Τέσσερις μήνες είναι ήδη πολλοί...

Συμπέρασμα; Το χάνει βαθμηδόν το παιχνίδι ο Κυριάκος. Γιατί μαίνεται στο εσωτερικό της ΝΔ η μάχη των στρατοπέδων.
Το θέμα στην τελική, είναι ότι εμείς όλοι θα χάσουμε τουλάχιστον άλλη μια τετραετία από την μικρή και ανυπόφορη πλέον ζωή μας.
Τι να μιλήσεις με παραδείγματα τώρα... Δεν βλέπετε το μακελειό που γίνεται εκεί έξω;
Εναλλακτική πρόταση; Ε, ναι! Όταν στα καφενεία της Έύβοιας από όπου θα ξεκινάνε τα ελληνικά χωρικά ύδατα σε λίγα χρόνια, τα εναπομείναντα παπούδια θα κερνάνε καφέ τον τουρκικό στόλο...
Κατά τα άλλα, γαμώ τους 111 Διοικητές Νοσοκομείων και την κοσμική υπουργάρα Υγείας που τους διόρισε!.. "Ε, ποιους να βάζαμε;" που αναρωτήθηκε κι ο Βορίδης "τους ξένους;".

Ψυχραιμία Παιδιά...

Ο αθλητικός εισαγγελέας Θεσσαλονίκης που έπεσε η Τούμπα να τον φάει, χαρακτήρισε συλλήβδην εμάς τους ΠΑΟΚτζήδες "υπάνθρωπους". Ε, και; Και λίγα μας είπε. Ούτε πετσέτες σε κομμωτήρια νοικιάζουμε, ούτε περιστέρια διώχνουμε (Ναι! Είναι και τα δύο αυτά, επαγγελματικές ειδικότητες στην Αθήνα...). Οπότε άστον άνθρωπα ήσυχο να έχει τις απόψεις του. Δεν συναντιόμαστε, λέω εγώ, με τη φτωχή μου γκλάβα...

Λεφτά υπάρχουν

"Η Ελλάδα χρειάζεται ανασυγκρότηση μέσα από την ιδιωτική οικονομία" διαπίστωνε προεκλογικά (News247) ο Αντώνης Πανούτσος, εξηγώντας ότι τον ενδιαφέρει "να βρεθούν δουλειές και να υπάρχει ασφάλεια". 

Διαβάζοντας ότι προσλήφθηκε σε θέση ειδικού συμβούλου στην δημόσια ΕΡΤ, σε αυτό το "δεινοσαυρικό Δημόσιο" όπως έλεγε ως υποψήφιος με τη ΝΔ,καταλάβαμε όλοι τι εννοούσε. Βρήκε για πάρτη του και δουλειά και ασφάλεια.

Άλλη μια (θλιβερή) περίπτωση στην οποία εφαρμόστηκε επιτυχώς το δόγμα Μητσοτάκη "κανένας αποτυχών πολιτευτής ή συγγενής στην αργομισθία του Δημοσίου"...

Γιατί καπνίζουμε
Με είχε εντυπωσιάσει η διήγηση ενός Αγγλου Αριστερού γιατρού του ΕΣΥ (δύο πράγματα παρενθετικά: Οι Άγγλοι Αριστεροί, είναι Αριστεροί και δεύτερον το αγγλικό ΕΣΥ εκτελώνισε ο Γιώργος Γεννηματάς στην Ελλάδα) ο οποίος σε μια Μονάδα του Συστήματος κάπου στο λαϊκό Λονδίνο, χρειάστηκε να σπάσει την πόρτα κάποτε σε ένα σπίτι που μέναν δυό γερόντια και δεν είχανε δώσει σύμφωνα με μαρτυρίες των γειτόνων, σημάδια ζωής.
"Ήταν η πόρτα φρακαρισμένη από φυλλάδια κατά του aids" είπε μετά ο γιατρός, "που τυπώθηκαν σε ποσότητες που υπερέβαιναν τον γενικό πληθυσμό".
Όταν μπήκε στο σπίτι, βρήκε τα γερόντια ξεπαγιασμένα. Λίγες ημέρες μετά έκανε πάταγο στην Αγγλία η επιστολή μιας γριούλας στην Θάτσερ που ικέτευε "Σας παρακαλώ κυρία Πρωθυπουργέ.  Πάρτε πίσω τα φυλλάδια για το Aids και στείλτε μου έναν κουβά κάρβουνα".
Σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου, ήθελα να πω για την απαγόρευση του τσιγάρου, πόσο υποκριτική είναι αυτή η εκστρατεία του Κυριάκου, όταν δεν έχεις τόπο να σταθείς στα δημόσια νοσοκομεία. Κι όταν για αντικαρκινικά φάρμακα- πράγμα που ξέρω από πρώτο χέρι- υποχρεώνεσαι να παγαίνεις να τα παίρνεις απο αποθήκες σε συνθήκες παρανομίας.
Υπάρχουν περιπτπώσεις, όπου το κράτος, σε όσους δεν παίρνουν από λόγια, χρησιμοποιεί την Ιατρική και τις Υπηρεσίες Υγείας σαν "μακρό βραχίονα" ώστε να υπαγορέυει πολιτικές συμπεριφορές.  Χρησιμοποιώντας επίφοβα επιχειρήματα και αμφισβητήσιμες στατιστικές για το πόσο κοστίζουμε όλοι εμείς στο (διαλυμμένο) Σύστημα Υγείας, μεταθέτουν την συζήτηση και τον δημόσιο διάλογο από την ανάγκη ενίσχυσης των Δημόσιων Συστημάτων στο αόριστο πεδίο της ατομικής ηθικής. Ώστε να υπαγορεύσουν κατά βάθος, σκληρά συντηρητικές επιλογές. Ώστε να μας καταστήσουν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, τους καπνιστές, εχθρούς μιας προόδου την οποία εμείς δήθεν αρνούμαστε. Ώστε να εισχωρήσουν στον σκληρό πυρήνα των πολιτικών επιλογών με την βία του γνώστη που ξέρει το καλό μας. Ώστε στο τέλος να αποδεχθούμε την πολιτική μας ήττα. Ότι δηλαδή είμαστε εμείς οι καπνιστές, άνθρωποι χωρίς κοινωνική συνείδηση, αλαφρόμυαλοι και με ετοιμότητα να εγκληματήσουμε κατά του ανυποψίαστου διπλανού. Βάρος για το Σύστημα Υγείας. Αυτό που όταν το χρειαζόμαστε- παρά τις αιματηρές κρατήσεις μας- μας ρίχνει στα ράντζα. 
Στην εφημερίδα όπου δουλεύω, είμαστε κλιμακωτά από δύο έως πέντε μήνες απλήρωτοι. Με το τσιγάρο, λίγο- πολύ τα΄ χουμε βρει. Αλλά, αν δουλέυεις και είσαι απλήρωτος καρντάσια είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Κι αυτό, για όσους δεν είναι βολεμένοι, δεν αφορά τις παρενέργειες του καπνού.
 

Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν

"Έχω μια χώρα να κυβερνήσω..." είπε ο Μητσοτάκης στη Βουλή απαντώντας σε ερώτηση Τσίπρα.
Οι Αμερικανοί λένε σαρκαστικά σε αυτές τις περιπτώσεις "Φίλε, κατέβα απ΄ τον σταυρό. Χρειαζόμαστε το ξύλο...".

Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως ο πρωθυπουργός μάλωσε τον Αλέξη, επειδή στην πρώτη ερώτηση που κατέθεσε, έθεσε το θέμα των "λευκών κολάρων" και όχι άλλα ζητήματα της επικαιρότητας, όπως η Οικονομία, το άσυλο και ο αντικαπνιστικός. Δηλαδή ο Τσίπρας θα πρέπει να ρωτάει προηγουμένως τον Μητσοτάκη για τις ερωτήσεις που θα καταθέτει στον Κούλη.
Κανονικά θα έπρεπε να τον ευχαριστεί επειδή άφησε κατά μέρος τις Πρέσπες και το Προσφυγικό/ Μεταναστευτικό όπου οι μετεκλογικές κωλοτούμπες της πρωθυπουργάρας τον έχουν εκθέσει άσχημα...

Κούλης: Ο (αντικαπνιστικός) Αγών μου

Μου άρεσε η αυτοβιογραφία του Λιουίς Μπουνιουέλ. Την βρήκα σε έκδοση τσέπης το ΄95- ιδανική για κατάστρωμα- και την ξεκοκάλισα ένα παληό καλοκαίρι στο καράβι "σόλο" για Αντίπαρο. Εκεί μέσα ο μπερμπάντης ο Λιουίς, έχει ένα κεφάλαιο αφιερωμένο ειδικά στα μπαρ που του αρέζαν.
Ήθελε να έχουν χαμηλά τον φωτισμό και τη μουσική και να μην είναι ιδιαίτερα θορυβώδη, για να μπορεί να τα πίνει μονάχος του και να σκέφτεται κρατώντας σημειώσεις.
Εξομολογείται μάλιστα, πως αν εκείνες τις ώρες παρουσιαζόταν μπροστά του ο Διάβολος (ο Μεφιστοφελής, όπως τον αποκαλεί) και του έταζε να του δώσει πίσω τον λεγόμενο ανδρισμό του, εκείνος θα του ζήταγε πιο δυνατά πλεμόνια και σκώτια, ώστε να μπορεί να πίνει και να καπνίζει ακόμα περισσότερο.
Στο στέκι που αράζω, ανάμεσα στα διαλείμματα της δουλειάς στο αθηναϊκό κέντρο, στην Στοά του Φώντα, είμαστε οι περισσότεροι καπνιστές. Κι αυτοί που δεν είναι, παλαιοί θαμώνες, δεν έχουνε θέμα.
Ο καιρός ακόμα κρατάει και βγαίνουμε διακόπτοντας άγαρμπα τις κουβέντες μας και φουμάρουμε έξω από το μικρό κατάστημα για να μην βρει το μαγαζί κανά μπελά. Δεν μπορεί όμως να πάει αυτή η κατάσταση έτσι. Και να σου το σερβίρουνε και σαν πολιτισμική κατάκτηση. Θα ήταν γονιμότερη μια εκστρατεία που θα έλεγε να μην βρομίζουμε τις παραλίες με γόπες και να μην τις πετάμε ανάλαφρα κάτω. Εγώ το κάνω. Ιδίως μετά που είχα γνωρίσει μια γκόμενα που είχε στην τσάντα της ατομικό σταχτοδοχείο- χωρίς να είναι ψυχαναγκαστική λέμε...
Απλώνεται απάνω απ΄τη χώρα μια μικροαστική αισθητική, αυτής της οργανωμένης μετριότητας του Κυριάκου, που αφενός "ουρλιάζει", όπως είπε και η Μαρέβα για τον Στέφανο Τσιτσιπά κι αφετέρου, προσκυνάει γονυπετής την βαρβατίλα των αηδιαστικών μπάτσων που πάνε γυρεύοντας τσαμπουκάδες και σακατεύουνε κοριτσάκια στις παρόδους των Εξαρχείων.
Την περασμένη Κυριακή, ανήμερα της πορείας για το Πολυτεχνείο που είχα βάρδια στη δουλειά και κατέβηκα υποχρεωτικά στάση Συγγρού για να βαδίσω μέχρι το Καλλιμάρμαρο, θωρώ κάτι τουρίστες που κατουράγανε δίπλα από τους στύλους του Ολυμπίου Διος.
"ΔΕν τους συμμαζεύεις λίγο;" ρωτώ έναν θεόχοντρο μπάτσο που καθόταν και τους αγνάντευε με τα χέρια στις τσέπες
"ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισες;" μ΄'  απαντά "λούσου τους τώρα γατάκι!"...
Άφησα τον σάκο μου κάτω και του ψιθύρισα κατάστηθα όσο πιο ευγενικά μπορούσα εκείνη την ώρα δυό λόγια για την γαμημένη κούνια του- οι δυό μας είμαστουν- μέχρι που χλώμιασε. Αλλά το θέμα όπως πάντα είναι άλλο... (Συνεχίζεται)

Οι παραγωγοί της βίας (και της αυτοδικίας...)
Γνωρίζω κάμποσα από αυτά τα νέα παιδιά που στάθηκαν άφοβα χθες στην ΑΣΟΕΕ μπροστά στα σιδερόφρακτα ΜΑΤ για να αμφισβητήσουν έμπρακτα, αλλά ειρηνικά, το πρυτανικό λοκ- άουτ. Πολλά από αυτά χτυπήθηκαν άσχημα κατά την είσοδό τους στη Σχολή.
Και βέβαια, αυτοί ΔΕΝ είναι οι "μπαχαλάκηδες", όπως χαϊδευτικά βάφτισε ο ΣΥΡΙΖΑ το κουκουλωμένο αληταριό και τους Ασφαλίτες με πολιτικά που σπάνε κάθε φορά το κέντρο της πόλης βάσει σχεδίου.
Είναι παιδιά του ΝΑΡ και Ανταρσαίοι που παίζουν καθαρά, με πολιτικά μέσα.
Πρυτανικές Αρχές, κυβέρνηση, διατεταγμένη δημοσιογραφία και φυσικά η Αστυνομία τους συνέδεσαν ευθέως με όσα βρέθηκαν την προηγούμενη μέρα στη Σχολή και δεν ανήκαν σε αυτούς. Έτσι βόλευε.
Απλοϊκό σε σύλληψη αυτό το στημένο παιχνίδι, αλλά, διαχρονικά αποδοτικό. Το κράτος έχει ανάγκη τους μικρούς ή μεγάλους τρομοκράτες του- και τους δημιουργεί άμα λάχει- για να μπορούν οι "νοικοκυραίοι" και "νομοταγείς" πολίτες να σταυροκοπιούνται με δέος.

Υ.Γ: Παρά τα κίνητρα για αξιοποίηση των 120 δόσεων προς όσους χρωστάνε σε Εφορίες και Ταμεία, 128 δισ. ευρώ που προέρχονται βασικά από λίγους μεγαλοοφειλέτες, έμειναν εκτός ρύθμισης.
Στο υπό διαβούλευση φορολογικό νομοσχέδιο, εκτός από την ποινική ασυλία που αξίωσαν οι Τραπεζίτες και τους δόθηκε πρόθυμα, περιορίζονται και οι ευθύνες των στελεχών που βούλιαξαν τις επιχειρήσεις τους φορτώνοντας τα χρέη στο Δημόσιο, δηλαδή σε μας και φυγάδευσαν κέρδη και δάνεια σε υπεράκτιους λιμένες.
Το ίδιο το φορολογικό, είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μεγάλων εισοδημάτων. Αλλά, χάρη σε μια επικοινωνιακή ομοβροντία, ο Κυριάκος εμφανίζεται να ξεφορτώνει βάρη από τα μόνιμα υποζύγια. Έχει χαθεί κάθε μέτρο. Κι ύστερα κάποιοι εξακολουθούν να απορούν γιατί ο κόσμος δεν αγοράζει εφημερίδες...    

Ρε, δε σπας κούπες για τα λόγια που΄ πες καλύτερα!..

Θέλει να δει "να σπάνε πόρτες" οι δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια εξομολογήθηκε ο Άδωνης Γεωργιάδης. Αυτός, που όπως τον κάρφωσε μέσα στη Βουλή ο υπαρχηγός των ναζί Χρήστος Παππάς- γιατί αυτοί οι Χρυσαυγίτες είναι και εχέμυθοι- του εμπιστεύθηκε (σ.σ: στις τουαλέτες, σύμφωνα με τα λόγια του, όπου βρέθηκαν μαζί για κατούρημα, ρε φίλε...) πως θα ήθελε ο γιος του (για τον Άδωνι λέμε) να βγάλει την εφηβεία του ως μέλος της Χρυσής Αυγής.
Ξέρει άραγε πόσοι συνάδελφοι των ΜΑΤ με πολιτικά βγάζουνε μεροκάματο εκεί μέσα και στις παρυφές της πλατείας Εξαρχείων έχοντας φτάσει στο σημείο να καίνε ακόμα και βιβλιοπωλεία;

Θα μπορούσε να σπάσει πόρτες Τραπεζών που είναι και της αρμοδιότητός του.
Όμως οργάνωσε μια διήμερη επιχείρηση- οπερέτα παραγγέλλοντας στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να μπουκάρει στις σημαντικές, όπως κατ΄ ευφημισμόν αποκαλούνται, Τράπεζες καθώς και στην Ένωση Τραπεζών, γυρεύοντας στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι οι πρόσφατες (εξοργιστικές) αυξήσεις που ανακοίνωσαν ταυτόχρονα στις χρεώσεις, δεν συνιστούν εναρμονισμένη πρακτική. Τώρα παίρνει αποστάσεις...

Κι όλα αυτά, την ώρα που έχει δώσει στις Διοικήσεις τους ποινική ασυλία για τα αίσχη που έχουν κάνει. Δεν θα σταθώ στα θαλασσοδάνεια σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που μεθοδεύουν να τα σβήσουν.
Αυτοί οι ιδιοτελείς- πάει πολύ να τους πεις άχρηστους, γιατί τη δουλειά τους την κάνουν...- διευθύνοντες σύμβουλοι και τα τραπεζικά μεγαλοστελέχη, παρακολουθούσαν την προηγούμενη δεκαετία στην αφετηρία της κρίσης τα "κόκκινα" δάνεια να γίνονται βουνό και, αραχτοί στις αδικαιολόγητες αμοιβές τους και τα "μπόνους", ατένιζαν ατάραχοι το καράβι να πηγαίνει στα βράχια. Σήμερα, η λύση του σχεδίου "Ηρακλής" για τη μείωση των δανείων που έχουν δώσει σε κρατικοδίαιτους οικονομικούς παράγοντες και στην "ελβετική" επιχειρηματικότητα, ("σαλέ" σε χιονισμένες πλαγιές, εξαγωγή καταθέσεων και καταχρεωμένες επιχειρήσεις στην αποικία του χρέους) προϋποθέτει πάλι, μέσω κρατικών εγγυήσεων, να βάλουμε όλοι μας το χέρι στην τσέπη.

Δεν θα την πληρώσει κανένας από αυτούς, είναι βέβαιο. Όπως δεν πληρώνει κανείς ποτέ για τίποτε σε αυτό το θερμοκήπιο της αναίδειας που ετοιμάζεται γενεθλιωδώς να γιορτάσει τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της Γιάννας.

Ο «Φυρερίσκος» τους έδωσε πάλι όλους…

Όσοι ταυτίζουν απερίσκεπτα ή και σκοπίμως τους κομμουνιστές με τους ναζί της Χρυσής Αυγής, ας μπούνε στον κόπο να διαβάσουν την χτεσινή κατάθεση του αρχιναζί Ν. Μιχαλολιάκου 

(https://jailgoldendawn.com) 

στη δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Όπως και το 1978, όταν «έδωσε» στεγνά τους ομοϊδεάτες του στη δίκη για σειρά  βομβιστικών ενεργειών στην Αθήνα κι έπεσε στα "μαλακά", ενώ οι άλλοι την πλήρωσαν με βαρειές ποινές, έτσι και προχθές, δεν είχε κανένα δισταγμό να «καρφώσει» τους πάντες σε αυτήν την νοσηρή εγκληματική οργάνωση, προκειμένου να σώσει το άθλιο τομάρι του.

Αηδία, θα πεις, αλλά, παληά του(ς) τέχνη κόσκινο…

Υ.Γ: Σκέφτομαι πάντα το πυρακτωμένο βλέμμα αυτού του σακατεμένου φυματικού Πλουμπίδη που τον οδηγούσαν στο απόσπασμα κυνηγημένο από τη μητριά Πατρίδα κι αποκηρυγμένο κι από το ίδιο του το κόμμα κι αυτός να δηλώνει με όλο το φως της αλύγιστης ψυχής του στις τελευταίες του στιγμές: «Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για τον λαό και για το Κόμμα μου. Αφήνω στον γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα».

Τι να λέμε τώρα… 

Αυτοί οι ελαφρόμυαλοι... 
Θα ήταν διασκεδαστική- μόνο που δεν είναι τώρα...- η αμηχανία των "δημοσιογραφικών" "αστέρων" του Αλαφούζου και του Μαρινάκη μπροστά στην πλημμυρίδα του μεταναστευτικού. Μέχρι χθες, αυτοί οι Μαλάκες, τα αποδίδανε όλα στους ερασιτεχνικούς χειρισμούς και τις διαβόητες ιδεοληψίες- που υπήρχαν!- της προηγούμενης κυβέρνησης.
Σήμερα, που σκάει το πρόβλημα στην αυλή του Κυριάκου και επιβεβαιώνεται συμμετρικά η βαρειά πολιτική ανεπάρκεια στην διαχείρισή του, ανακαλύπτουν τις εθνικές του διαστάσεις και συστήνουν στις τοπικές κοινωνίες μετριοπάθεια.
Τις τοπικές κοινωνίες που οι ίδιοι απερίσκεπτα, φρόντισαν για κομματικές σκοπιμότητες προηγουμένως να εξαγριώσουν! Αυτοί οι ιδιοτελείς Μαλάκες!..
(Και το χειρότερο για μας,για όλους μας είναι ότι δεν μπορούμε να τους φτύσουμε κατάμουτρα και να τους ειπούμε: "λουστείτε τα τώρα!", γιατί το πρόβλημα πλέον μας ξεπερνάει κι απαιτεί εθνική διαχείριση. Αλλά, από ποιους. Αυτοί βρίζονται ελεεινά μεταξύ τους... ) 

Η ΕΡΑ δεν ακούγεται." Έχει πάθει ποιότητα".  

Η φράση «έχω πάθει ποιότητα» ανήκει στον Χρήστο Τολιάδη τον εμπνευσμένο και εκρηκτικά επιγραμματικό σκιτσογράφο και φίλο στο παλαιό «Ποντίκι», γραμμένη σε κείμενο για τους «Άγαμους Θύτες» με τους οποίους συνεργάζεται εδώ και κάμποσα χρόνια.

Την επικαλέστηκε τις προάλλες ο καλός δημοσιογράφος και ιδρυτικό μέλος- έπαιζε μπαγλαμαδάκι- της «Ρεμπέτικης κομπανίας» της πρώτης που άνοιξε τον δρόμο στο τσουνάμι που ακολούθησε, Γιώργος Κοντογιάννης, για να περιγράψει την πνευματική και ίσως όχι μόνο, κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα ορισμένοι μουσικοί παραγωγοί της ελληνικής ραδιοφωνίας.

Δεν έχει άδικο. Ενδεικτικά, άκουγα προ ημερών το «Δεύτερο». Πρωί- πρωί, ο άλλος ( και δεν ήταν η πρώτη φορά) ξεκινάει με «Μεγάλο Ερωτικό» για να δείξουμε ότι είμεθα και ποιοτικοί, βάζει μετά κάτι λυπητερά μακρόσυρτα και κάτι λαϊκότροπα και σε λίγη ώρα το γυρίζει στα Θρακιώτικα, Ποντιακά, Ικαριώτικα με Οικονομόπουλο, Καβοντορίτικα με Κόρρο και βαρειά κλαρίνα με την αρχόντισσα Τασία Βέρα και τον γίγαντα Βασιλόπουλο στο «Σήκω Διαμάντω να πας για ξύλα»… Αυτοτελώς τα περισσότερα είναι διαμάντια. Αλλά, σε σύνολο είναι αταίριαστα. Δεν δένουν μεταξύ τους αδερφέ, με αποτέλεσμα αλλοπρόσαλλες, ασπόνδυλες και ξεκούρδιστες εκπομπές, χωρίς ενιαίο ύφος, ατάκτως ερριμμένες για λόγους διεκπεραίωσης. Ό,τι πιάνουν από το πανέρι…  

Μουσικές κουρελούδες. Αχταρμάς, σερβιρισμένος υπηρεσιακώς, με δημοσιοϋπαλληλίκι, σε μας τους πτωχοί, πότε με εμφανή κόπωση και μπλαζέ υφάκι και πότε με κάτι (γυναικείες επί το πλείστον) μπάσες φωνές που ακούγονται με την ανοίκεια ηδυπάθεια της μεσήλικης καυλομπεμπέκας και ανεξήγητη ροπή προς το πένθος. (η αείμνηστη Ρηνιώ Παπανικόλα πήρε ερήμην της, πολύν κόσμο στο λαιμό της...)

Την ίδια στιγμή, μια περαντζάδα στα πολύχρωμα νερά του Youtube σε αφήνει άναυδο από τον πλούτο της ελληνικής λαϊκής μουσικής, την παρουσία νέων φωνών και μουσικών σχημάτων από Ελλάδα και Κύπρο, σε κάθε μουσικό είδος, που έχουν ψυχή και μαθαίνουμε κι εμείς έτσι ότι εκεί έξω, ανθίζει ένας μυστικός κήπος. Αγνοούνται όλες και όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες-πολλοί από αυτούς βλαστάρια των παραγνωρισμένων Μουσικών Λυκείων- πεισματικά από την κρατική ραδιοφωνία.  

Περιττό να μιλήσω για το λαϊκό τραγούδι, το οποίο πλέον μόνο στο Youtube διασώζεται και μπορείς να το ακούσεις. Διαπιστώνεις εκεί μέσα την μαζική συμμετοχή των ακροατών που παθιάζονται, φθάνοντας στο σημείο ακόμα και να αλληλοβρίζονται χυδαία γύρω από τα κλασσικά ζητήματα για τον Στέλιο και τον Νταλάρα, τον Μίκη και τον Μάνο, Αριστερά- Δεξιά κλπ. 

Μυρωδιά η κρατική ραδιοφωνία. Τίποτε από όλα αυτά δεν παίρνει χαμπάρι. Οι άνθρωποι είναι ευτυχείς μέσα στην απάθεια και την άγνοιά τους… Το ήθος του Πάνου Γεραμάνη, ας πούμε, ο οποίος αποχωρούσε από το στούντιο συγκλονισμένος και σε υπερένταση δεν τους δίδαξε τίποτε;

Είχα κρατήσει μετεκλογικά, αυτό το σχόλιο του δημοσιογράφου Άγγελου Κωβαίου στο καλό δημοσιογραφικό «σάϊτ» Reporter.gr. Νομίζω πως διατηρεί την αξία του.

Αρχίζει να προκαλεί έναν ιδιότυπο θαυμασμό η επινοητικότητα κάποιων στο ΚΙΝ.ΑΛ. Ενώ μοιάζουν να αρνούνται την πραγματικότητα και επιμένουν να δηλώνουν ικανοποιημένοι από το 8% που έλαβαν στις εκλογές, την ίδια στιγμή αποδύονται σε μία άτσαλη επιχείρηση κατασκευής εχθρών.

Χαρακτηριστικό ήταν ότι η Φώφη Γεννηματά ανέφερε μεταξύ άλλων στην πρώτη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος ότι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν περίπου συνωμοτήσει και «προσπάθησαν λυσσαλέα να ρίξουν όλες τις ευθύνες για την κρίση που πέρασε η χώρα, στο ΠαΣοΚ».

Δύσκολα θα θυμηθεί κάποιος πότε ακούστηκε για τελευταία φορά η λέξη ΠαΣοΚ από τα χείλη του Μητσοτάκη ή του Τσίπρα. Αν και ο τελευταίος την αναφέρει όποτε θέλει να κολακέψει τους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ που είναι πλέον δικοί του.

Κάπου εδώ όμως αυτού του τύπου η μουρμούρα και η μεμψιμοιρία του ΚΙΝ.ΑΛ θα σταματήσει αναγκαστικά. Πολύ απλά επειδή δεν θα υπάρχει ακροατήριο. Οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι πλέον διαφορετικοί, οι διεργασίες θα γίνονται με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο. 

Συνεπώς, έστω και με 8% κάποιοι καλούνται να επανεφεύρουν τους εαυτούς τους. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά δίχως αυτό, ο αγώνας της πολιτικής επιβίωσης θα γίνει εξαιρετικά δύσκολος…

Συνέντευξη της Χρυσάνθης Χατζηδημητρίου Νομικάριας και Προπονήτριας στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Σκιάθου, στο Skiathos life τον περσινό χειμώνα.

-Καλησπέρα Χρυσάνθη! Πες μας λίγα λόγια για τον Ναυτικό όμιλο Σκιάθου, όπου εργάζεσαι
ως προπονήτρια!
-Καλησπέρα Βασιλική! Ευχαριστούμε αρχικά για τη συνέντευξη στο Skiathos life και το
ενδιαφέρον προς τον όμιλό μας. Ο Ναυτικός Όμιλος Σκιάθου ιδρύθηκε το 1983 από μια
ομάδα ανθρώπων που αγαπούσαν τη θάλασσα και τον ναυταθλητισμό. Έκτοτε πέρασε από
διάφορες φουρτούνες, με τη λειτουργία του να τίθεται υπό διακύβευση. Το 2014
ενεργοποιήθηκε εκ νέου, με καινούριο Διοικητικό Συμβούλιο και Πρόεδρο τον κ. Χρήστο
Μασούρο, Γενικό Γραμματέα τον κ. Βασίλη Σαρρή. Από πλευράς τους, γίνεται διαρκώς
τεράστια προσπάθεια, ώστε ο όμιλος να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται και βρίσκονται
πάντα στο πλευρό τόσο των προπονητών όσο και των αθλητών.
-Από πότε εργάζεσαι εκεί; Τι προγράμματα εκμάθησης ιστιοπλοΐας περιλαμβάνει ο όμιλος
σας;
-Είμαι προπονήτρια στον ΝΟΣ εδώ και ένα χρόνο. Αυτή τη στιγμή λαμβάνουν χώρα τα
summer camp, ταχύρρυθμα δηλαδή μαθήματα ιστιοπλοΐας που συνδυάζουν παιχνίδι και
γνώση, δίνουν τη δυνατότητα σε παιδιά να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το άθλημα,
να το αγαπήσουν, και γιατί όχι, να εγγραφούν στις μόνιμες Ακαδημίες του ομίλου μας!
Ταυτόχρονα, γίνονται προπονήσεις στις Ακαδημίες και την προαγωνιστική μας. Φέτος
μάλιστα καταφέραμε, μετά τις βάσεις που είχε ήδη βάλει ο προηγούμενος προπονητής Νίκος
Σταυρίδης, να εξελιχθούμε, με αποτέλεσμα τα παιδιά να έχουν τις πρώτες τους συμμετοχές
σε αγώνες στο Βόλο και το Γαλαξίδι.
-Ποιες είναι οι δυσκολίες, σε ένα άθλημα που έχει τη φήμη ότι είναι για λίγους;
- Οι δυσκολίες είναι αρκετές και έχουν να κάνουν κυρίως με την εξεύρεση πόρων. Το Δ.Σ μας
επιχειρεί διαρκώς να βρει τις απαραίτητες χορηγίες, ώστε να καλύπτονται τα έξοδα. Αν θα
μπορούσα να ζητήσω κάτι, αυτό θα ήταν το κράτος να αυξήσει τους προϋπολογισμούς που
δίνονται προς τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Έτσι, θα είχαν τη δυνατότητα σχεδόν όλοι να
έρθουν σε επαφή με το άθλημά μας.

-Ποια είναι τα πρότυπά σου στο άθλημα;
-Από ελληνικά ονόματα είναι χωρίς αμφιβολία οι Ολυμπιονίκες Νικόλας Κακλαμανάκης και
Σοφία Μπεκατώρου. Θαυμάζω το ήθος και την ταπεινοφροσύνη τους, καθώς και τις επιτυχίες
τους. Εύχομαι καλή επιτυχία στο δρόμο για το Τόκιο, τόσο στον Νικόλα που από τη θέση του
προπονητή πλέον στέκεται στο πλευρό του Βύρωνα Κοκκαλάνη στα RS:X, όσο και στη
Σοφία που από κοινού με τον Μιχάλη Πατενιώτη δοκιμάζονται στην κατηγορία του Foiling
Nacra 17.
-Ποια η σχέση του αθλητισμού και πρωταθλητισμού με τα κοινωνικά ζητήματα σήμερα;
-Στο δρόμο προς την κορυφή δεν πρέπει να χάνεις την ανθρωπιά σου. Ο αθλητισμός
διδάσκει ήθος και το ολυμπιακό ιδεώδες τιμά τέτοιες αρχές. Πιστεύω πως τα παιδιά πρέπει
να το διδάσκονται αυτό. Κάποιοι λένε πως ο πρωταθλητισμός δημιουργεί κυνικούς
ανθρώπους. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπήρξαν πρωταθλητές που ήταν πάντα Άνθρωποι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Καναδός Λοράνς Λεμιέ, ο οποίος στους
Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 στη Ν. Κορέα κι ενώ βρισκόταν στην κορυφή της κατάταξης
έτοιμος για μετάλλιο, άφησε την κούρσα προκειμένου να σώσει δύο αθλητές
τουμπαρισμένου σκάφους "470". Εν μέσω θυέλλης που επικρατούσε, γνώριζε ότι το
διασωστικό δεν θα τους εντόπιζε σύντομα. Τελικά έχασε το μετάλλιο, ανανέωσε όμως την εμπιστοσύνη στο αθλητικό ιδεώδες.
Αντίστοιχα θέματα είναι το ευ αγωνίζεσθαι, ο σεβασμός στον αντίπαλο και τη
διαφορετικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο ο 15χρονος τότε αθλητής του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου
Μυτιλήνης, Ανδρόνικος Κοντός έκανε το 2016 τον περίπλου της Μυτιλήνης, με σκάφος
τύπου optimist, ώστε να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τους χιλιάδες πνιγμούς και στη Μεσόγειο και να να υπογραμμίσει την ανάγκη της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες.
-Τι προσφέρει η ιστιοπλοΐα στα παιδιά;
-Μιλώντας βιωματικά, η ιστιοπλοΐα μου έμαθε αυτό που είδα αργότερα να κωδικοποιεί ο
ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Γκαρσία, στο ρητό: "Επιτρέπεται να πέσεις- επιβάλλεται να
σηκωθείς"! Όσες φορές κι αν το σκάφος τούμπαρε σε έναν αγώνα, όσες φορές κι αν ο αέρας
άλλαζε, εσύ έπρεπε να προσαρμόσεις τα πανιά και να συνεχίσεις μέχρι τον τερματισμό. Μου
έμαθε επίσης, ότι κανένας αγώνας δεν τελειώνει, δεν κερδίζεται ούτε χάνεται, πριν τη
γραμμή του τερματισμού. Πρέπει να έχεις πείσμα, υπομονή και στοχοπροσήλωση. Να
δουλεύεις σκληρά και να ξέρεις -όσο γραφικό κι αν ακούγεται- ότι από τις ήττες μαθαίνεις και
χτίζεις την προσωπικότητα σου.
-Ποια η σχέση σου με τη θάλασσα; Πώς τη συνδύασες με τη Νομική όπου σπούδασες;
-Η θάλασσα..! Δεν είναι τυχαίο ότι έχει εμπνεύσει τόσους ποιητές και συγγραφείς,
τραγουδιστές και σκηνοθέτες. Αν δεν την αγαπάς και δεν τη σέβεσαι πιστεύω ότι δεν
μπορείς να κάνεις ιστιοπλοΐα.
Εγώ στον κόσμο της θάλασσας βρήκα μια δικαιοσύνη που θα θέλαμε και στη Νομική
Επιστήμη. Ο Καρκαβίτσας στο διήγημα "Η Δικαιοσύνη της Θάλασσας" βάζει τον ήρωά του να
αποκριθεί πως "η θάλασσα έχει την κρίση της όπως κι η στεριά. Και την έχει καλύτερη από
τη στεριά. Εδώ δεν έχει λόγια · έκαμες- έλαβες· σου το τίναξε απάνω σαν αστροπόβολο".
Και ο Ερι Ντε Λούκα συμπληρώνει: «Η στεριά είναι ψηλή και χαμηλή, δεν ισοσκελίζει τα
τυχερά. Η θάλασσα είναι σωστότερη, αν ένα κύμα υψώνεται περισσότερο από τα άλλα,
ύστερα κατεβαίνει».
-Κλείνοντας, ένα τελευταίο σχόλιο;
-Ναι. Πιστεύω πως είναι τύχη να βρισκόμαστε σε μια χώρα που βρέχεται τόσο από τη
θάλασσα. Γι΄ αυτό πρέπει όλα τα παιδιά να γνωρίζουν κολύμβηση και να δοκιμάσουν έστω
μια φορά το άθλημα της ιστιοπλοΐας. Ο κόσμος αυτός όπως είπαμε είναι μαγικός και
αποτελεί συν των υπολοίπων διέξοδο για τα παιδιά και τους εφήβους, μυώντας τους στον
αθλητισμό και κρατώντας τους μακριά από καταχρήσεις.
Set your sails- be free, λοιπόν.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Στο τιμόνι που κρατάω

Καλοκαίρι του 1977 εισπρακτοράκι στα ΚΤΕΛ. Στα 15. Γυρνάγαμε "κόκκινο" δρομολόγιο από Διποταμία.  Στο ισιάδι, με βλέπει ο Μάκης ο οδηγός ότι λιμπιζόμουν το κοκκάλινο τιμόνι στο παληό 32αρι Volvo.
-Θες ν΄ αλλάξουμε; μ΄ αρωτά. Γίνηκε στο φτερό.
Οδηγούσα αγέρωχος το λεωφορείο του καλού πατέρα μου, χωρίς να παίζω το τιμόνι, μαρσάροντας ευθεία μπροστά.
Βάλε μια μουσική, του λέω.
Ήταν αυτές οι κασέτες- τούβλα τότε και είναι Σπανός, με Καράλη. "Στη ζήση αυτήν που την μισούμε...". Βάρναλης εκ των υστέρων.
Έχω διανύσει εκατομμύρια χιλιόμετρα έκτοτε. Τίποτε σαν αυτό.

Προτιμότερο από το να βγάλεις μια ποιητική (α)συλλογή, να ακούς αυτά. 

Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή...


https://www.youtube.com/watch?v=zeYVJfG72F8

https://www.youtube.com/watch?v=fudLh6eNXZc