Στρέφοντας τα νώτα στην αηδία

"Έλα να πάμε μαζί στο Λογιστήριο" του λέει ξεδιάντροπα ο άλλος.
Σαν να βαδίζει ο δήμιος πλάϊ στον μελλοθάνατο. Ποιός ο λόγος;
Είναι περιττό να παρευρίσκεσαι στο τέλος μιας ιστορίας, όταν το διαζύγιο έχει συντελεστεί ήδη εντός σου.
Πήγε κι έκλεισε κι αυτός μεριμνώντας, πρωινός τα τεφτέρια του, από κει που άναντρα τον διώξαν.

Πάτησε μετά το γκάζι, στην αρχή μαλακά κι ύστερα με όσα είχε μέσα κι ούτε που καταδέχτηκε τότε να κοιτάξει πίσω του.

«Κουφάλες!..» σκέφτηκε κι η περιφρόνηση, του καθάρισε ψυχή και μυαλό.

«Καθένας είναι γιός του μπαμπά του»!..