεμβάσεις που, αν μη τι άλλο, συνδράμουν αποφασιστικά στην ανανέωση της παγκόσμιας πολιτικής σκέψης. Μάλιστα, σε μιαν από τις αξιομνημόνευτες πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του έθεσε τα θεμέλια της απομάγευσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού: «Ο δυτικός πολιτισμός έστειλε εκατομμύρια παιδιά στους θαλάμους αερίων και οι δυτικές κοινωνίες ψηφίζουν τους πολιτικούς απογόνους αυτών που το έκαναν. Για τους ισλαμιστές δεν υπάρχει κάτι ανάλογο καταγεγραμμένο».

Στην προσπάθεια δημιουργίας μιας άλλης Ευρώπης, ο κ Κυρίτσης συνεργάζεται συντροφικά και αρμονικά με τους Πάνο και Δημήτρη Καμμένο, τον Κατσίκη, τον Τέρενς Κουίκ, την Έλενα Κουντουρά και άλλες επιφανείς προσωπικότητες της κινηματικής ακροδεξιάς συμβάλλοντας αγαστά από κοινού στην ανανέωση του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Είναι προφανές ότι ο κος Κυρίτσης είναι γενναίος, εξάλλου αποδεδειγμένα τον χαρακτηρίζουν η παρρησία και η ισηγορία ταυτόχρονα με την ευθυκρισία. Έτσι, δεν διστάζει να εγκαλέσει τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο οποίος υπέπεσε στο ιδεολογικό ολίσθημα να συγχαρεί μια «ρατσίστρια» αθλήτρια για την ευρωπαϊκή αριστεία της: «Οι αθλητές είναι και πρότυπα για τη νεολαία. Αν είχα κάνει τόσο μεγάλη χοντράδα, θα είχα φροντίσει στο επόμενο διάστημα να πηγαίνω σε σχολεία να μιλάω για τον ρατσισμό. Θα περίμενα ένας αθλητής της εθνικής ομάδας τόσο προβεβλημένος να έχει αναλάβει μια ενεργό δράση στην αντίθετη κατεύθυνση, δεν το είδα αυτό».

Όντως, η αθλήτρια δεν έκανε γραπτή δήλωση μετανοίας, δεν δήλωσε πρόθυμη να προσφέρει κοινωνική εργασία πλένοντας για παράδειγμα το βουλευτικό αυτοκίνητο του κου Κυρίτση ή απλώνοντας την μπουγάδα του. Το παράδειγμά της δεν είναι αντάξιο με αυτό που εκπέμπει ο σύντροφος Καρανίκας φερειπείν ως κοινωνικό πρότυπο, η Ρένα Δούρου με την αποτελεσματικότητά της, ο Πολάκης με τον μελίρρυτο πολιτικό του λόγο, η Αυλωνίτου με τον ακαταμάχητο συνδυασμό κάλλους και πνευματικότητας και τόσα άλλα παραδείγματα από το ιδανικό περιβάλλον στο οποίο διαβιεί -ηθικώς- ο κος Κυρίτσης…

Σωστά λοιπόν εγκαλείται ο πρωθυπουργός: να αποσύρει πάραυτα τα συγχαρητήρια…

Η "δημοσιογραφία" στα καλύτερά της... 

Να διαβάζετε στο μεταξύ ανελλιπώς-και να διαδίδετε!-  Ηλία Κανέλλη στο οπισθόφυλλο στα «ΝΕΑ». Αποδεικνύει ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο, το πραγματικό κι αληθινό, είναι η επαγγελματική χυδαιότητα. Ο τύπος φαίνεται πως δεν θα βρει γαλήνη αν δεν κλέψει το μεροκάματο του Πρετεντέρη, αλλά, χωρίς να έχει την παιδεία του. Θα μου πεις τι να σου κάνει κι η Παιδεία άμα είσαι ευλύγιστος. Μεγάλο προσόν αυτό στη δουλειά…

Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως, επειδή γι΄ αυτόν τον τύπο για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον θυμάται κανείς να ασκεί με τον ίδιο πυρετό, κριτική στο καθεστώς Σημίτη; 

¨Ο Νίκος αγαπούσε την βροχή"*

Σεπτέμβρης του 2013 ήταν, μέρα Σάββατο, όταν άρχισαν να κουβαλάνε σιδηροδέσμια στη Γ.Α.Δ.Α, την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Πήρα το αυτοκίνητο κι ανηφόρησα αμέσως για τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είχα ρεπό από τη δουλειά, αλλά δεν τα χάνεις αυτά τα γεγονότα.

Απ΄ έξω το κλίμα, θύμιζε κηδεία. Τρεις κι ο κούκος. Ουρλιάζανε υστερικά κάποιοι επικεφαλής στους «κατωτέρους», να "τσακιστούνε να φέρουνε κόσμο και σημαίες". Ποιος να εκτεθεί οικειοθελώς και Σαββατιάτικα για τις αποτρόπαιες ιδέες τους; Ανώνυμες ψευτομαγκιές μόνο νύχτα στα σοκάκια της Πατησίων απέναντι σε φουκαράδες μετανάστες ξέραν να κάνουν αυτοί οι ψευτονταήδες…

Βρίσκω ένα «φιλαράκι» αστυνομικό- έχει σημασία ότι είναι Δεξιός- που τον γνώριζα από την φρουρά της Βουλής. «Τι γίνεται απάνω;» τον ρωτάω…

«Κλαυσίγελος!» μου απαντά μονολεκτικά. «Αρνούνται κάθε σχέση με τη ναζιστική τους ιδεολογία, φέρονται ατιμωτικά και κάποιοι όπως ο Μίχος, δυο μέτρα άνδρας, κλαίνε σαν κοριτσόπουλα. Ντράπηκα αδερφέ και βγήκα έξω για τσιγάρο. Αηδία…».

Θυμήθηκα το περιστατικό, επειδή σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου του 1954, εκτελέστηκε το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκος Πλουμπίδης. Ήταν ο άνθρωπος, όπως έγραψε η Έλλη Παππά, που όντας καταζητούμενος, προσπάθησε να σώσει τον Νίκο Μπελογιάννη. Ήταν ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο ΚΚΕ και την αντίσταση. Ήταν επίσης ο άνθρωπος που με απόφαση του κόμματος που υπηρέτησε χαρακτηρίστηκε «πράκτορας της Ασφάλειας και των Άγγλων». Μια απόφαση που αργότερα χαρακτηρίστηκε «τραγικό λάθος»...

Μια λεπτομέρεια μόνο: Ήταν ο εμπνευστής της μεγαλειώδους λαϊκής κινητοποίησης στις 5 Μάρτη του ΄43 όταν ο αθηναϊκός λαός, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πλημμύρισε τους δρόμους και ματαίωσε εν μέσω βαρειάς κατοχής τα σχέδια του Χίτλερ για την πολιτική επιστράτευση των νέων της Πατρίδας! Για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε κι από ποιους καταγόμαστε- δεν γίνηκε πουθενά αλλού αυτό στην κατεχόμενη Ευρώπη!

Την ώρα της εκτέλεσης, αυτός ο ασθενικός, αλλά με μια ψυχή καμπάνα θεόρατη, δάσκαλος, που λίγο πριν τον θάνατο δεν θέλησε να του δέσουν τα μάτια, διακήρυξε την πίστη του στον κομμουνισμό και στον αγώνα των ανθρώπων για Δικαιοσύνη- «θα πεθάνω κομμουνιστής», είπε μόνο.

Κι αρνήθηκε να πει μια πικρή έστω κουβέντα για το ίδιο του το κόμμα που τον είχε τόσο απάνθρωπα προγράψει. «Τιμή μου εγώ, πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμματος. Εγώ, εκείνα που δίδασκα τα εφαρμόζω πρώτος. Ήμουν πιστός στο Κόμμα τότε που με περιέβαλε με στοργή και με ανέβαζε στα ανώτερα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που -καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα- με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής», είπε σταράτα και το υπόγραψε με το αίμα του.

Του ζήτησε ο παπάς λίγο πριν το απόσπασμα κι αφού αρνήθηκε να κοινωνήσει, να του πει δυο τελευταία λόγια, κι αυτός του παρήγγειλε από το ύψος του: «Αφήνω στον γιο μου, ένα τίμιο όνομα»!   

Αφιερωμένο στους στυλοβάτες της θεωρίας των άκρων και σε όσους μουρόχαυλους πιστεύουν ότι τους παίρνει, εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, να πιάνουν στο στόμα τους αυτήν την Αριστερά…

https://www.youtube.com/watch?v=Bfmccc0ZGhA

*Μαρτυρία Έλλης Παππά 

Δεν μας αφορά το λαχάνιασμα της Ρένας Δούρου.

Την πέτυχα φουριόζος έξω από την αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών ένα βράδυ, διότι είχε εκεί γύρω στο 2012 μεσάνυχτα μια αμάχη το σύστημα, κι ήθελα μια- δυό πληροφορίες των διαδρόμων να νοστιμίσω το ρεπορτάζ. Ούτε καν που ενδιαφέρθηκε εκείνη την ώρα για την κάθιδρη και ελεεινή φυσιογνωμία μου. Και μου έδωσε μια περιφρονητική απάντηση, με τα χέρια στις τσέπες,  του τύπου « Δεν σε βλέπω. Εδώ ασχολούμαστε με τα βαρειά κι εσύ κουνούπι μ΄ απασχολείς;».

Πήγα να της αντιγυρίσω αμέσως την προσβολή- η αίθουσα, άλλωστε, τουλάχιστον η παληά, ξέρει πως έχω κοντό φυτίλι- αλλά, κοντοστάθηκα και την αγνάντεψα μες΄ την βιασύνη μου εξεταστικά μπας κι έχει τίποτε όρθιο μέσα της. Μάταιος κόπος. Την κατέταξα με τη μία στο κουτάκι με τις συμπλεγματικές περιπτώσεις και την άφησα στην ησυχία της. Όχι πως επαγγελματικά δεν μάθαινα νέα της. Ίσα- ίσα όμως για ενισχύσω ή να αμβλύνω από επιείκεια, την αρχική άποψη. Άδικος κόπος. Χαμένη και άφαντη, μέχρι την προσταγή «Όλοι ένα βήμα πίσω!» όταν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές στην Περιφέρεια, όπου σε αντίθεση με τον σεμνό Γαβριήλ στην Δημαρχία, πήγε να το πουλήσει για προσωπική της επιτυχία.

Χαμένη κι άφαντη στις πλημμύρες στη Μάνδρα. Χαμένη κι άφαντη στις φωτιές στην Ανατολική Αττική, όπου "τους έκατσε- είπε η ανυπόφορη...- η στραβή στη βάρδια τους". "Στραβή" 94 ζωές... Χαμένη κι άφαντη ενδιαμέσως κι από παντού. Πεταμένα λεφτά λέμε. Δεν έχει καταφέρει καν να οργανώσει στην Αττική τη λειτουργία μιας δεύτερης χωματερής, αυτή που έχει πει το ακαταλόγιστο, ότι "η Αριστερά μαζεύει τα σκουπίδια αλλοιώς"! Μια Περιφερειάρχισσα που είναι πανταχού απούσα, χωρίς αριστερό πολιτικό στίγμα, που επέλεξε αντί να δίνει λύσεις και να μάθει τι της γίνεται, να την ξεβγάζει από τα συμπλέγματα της ο γίγαντας Ψυνάκης…

Και το χειρότερο. Πήγε την δύσκολη ώρα όπου «η μπάλα καίει στο χέρι», πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα- ναι πίσω από αυτόν που ήθελε να τον διαδεχθεί στην ηγεσία!...-  ο οποίος ανέλαβε ατομικά- ε, δεν απολύεις πρωθυπουργό, άλλη ιδιοτέλεια κι αυτή...-  την ευθύνη για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, μπροστά σε κάτι έντρομους Σκουρλέτηδες, (Σ.Σ: Για τον Τόσκα θα ήτανε καλύτερο κάποιοι μνησίκακοι και φιλόνικοι Δεξιοί αλλά και κάποιοι χαιρέκακοι «σύντροφοί» του, να λένε λίγα λόγια) και πήγε κρύφτηκε, κατεβαίνοντας τα σκαλιά, μετά από αυτήν την κάλπικη σύσκεψη πιο γριά κι από την δυστυχία μας. Άϊντε μη σε κρατάμε κυρά μου άλλο…  

Πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον Τσίπρα ρε φίλε, αυτή που θέλει να τον διαδεχτεί!  

Πόση εξάντληση μας επιφυλάσσει η τρέχουσα ιστορία;.

Υ.Γ: Το χειρότερο; Βγαίνει ο Σγουρός -ποιος, ο Σγουρός!- και παρασταίνει τώρα τον μάγκα... Σε αυτήν την κατάντια πέσαμε! Να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑς σαν πλυντήριο κάθε αποτυχημένου. Ρε θα πνιγούμε μέσα στην κοπριά αυτών  των γελοίων γαμώ το αίμα μου γαμώ!

Υ.Γ: Το να εκλέγονται γυναίκες στη Βουλή και στα δημόσια αξιώματα είναι πολύ σημαντικό, αλλά, αφετέρου, δεν λέει απαραίτητα κάτι. Αν είναι σαν τη Ζωή, τη Φωτίου, την Αυλωνίτου, τη Δούρου ή παλαιότερα τη Δαμανάκη ας πούμε, και δε συμμαζεύεται αυτό το κακό συναπάντημα, το γυναικείο κίνημα νομίζω πως πρέπει να το ξαναδεί. Έχουμε καταντήσει να νοσταλγούμε τη Φάνη Πάλλη- Πετραλιά. Και μεταξύ μας, και παρά τις ιδεολογικές διαφορές, ή ίσως και από αυτό ακριβώς, όλες αυτές άμα τις στραγγίξεις, μισή Μαριέτα Γιαννάκου δεν βγάζουνε... Ναι αυτήν την, μετριοπαθή, συνεπή στις θέσεις της και καταρτισμένη Μαριέτα, όπου ημπορείς να την σεβαστείς ως αντίπαλο! Το ότι δεν έχει άνδρες και γυναίκες σαν κι αυτήν, κι ότι στη θέση της η ΝΔ έχει υστερικές προσωπικότητες τύπου Άδωνι, ας το δούμε όλοι... 

Ας διαβάσουμε και κάτι της προκοπής.
Η συνέντευξη Πετρούνια στον Sport24 Radio 103,3

"Μου δίνει τεράστιο κίνητρο, ο μέσος Έλληνας"!..

Για το αν θα ηττηθεί κάποια στιγμή:

"Κάποια στιγμή θα έρθει και αυτό. Ακόμα όμως, δεν έχει έρθει. Έχουμε κερδίσει το δικαίωμα να λέμε πώς ακόμα δεν έχει έρθει η στιγμή να χάσω. Εφόσον υπάρχει υγεία μέχρι το 2020 έτσι θα πάμε…".

Για το πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπισε:

"Είχα μια φλεγμονή που με ταλαιπωρούσε έντονα στον ώμο. Τους τελευταίους μήνες ενώ πήγαινε καλύτερα, είχα βγάλει μια φλεγμονή και είχε παραλύσει το χέρι από τον πόνο πριν από τον προκριματικό. Το προσέξαμε με τον γιατρό και τους φυσιοθεραπευτές και την Κυριακή προσέξαμε πάρα πολύ. Είχα δει πολλές εκτελέσεις από πολλούς αγώνες, το είχα στο μυαλό μου και βγήκε ακριβώς ότι είχα σχεδιάσει. Πιο κατά γράμμα δεν έχει γίνει άλλη φορά. Ο προπονητής μου δεν το πίστευε γιατί δεν έκανα και καλό ζέσταμα. Όταν μπήκαμε στον αγώνα τα είχα ξεχάσει όλα, ούτε πόνο ούτε τίποτα".

Για την προπόνηση που έκανε:

"Όλη η προπόνηση είναι πάνω από όλα στο μυαλό. Με το να προπονείς το μυαλό και τη σκέψη η απόδοση είναι άνω του 50%".

Για την δυσκολία του προγράμματος που εκτέλεσε:

"Το δυσκολέψαμε φέτος μετά το παγκόσμιο Κύπελλο. Μπακού. Το πρόγραμμα αυτό θέλει κάποιες διορθώσεις. Συνειδητοποιούμε ότι ίσως έχει μεγαλύτερο ρίσκο, διότι αυτό το πρόγραμμα που έχω, παρότι είναι δέκα εκατοστά πιο κάτω ο βαθμός δυσκολίας μάλλον παίρνει καλύτερο βαθμό λόγω καθαρής εκτέλεσης. Δεν είναι κάτι τελεσίδικο. Παρακολουθούμε τον Κινέζο αντίπαλο, διότι είναι ο μόνος που μας ξεφεύγει και δεν τον βλέπουμε συχνά αλλά θα τον τσακώσουμε…".

Για το αν αποτελεί μειονέκτημα ή πλεονέκτημα να ξεκινάει δεύτερος:

"Απολαμβάνω πάρα πολύ ν' αγωνίζομαι στην αρχή. Παίζω με την ψυχολογία και με τη δική μου όπως και με των άλλων".

Για τον επόμενο στόχο:

"Έχουμε κάποιους αγώνες φιλικούς κι ένα γκραν πρι τέλος Σεπτέμβρη. Θα δούμε αν είναι καλά ο ώμος και πάμε για να κερδίσουμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ντόχα, τέλη Οκτώβρη. Αυτός είναι ο στόχος. Τώρα θα κάνω μια εβδομάδα διακοπές και θα συνεχίσω την αποκατάσταση. Πάμε για να κερδίσουμε!"

Για το αν του ανεβάζει την αδρεναλίνη η σκέψη για το επόμενο χρυσό:

"Με ιντριγκάρει το γεγονός ότι πάμε και προσπαθούμε με τον προπονητή μου πάντα για το καλύτερο. Να κάνουμε ένα δυνατό σερί μεταλλίων και όχι μόνο ευρωπαϊκών. Αυτό συνοδεύεται με παγκόσμιο ή ολυμπιακό μετάλλιο. Από κει και πέρα, το στάδιο στη Γκλασκώβη μου φέρνει πολλές αναμνήσεις γιατί το 2015 ξεκίνησα από εκεί με μια μεγάλη επιτυχία, ενώ ήταν και η περίοδος που είχα χάσει τον πατέρα μου. Μου δίνει τεράστιο κίνητρο ο μέσος Έλληνας γιατί αυτό που αισθάνομαι και δέχομαι, είναι τόσο αγνό χωρίς να κρύβεται κάποια δεύτερη σκέψη από πίσω. Συν ότι διαβάζω πόσο χαρούμενοι γίνονται και αυτό μου δίνει κίνητρο. Έξω από το γυμναστήριο είμαι ένας κανονικός άνθρωπος και είναι χαρά μου να μιλάω με όλο τον κόσμο".

Για το στοίχημα με τον Βλάση Μάρα που έχει πέντε σερί τίτλους:

"Όταν κέρδισα το πρώτο Ευρωπαϊκό και άρχισα να διαβάζω τις επιτυχίες του Βλάση, μου φαινόταν άπιαστο όλο αυτό. Δεν έχουμε βάλει στοίχημα, αλλά είμαι σίγουρος ότι θέλει και ο ίδιος να τον περάσω, όπως θέλω κι εγώ κάποιος Έλληνας να περάσει στο μέλλον το δικό μου ρεκόρ. Έχουμε πολύ μεγάλα ταλέντα και πολύ ικανούς προπονητές. Παίζουν ρόλο φυσικά οι συνθήκες που δουλεύεις. Από κει και πέρα είναι θέμα χαρακτήρα, ποιος έχει το τσαγανό σε έναν αγώνα για να μπει να εκτελέσει το πρόγραμμα του. Πάντα σκέφτομαι σε κάθε αγώνα ότι είναι το τελευταίο πρόγραμμα της ζωής μου".

Για την προπόνηση που κάνει στους κρίκους για να εκτελέσει ένα πρόγραμμα:

"Διαρκεί όχι μόνο ώρες αλλά χρόνια. Προσπαθείς να φτάσεις το τέλειο, αλλά δεν το φτάνεις ποτέ. Πάντα έχει κι άλλο, αυτή είναι η μαγεία, η ομορφιά του αθλήματος".

Για το αν θα δούμε την Εθνική ομάδα γυμναστικής σε όλα τα όργανα:

"Θεωρώ πώς υπάρχει αυτή η δυνατότητα, να δούμε διακρίσεις σε άλλα όργανα και στο ομαδικό επίπεδο. Από τα έξι όργανα που έχουμε, μέχρι το τέταρτο όργανο, κερδίζαμε τη Λευκορωσία και την Ουγγαρία που είναι στο Τop 10. Η Τουρκία παραλίγο να φτάσει στον τελικό του ομαδικού που μέχρι πριν από δύο χρόνια, δεν μας είχε κερδίσει ποτέ. Όλα είναι εφικτά. Η δυναμική της ομάδας είναι πάρα πολύ καλή, απλώς πρέπει να διαχειριστούμε τον αγώνα. Επίσης, χρειάζεται εμπειρία και περισσότερους αγώνες. Αυτό είναι θέμα χρόνου να βγει".

Για την συμβουλή του στους νεότερους:

"Τους εμψυχώνω όσο μπορώ. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τους συναθλητές μου, μικρούς και μεγάλους".

Για τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού την τελευταία εβδομάδα:

"Η Ελλάδα πέρα από τα ταλέντα βγάζει αθλητές με ψυχή, πείσμα και θέληση. Ο Έλληνας έχει πολλή ψυχή και δύναμη μέσα του. Πρέπει να δίνουμε δύναμη σε όλους και σε όλες τις στιγμές".

Για τις συνθήκες που δουλεύουν στις άλλες χώρες:

"Αν έρθουν στο γυμναστήριο μας οι Άγγλοι για παράδειγμα, θα βάλουν τα γέλια. Αυτό δεν έχει να κάνει με την τωρινή κατάσταση. Έτσι ήταν πάντα στην Ελλάδα. Για να μην πολιτικοποιήσουμε το θέμα. Δεν είναι θέμα της κρίσης ή κάποιας κυβέρνησης. Από το 2000 που είμαι στα κλιμάκια στο ΟΑΚΑ και τον Άγιο Κοσμά τα πράγματα είναι ίδια. Δεν έχει αλλάξει κάτι ακόμα και σε εποχές που υπήρχαν περισσότερα χρήματα".

Βραδυνές Πλάνες

Ζούμε τα τελευταία χρόνια, μια ζωή χωρίς αντικείμενο. Συσπειρωμένοι αυστηρά, σε εσώκλειστους κόσμους. Με καχυποψία κοιτάμε τον άλλον. Με παραιτημένη ψυχή. Σαν να τελειώσαν πια τα ιδεώδη ακροατήρια κι όλες οι μέχρι τώρα επινοήσεις.

Κι όμως αν ημπορούσαμε για λίγο να αρθούμε πάνω από αυτόν τον ημερήσιο ζόφο, να ιδούμε λέω λίγο πάνω από αυτήν την εξασθενημένη συνήθεια, θα ημπορούσε ίσως να σκάσει λίγο το χειλάκι μας- δεν χέζουνε άλλωστε όλοι οι ήρωες ατσάλι όπως στις παληές ταινίες με τον Τζον Γουέϊν…- και να συνομολογήσουμε πως δεν έχει καμία αξία να είμαστε γελοιωδώς μοναχικοί και να παραδεχτούμε, έστω κρυφά μεταξύ μας,  πως η ζωή αυτή, αυτή η πουτάνα, δεν είναι παρά μια διαρκής ασέβεια απέναντι στην διάρκεια και τότε να γουστάρουμε βραδυάτικα, έχοντας τελειώσει μόλις τις υποχρεώσεις μας, λέω, από μια τιποτένια δουλειά που μας δίνει λίγα λεφτά κι αυτά «μαύρα» και να αναγνωρίσουμε στην τελική, ότι ρε φίλε, είμαστε φαιδρά άστρα, που δεν πειθαρχούνε σε κανόνες και αστερισμούς, μπορεί μέσα από αυτήν την ευτέλεια και να επαναστατήσουμε!  

Δεν μας περισσεύει πίστη για πολλά… Οπότε τραγούδια σαν κι αυτό, μας δείχνουν ότι έχουμε ακόμα δικαίωμα στην κοινοτοπία και πως ό,τι κάνουμε πολλές φορές, τείνει- αποτυχημένα συνήθως, αλλά έστω…- στην συναισθηματική υπερβολή. Αλλά, δεν γαμιέται, λέω… Τουλάχιστον είναι κι αυτό κάτι, απέναντι στην παραίτηση. 

Αφιερωμένος, γλυκύτατος Γκολές!

https://www.youtube.com/watch?v=TwiUZX-II6M

Όταν η Ελενίτσα σπάει τα βλακόμετρα

Για να μην καταλαβαίνεις ότι ο πρωθυπουργός σου, που βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες σε δεινή θέση, προσπαθεί επειγόντως και ουσιαστικά μόνος του να αλλάξει την ημερήσια διάταξη κι εσύ ,πας και κάνεις την παπαριά σου σε μέρα εξαγγελιών προσβάλλοντας χυδαία τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν πρέπει απλώς να είσαι καραμπινάτη ηλίθια, τουλάχιστον πολιτικά, πρέπει να είσαι και να φαίνεσαι Ελένη Αυλωνίτου με τ΄ όνομα, που είναι μια μοναχική κατηγορία αδιαβάθμητη πλέον...

Εξ ου και το ακαριαίο άδειασμα της Κουμουνδούρου από την Ράνια Σβίγκου που ακολούθησε αυθωρεί, οδηγώντας την βουλευτίνα που κατά την ίδια, η NASA έχει την διατριβή της ευαγγέλιο, σε άτακτη και ταπεινωτική-και ως εκ τούτου άτολμη, διότι θέλουν άλλου είδους γενναιότητες αυτά- ανασκευή. Πολύ περισσότερο που είχε προηγηθεί μια μετριοπαθής δήλωση από την Πειραιώς και τη ΝΔ, η οποία υποδέχθηκε συναινετικά την πρόταση Τσίπρα για σύσταση μιας νέας Υπηρεσίας για την αντιμετώπιση των κρίσεων.

Ας την λυπηθεί ο Θεός αφού οι μεν τηλεοπτικοί κομφερανσιέ την αφήνουν να ξεσκίζεται στην αρένα, οι δε σύντροφοί και οι δικοί της, δεν την μαζεύουν...

ΤΕΕ: Η στατιστική του ζόφου

                             

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, στο πλαίσιο της υποχρέωσης του να ενημερώνει το κοινό για τεχνικά θέματα μείζονος ενδιαφέροντος και αφορούν την πυρόπληκτη Ανατολική Αττική και ειδικά τον τόπο της πρωτοφανούς τραγωδίας στο Μάτι, αξίζουν μια, έστω γρήγορη, ανάγνωση. Συνοπτικά, από το πληροφοριακό σύστημα του ΤΕΕ για την αυθαίρετη δόμηση προκύπτουν τα εξής:

-       Δηλώσεις αυθαιρεσιών σε ολόκληρη την Ελλάδα: 971.000

Σημειώνεται ότι η Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής είναι συνεχώς (καθ΄ όλη τη διάρκεια ισχύος των νόμων 4178 και 4495) η πρώτη σε αριθμό δηλώσεων περιοχή της χώρας, με ποσοστό περίπου 9,8% των συνολικών δηλώσεων.

Ειδικά για την πυρόπληκτη περιοχή στο Μάτι της Ανατολικής Αττικής:

-       Δηλώσεις αυθαιρέτων κτισμάτων: 327

Εξ αυτών:

-       δηλώσεις αυθαιρέτων κατηγορίας 5, (παντελώς αυθαίρετα

ή με υπέρβαση μεγεθών άνω του 40%, μετά το 1983): 156

-       Σύνολο τακτοποιούμενων αυθαίρετων τετραγωνικών μέτρων (κύριων και βοηθητικών χώρων) όλων των κατηγοριών: 24.455 τ.μ.

Από την στατιστική επεξεργασία του συνόλου των δηλώσεων στην πυρόπληκτη περιοχή Μάτι Αττικής, σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση και τα δεδομένα των νόμων 4178 και 4495, προκύπτουν επίσης τα εξής συμπεράσματα:

·Το 52% των δηλώσεων δεν έχει κάποια οικοδομική άδεια. Ο αντίστοιχος μέσος όρος στην επικράτεια είναι 25% των δηλώσεων χωρίς άδεια.

·Το 93% των δηλούμενων αυθαιρέτων είναι εκτός σχεδίου. Ο αντίστοιχος μέσος όρος στην επικράτεια είναι 29% των δηλώσεων εκτός σχεδίου.

·Η συντριπτικά επικρατούσα χρήση είναι αυτή της άλλης (δευτερεύουσα, εξοχική κλπ) κατοικίας, σε ποσοστό 86%, με την κύρια και μοναδική κατοικία να ακολουθεί (ποσοστό 10%) και οι υπόλοιπες δηλώσεις να αφορούν επαγγελματική χρήση (τουρισμός, βιομηχανία, υπηρεσίες)

·Όσον αφορά την παλαιότητα των αυθαιρέτων που έχουν δηλωθεί, το 17% αφορά κτίσματα προ του 1975, το 32% αφορά κτίσματα μέχρι το 1982, το 28% κτίσματα από το 1983 έως το 2003 και το 23% αυθαίρετα κτίσματα από το 2004 έως τις 28/7/2011 (ημερομηνία «κόκκινης γραμμής» για τη δήλωση αυθαιρέτων).

Σημειώνεται, προς πληρέστερη ενημέρωση, ότι στους δύο ανωτέρω νόμους και αντίστοιχα στο πληροφοριακό σύστημα του ΤΕΕ, δεν εντάσσονται κτίσματα που έχουν ανεγερθεί αυθαίρετα σε δάση, δασικές περιοχές, ρέματα, αιγιαλούς κλπ, σύμφωνα με τις συνταγματικές προβλέψεις.

Στους ανωτέρω αριθμούς δεν περιλαμβάνονται οι δηλώσεις της κατηγορίας 3 των δύο ανωτέρω νόμων που αφορούν μικρο-αυθαιρεσίες και μικρο-παραβάσεις σε νομίμως υφιστάμενα κτίσματα.

Εξάγονται πολιτικά συμπεράσματα; Και με το παραπάνω. Αλλά, ας τα βγάλει ο καθένας μόνος του, βλέποντας πολλούς αυτήν την εποχή στην πολιτική αγορά να έχουνε χάσει το μέτρο…

«Είναι μια βροχή και που συνεχίζει χρόνια…». (Αυτό το γαμημένο "και"...)

Στη ζωή, λέει κάπου ο Μούζιλ, υπάρχει μια εποχή, όπου όλα βραδυπορούν παράξενα, λες και διστάζουν να προχωρήσουν, σαν να θέλουν να αλλάξουν πορεία. Αυτή την εποχή το κακό μπορεί να σε βρει ευκολότερα. Μάλλον εδώ είμαστε τώρα. Εδώ όπου με τη θέλησή μας, μας έφερε μια ρακένδυτη πολιτική εμπροσθοφυλακή που απομακρύνθηκε τόσο μακριά, ώστε δεν άκουσε κανείς τις ηχηρές τρομπέτες της υποχώρησης. Μας βρήκε μετά αμέριμνους το «κακό» και μας πετσόκοψε…

(«Πεινούσαμε στης γης την πλάτη,
σα φάγαμε καλά
πέσαμε εδώ στα χαμηλά
ανίδεοι και χορτάτοι». Γ. Σεφέρης «Οι σύντροφοι στον Άδη»)

Σε αυτές τις συνθήκες, δεν ημπορεί κανείς εύκολα να υπερβεί τον εαυτό του.

Ούτε και να μεταποιήσει σε κάτι μονιμότερο το σκοτάδι, άμα τον ζαλίζει το ύψος. Γκρεμίστηκαν καιρό τώρα από αυτόν τον ίλιγγο όλες μας οι βεβαιότητες, χαρίζοντάς μας ένα υπερθετικό και πολύχρωμο θέαμα.

Περιφέρονται όμως, ανάρμοστα μεταξύ μας, σαν κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας, αυτοί που σπατάλησαν τις αντοχές του τόπου. Και την ώρα που εμείς ξυπνάμε με τον ίδιο βαρύ βραχνά απ΄ τ΄ αχάραγα κάθε μέρα για ένα άδοξο μεροκάματο και τα παιδιά μας ξενητεύονται και παίρνουν των ομματιών τους ζητώντας καλύτερη μοίρα, ακούμε τη φάλτσα γκρίνια τους. Έλεος ρε με τις μελαγχολικές και τις γλοιώδεις συναισθηματικές σας εξάρσεις και τις αοριστίες της ντεμέκ πένθιμης ακτινοβολίας σας!

Μας γάμησε αυτή η αυτοαναφορική αντίληψη του κόσμου. Κι εμάς τους σημερινούς μεσήλικους και τις γενιές που έρχονται πίσω μας και κάπως ματώσαμε να τις βγάλουμε στο μεϊντάνι. Κι έπλασε ένα καταχρεωμένο σύμπαν όπου οι αναιδείς κι οι παρτάκηδες επέβαλαν κυριαρχικά το ήθος τους. Πασχίζουμε τώρα να φέρουμε τον κόσμο στις εύθραυστες αναλογίες μας. Φοβάμαι ότι εμείς δεν θα τα καταφέρουμε. Γιατί, έχει παληώσει ακόμα κι η κόπωσή μας. Κι η μπογιά μας πέρασε. Άντε το πολύ- πολύ να μπούμε μπροστά στα χημικά των μπάτσων…

Στα παιδιά μου όμως, και στα παιδιά όλων των ανθρώπων ποντάρω που, έχοντας πάρει προ καιρού πρέφα ότι αυτή η ασυνάρτητη πατρίδα των επιτήδειων έχει οριστικά σχολάσει, αρνούνται να παραιτηθούν και να ποδοπατήσουν την ταυτότητά τους και δηλώνουν με τον τρόπο τους έτοιμοι να χτίσουν μια καινούρια ζωή μέσα στην απελπισία.

Οι παλαιότεροι, ας περιοριστούμε στον Μάνο Ελευθερίου που βγάλαμε το φοιτηταριό μας με την «Μαρκίζα» του και το «Πέφτει μια βροχή» το οποίο και αφιερώνω ειδικώς στην παρακάτω σύσταση.

https://www.youtube.com/watch?v=zYgM57zO__I