Συνόδευα έναν φίλο όλη νύχτα.
Αλητοοιγενειάρχης, όπως κι εγώ. Γίνηκε 48 και δεν είχε που να πάει.
"Μη σκας..." του λέω... "Καλλιά να ζεις τα πράγματα, παρά τη νοσταλγία τους"...
Υ.Γ Γαμώ την ψηφιακή μου αναπηρία ρε ινσαντράντε! Να σου αφιέρωνα τώρα τα Μάνταλα!
(Ας πούμε;)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ξυπνώ και βλέπω σίδερα
στη γη στερεωμένα
και μ' αλυσίδες σταυρωτές
τα χέρια μου δεμένα
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Με δέσαν χειροπόδαρα
σαν τον εγκληματία
στην καταδίκη μου αυτή
γυναίκα ειναι αιτία
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Βροντούν οι αλυσίδες μου
ξυπνώ αλαφιασμένος
και μόλις πιάσω σίδερα
χτυπιέμαι απελπισμένος
Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάζουν τα κελιά"...
Πέτρου και Παύλου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά Πετρούλη!!!!!
Γιατι δεν κοιτάζω το εορτολόγιο και νομίζουν οι φίλοι μου ότι τους ξεχνάω;
Μάλλον απο ενδόμυχη ζήλια επειδή εγώ δεν έχω ονομαστική εορτή, βλέπεις όλες οι Λασκαρίνες (της Μπουμπουλίνας συμπεριλαμβανομένης) ήταν άθεες και αμαρτωλές.
merci..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ το πρώτο συγχωρητέο, το δεύτερο αδιάφορο !)
πετρο χρονια πολλα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν τα παω καλα με τα εορτολογια
αντι-ρησιας
Έτσι Ινσίντρε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@αντι
ΑπάντησηΔιαγραφήdanke
Και συ ρε Λασκαρίνα...Είσαι που είσαι άθεη...Είναι ανάγκη να δηλώνεις και αμαρτωλή; Υπάρχουν και πρόσκοποι στην παρέα...
ΑπάντησηΔιαγραφή