Κυριακή 29 Ιουλίου 2018


Αναδημοσίευση από το site airetos.gr

Τίτλος: Όταν ένας υπουργός δεν ξέρει ούτε το υπουργείο του…

 «Μπορεί τις τελευταίες ημέρες να ακούμε, από ειδικούς και μη, απίθανες ανακρίβειες όσον αφορά ζητήματα αρμοδιοτήτων φορέων, δικαιολογημένα σε ένα βαθμό δεδομένης της φόρτισης των στιγμών.   Υπάρχουν όμως και “μαργαριτάρια” που ξεπερνούν το όριο του ανεκτού όταν μάλιστα εκτοξεύονται από τα πλέον αρμόδια χείλη.  Ένα τέτοιο εντοπίστηκε χθες στον Υπουργό Εσωτερικών, σε συνέντευξή του στον Ρ/Σ Realfm 97.8.

Εκεί ο πρώτος τη τάξει Υπουργός της Κυβέρνησης ενημερώνει το λαό για το εξής: « Κατ’ αρχήν να σας διευκρινίσω κάτι: Η Πολιτική Προστασία μαζί με την Πυροσβεστική  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΣΤΗΝ  ΑΜΕΣΗ  ΔΟΜΗ  ΤΟΥ  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ  ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ.  ΕΙΝΑΙ  ΔΥΟ  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ  ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ».
Και εάν προς στιγμήν φανταστήκαμε ότι τέτοια γκάφα δεν αποτελεί άγνοια, αλλά ειπώθηκε στην προσπάθεια του Υπουργού να αποποιηθεί την πολιτική ευθύνη, η συνέχεια έδωσε την απάντηση.
Ο δημοσιογράφος (Ν. Στραβελάκης) είπε στον Υπουργό Εσωτερικών «Δεν έχετε την πολιτική ευθύνη, το ξέρω», αλλά εκείνος επέμεινε να εξηγεί το τεχνικό/διοικητικό κομμάτι αρμοδιοτήτων, λέγοντας «Όχι, δεν λέω για την πολιτική ευθύνη. Πολιτική ευθύνη υπάρχει και ίσως διαχέεται σε όλους μας. Δεν εννοώ αυτό το πράγμα, δεν πάω να αποποιηθώ, σας λέω ποια είναι η δομή αυτή τη στιγμή.». 
«Ότι η Πολιτική Προστασία υπάγεται; Είπατε;», ρωτά ο δημοσιογράφος αφήνοντας τον Υπουργό να συμπληρώσει τη φράση.  Και ο Υπουργός τη συμπληρώνει: « …ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Προστασίας του Πολίτη ».

Ο εδώ και χρόνια Υπουργός Εσωτερικών μας αναγκάζει να ανακαλέσουμε στη μνήμη του ότι ΔΕΝ “είναι δύο διαφορετικά Υπουργεία”. 
Είναι ΕΝΑ Υπουργείο.  Το Υπουργείο Εσωτερικών, που έχει ΕΝΑΝ Υπουργό: τον εαυτό του. 
Έχει και έναν Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών, τον κ. Ν. Τόσκα.
Ο κ.Τόσκας ΔΕΝ είναι Υπουργός “Προστασίας του Πολίτη” ή “Δημοσίας Τάξης” ή ο,τιδήποτε άλλο τον αποκαλούν.   Είναι “Αναπληρωτής Υπουργός ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ”.

Το Υπουργείο Εσωτερικών της Κυβέρνησης δημιουργήθηκε με το π.δ. 24 της 27ης Ιανουαρίου 2015 (Φ.Ε.Κ. Α’ 20).  Συγκεκριμένα, με το αρ.1 του π.δ. συνεστήθη “Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης” το οποίο απετέλεσε την ΕΝΩΣΗ  ΤΕΣΣΑΡΩΝ Υπουργείων, 1)του πρώην Υπουργείου Εσωτερικών, 2)του πρώην Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, 3)του πρώην Υπουργείου Δημοσίας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη και 4)του πρώην Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης.
Το 2016, με το π.δ. 123 της 4ης Νοεμβρίου 2016 (Φ.Ε.Κ. Α’ 208) αποκολλήθηκε από το γιγάντιο κατασκεύασμα μόνο το πρώην Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και απετέλεσε πάλι ξεχωριστό Υπουργείο, που ονομάστηκε “Διοικητικής Ανασυγκρότησης” (εκεί όπου σήμερα είναι η Όλγα Γεροβασίλη).  Έτσι αποκολλήθηκε και το σχετικό κομμάτι από τον τίτλο και έμεινε “Υπουργείο Εσωτερικών”.

Εάν κοιτάξει ο Υπουργός Εσωτερικών το Φ.Ε.Κ. του δικού του διορισμού, θα δει ότι αυτό είναι το π.δ. 125 της 5ης Νοεμβρίου 2016 (Φ.Ε.Κ. Α’ 210) “Διορισμός Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών”, στο οποίο:
- ως Νο1 διορίστηκε ο Π. Σκουρλέτης “στη θέση του Υπουργού Εσωτερικών”.
-  ως Νο16 διορίστηκε ο Ν. Τόσκας “στη θέση του Αναπληρωτή Υπουργού ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ”.
-  ως Νο22 διορίστηκε η Μ. Κόλλια - Τσαρουχά “στη θέση της Υφυπουργού Εσωτερικών”.

Στον Αναπληρωτή Υπουργό ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ανετέθη η άσκηση αρμοδιοτήτων που ανήκαν στις υπηρεσίες του ΠΡΩΗΝ Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη με την Αριθ.Υ186/11.11.2016 (Φ.Ε.Κ. Β’3671) Απόφαση του Πρωθυπουργού.   Αρμοδιότητες όμως του  ΠΡΩΗΝ  Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ στον Υπουργό, τον Π. Σκουρλέτη.
- Για παράδειγμα, όπως ορίζεται στο σημείο (β) του αρ.2, ο κ. Τόσκας δεν ασκεί μόνος του τη νομοθετική πρωτοβουλία, αλλά “β) η νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία ασκείται μόνον ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ με τον Υπουργό”.   
Γι’ αυτό π.χ. οι τροπολογίες που αφορούν τα σχετικά θέματα (όπως τροπολογίες περί εποχικών πυροσβεστών) έχουν και υπογραφή Π. Σκουρλέτη.
-  Επίσης, αρμοδιότητες του ΠΡΩΗΝ Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αποκλειστικά στον Π. Σκουρλέτη, όπως (αρ.3) ο προσδιορισμός της πολιτικής στο πλαίσιο των αποφάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου και των λοιπών συλλογικών κυβερνητικών οργάνων, καθώς και ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ της πολιτικής αυτής, καθώς και η εκπροσώπηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους διεθνείς οργανισμούς. 

Με απλά λόγια, αρκεί να μπει κανείς στη Διαύγεια και να κοιτάξει τα έγγραφα της Πυροσβεστικής και της Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας για να δει ότι πάνω αριστερά αναγράφουν “Υπουργείο ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ”.  Π.χ. τα έγγραφα της Υπηρεσίας Εναέριων Μέσων Πυροσβεστικού Σώματος αναγράφουν πάνω αριστερά “Υπουργείο Εσωτερικών”.  Π.χ. τα έγγραφα της Περιφερειακής Πυροσβεστικής Διοίκησης Αττικής αναγράφουν πάνω αριστερά “Υπουργείο Εσωτερικών”.  Το από 25/5/2018 “Σχέδιο δράσεων Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση κινδύνων λόγω δασικών πυρκαγιών” του Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας αναγράφει πάνω αριστερά “Υπουργείο Εσωτερικών” κ.ο.κ.

Εν κατακλείδι, οι αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών δεν περιορίζονται στην επινόηση εκλογικών συστημάτων, σε αυτό-αναιρέσεις για την ημερομηνία των εκλογών, σε ειρωνικές επιθέσεις στα θεσμικά όργανα των Αιρετών και σε πόζες στην κάμερα ζωγραφίζοντας τη Β’ Αθηνών για τα διαφημιστικά κυβερνητικά videos».




Σάββατο 28 Ιουλίου 2018

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ημπορούν παρακαλούμε να εξαφανιστούν οικειοθελώς από προσώπου γης;  Ζητάνε συγγνώμες και παραιτήσεις αυτοί που στήσανε το έγκλημα στο Μάτι; Ε, ναι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑΣ αλλά, δεν είναι πλυντήριο... 
Διαπιστώσεις...

Μην το πείτε σε αυτόν τον βροντώδη γροθαλία τον υπουργό Υγείας και ψευτόμαγκα Πολάκη που προσβάλλει τους Κρητικούς, αλλά, Σαββατοκύριακο δεν δουλεύει το σύστημα στην "δημόσια" υγεία...  
Η επίγνωση της δυστυχίας

Γυρνώ απ΄ τη δουλειά το πρωί. "Ταυτοποιήθηκαν και τα δίδυμα" διαβάζω στα νέα της ημέρας, κι "είναι νεκρά". Ε...

Δεν χρειάζεται να παραιτηθεί κανείς, σκέφτομαι. Δεν έχει πια νόημα. Θα αντλήσουμε τη δύναμή μας μονάχοι. Όπως κάναμε πάντα. Αντίθετα με τους καμένους, αυτοί οι τύποι σώσανε την καρέκλα τους. Αλλά, είναι στ΄ αλήθεια ζωντανοί;

Δεν έχουν, και δεν έχουμε με όλους αυτούς, σωτηρία...

Κι απορώ στο μεταξύ, γιατί φωνάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί δεν το κάνανε το Μάτι; Σωστή επικοινωνιακά η "εντολή Κυριάκου" να μην βγαίνει κανένας βουλευτής της ΝΔ στα ΜΜΕ που την ακολούθησε φρονίμως ποιών και ο ΣΥΡΙΖΑΣ, δίνοντας ντεμέκ, χαρακτήρα αξιοπρεπών θιγμένων.

Νεκροθάφτες του μέλλοντος. Κι αυτοί και πολλοί από μας. Παρακμή. Σαν να εξαντλήσαμε τη δόξα μας μου φαίνεται. Κι η τρέχουσα Ιστορία γράφει τη σαπίλα μας. Ό,τι φανταστήκαμε κι ό,τι πολύ αγαπήσαμε και γίνηκε στάχτη.    




Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Μια παραίτηση

Μια παραίτηση αυτήν την ώρα θα μπορούσε κάπως να εκτονώσει τον συλλογικό ζόφο. Και θα έδινε ένα μήνυμα ευθύνης, αντάξιο στην προσπάθεια όσων φιλάλληλων έδειξαν οτι η ελληνική κοινωνία δεν είναι (μόνο) ένα άθροισμα παρτάκηδων. (την υπόλοιπη την έχωμε γραμμένη στ΄ αρχίδια μας!)

Βλέποντας τον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη να χαμογελά στο υπουργικό συμβούλιο με την αίσθηση του ανθρώπου που δείχνει πως "δεν τρέχει τίποτε" και ότι "εμένα δεν με αφορά αυτό", ώστε να σώσει την άχρωμη και δυσκοίλια παρτίδα του κατάλαβα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζητάς φιλότιμο και τσίπα από αυτούς τους παρακεντέδες...

Μια παραίτηση ρε!!! Κυλάει άραγε αίμα στις φλέβες του Σκουρλέτη; Για μήπως ρουφάει τον ιδρώτα από τ΄ αρχίδια των πεθαμένων; 

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018

Αναισθησία...

«Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία...» έγραψε ο Καρυωτάκης. Δεν έχουμε αυτήν την κορυφαία πολιτισμική αξίωση.


Αλλά, υπάρχει περίπτωση να δούμε μια- έστω μια!-  παραίτηση κανενός Σκουρλέτη, μήπως και μετριάσει κάπως την ντροπή που νοιώθουμε εμείς για λογαριασμό τους;

Υ.Γ: Διαβάζω τώρα σε ένα ρεπορτάζ του News247 τα λόγια μιας κυρίας που δεν θέλησε να πει τ΄ όνομά της: 

«Πέθαναν όλοι μου οι φίλοι. Να γράψετε ότι είναι απαράδεκτοι. Δεν υπήρχε κανείς εδώ. Κάποιος να μας ειδοποιήσει. Δεν φταίνε για τη φωτιά, δεν φταίνε για τον αέρα. Το δέχομαι. Φταίνε που δεν έστειλαν έναν άνθρωπο να μας πει πώς θα φύγουμε. Να μας πει ότι η φωτιά φτάνει. Δεν υπήρχε κανείς. Αστυνομία, δήμος, περιφέρεια, κυβέρνηση. Κανείς. Μόνοι μας».

Υπάρχει έμπρακτη απάντηση σε αυτήν την πυρακτωμένη ευγένεια; 

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Απέσυρα τη χθεσινή ανάρτηση. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε πως η θέση του ήταν στο γραφείο του και έπραξε σωστά. Τα υπόλοιπα, από σεβασμό και βαρειά λύπη εν καιρώ… 

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Άστεγοι παντού

Κοιταχτήκαμε για λίγο ίσα στα μάτια. Μάλλον με την ίδια απορία: σε ποιον κόσμο άραγε ανήκαμε; Κατάλαβα στο φτερό ότι εγώ ανησυχούσα περισσότερο…

Περασμένη Τετάρτη μεσημέρι στη Βενιζέλου στη Νέα Σμύρνη, στο ύψος της Ευαγγελικής, εκεί όπου σταματά φορτωμένο από Καλλιθέα το «117». Αποφάσισε μες στην προσωρινή αμηχανία να σπάσει πρώτος τη σιωπή.

«Τετάρτη δεν είναι σήμερα;» μ΄ αρωτά. Αιφνιδιάστηκα στην αρχή και πήγα να φύγω. Δεν περίμενα ότι αυτό το ράκος έχει μιλιά. Κοντοστέκομαι και του λέω με ανασφαλή αναίδεια – ποιος, εγώ που ζω ξυπνώντας απ΄ τ΄ αχάραγα για μια κωλοδουλειά για 400 ευρώ «μαύρα» συν το επίδομα ανεργίας και δεν θα΄ πρεπε λέω κανονικά να φοβάμαι- «Τετάρτη είναι. Αλλά, έχει σημασία;».

«Ναι» μου απαντά χωρίς κανένα στη φωνή του χρώμα. «Αυτός εδώ ΔΕΝ θα ανοίξει το απόγευμα». Στεκόμασταν έξω από μια βιοτεχνία ρούχων. Ούτε που μου΄ χε περάσει απ΄ το μυαλό αυτή η οικονομία.


Ε, ναι δεν θ΄ ανοίξει του λέω πιο μαλακά τώρα και σαν να με κέντησε μια παληά βελόνα πήγα να περάσω στην όχθη του. Άδικος κόπος. Εκείνη την ώρα αυτός, λογάριαζε ήδη που θα απλώσει τα στρωσίδια του κι αδιαφορούσε παντελώς για να μην πω είχε γραμμένη στ΄ αρχίδια του την κάλπικη και βραδυπορημένη μου συμπόνοια και όλη τη συμπόνοια αυτού του γαμημένου κόσμου.  

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Αυτές οι εποχές της παρακμής.


Θωρώ στο «Γιουτούμπ» -τη μόνη μας δυνατότητα πλέον ν΄ ακούμε λαϊκά-αυτόν  τον μέγα Καζαντζίδη, να κρέμονται οι άλλοι γύρω από το μεγαλείο της ιδιοτροπίας του, περιμένοντας πότε θα σταματήσει τα ατελείωτα σολαρίσματα στην κιθάρα και ν΄ απλώσει τη θεϊκή φωνή του και λέω,  όλες οι μεγαλοφυΐες κοιτάνε τον χρόνο σαν ένα παιχνίδι με σπάγκους.

Περιμένουμε εμείς μετά,  να μας ξανακάνουν παιδιά.

Παρεμπίπτον συμπέρασμα ότι οι πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια που δυστυχώς τις συνέχισε ο ΣΥΡΙΖΑ, γυρίσανε την Ελλάδα στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο και δεν έχουμε ακόμα φωνές σαν και τη δική του, ή έναν Μητσάκη ας υποθέσουμε,  να πούνε το «η Νύχτα είναι βροχερή» και να τραγουδήσουνε τα πάθη μας, να μας φύγει αυτή η μελαγχολία και να μη λογαριάζει κανείς βραχνά εκείνη την ώρα, ότι δεν έχει τίποτε στον κόσμο κι ότι είναι τόσο αχρείαστος.

Αυτό λέω… Να βγούνε τώρα οι τεχνίτες της νέας γενιάς, όχι παρακμιακοί φραγκοφονιάδες τύπου Μαχαιρίτσες και Πυξ- Λαξ, να δυϊλήσουνε κάπως μακρύτερα σαν τους παληούς μαστόρους  αυτήν τη νοσηρότητα και να ξαναβρούμε λίγο αυτό που χάσαμε για την ώρα.

Μια Ελλάδα μετρημένη, στην ηθική κλίμακα  προηγούμενων χρόνων, αλλά, με πολλή μεγαλύτερη επιείκεια και περισσότερο αξιοπρεπή, κι αυτή τη φορά ολότελα Δίκαιη γιατί, αλλοιώς, αν δε ξεσηκωθούμε θα μας πάρει ξανά ο διάολος και θ΄ ασπρίζουνε τα κόκαλά μας στις ξενητειές που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους!..

Υ.Γ: (οι παππούδες μας κατέλαβαν ορμητικά το Σαραντάπορο για να λένε τώρα τα παιδιά μου οτι τους ζαλίζουν οι στροφές κάτω από το Μεταξά.

Αντίκρυσαν μετά, ηρωικά μονάχοι τον Σαγγάριο, προτού να σκεπάσουν τα προδομένα μάτια τους οι στάχτες. Κι οι ρακένδυτοι πατεράδες μας κάναν το ΄40! Πως φτάσαμε μέσα σε τόσο λίγα χρόνια απο τη φτώχεια στο δήθεν; Ας το βρει η γενιά τους. Κι ας αποτύχει καλύτερα από μας!

Το θέμα είναι να μην φτάσουμε να ζούμε κάποτε τη νοσταλγία αυτού του τόπου. Ομόνοια-Σταδίου, σκυφτοί. Στα "βαρειά" να παίζει το κλαρίνο. Κι εμείς, ξένοι σε ό,τι αγαπήσαμε...).

Μέχρι να συμβούν οι νέες εκπλήξεις, θα μας εκφράζουν σταθερά κι ας μας λένε γραφικούς, ο Στέλιος με τον Βίρβο.

https://www.youtube.com/watch?v=5KwkQjSk-bk


 Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ΄ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τ΄ άργανα... 

Ο τρόπος που το άθλιο πρωινάδικο του Σκάϊ παρουσιάζει το θέμα της αιχμαλωσίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από το ισλαμοφασιστικό καθεστώς Ερντογάν, θα πρέπει να διδάσκεται προσεχώς ως αρνητικό υπόδειγμα στις σχολές δημοσιογραφίας. Κλισέ μεν, αλλά, η σύνοψη είναι δίκαιη. 

Απορεί κανείς: Έχουν άνωθεν εντολή λόγω της συνάφειας επιχειρηματικών συμφερόντων της εργοδοσίας με Τούρκους όπως ήδη τους καταλογίζεται; Αυτοσχεδιάζουν επιπόλαια τσαλαβουτώντας σε επικίνδυνα νερά; Οσμίστηκαν τηλεθέαση; Και τα τρία μαζί;

Ό,τι και να πεις, αυτό το ανεκδιήγητο ζευγάρι «τζογάρει» στο πρόβλημα χωρίς ίχνος επαγγελματικής σοβαρότητας, με όρους θεάματος–«και τώρα η στιγμή που όλοι περιμένατε! Σύνδεση με τον ανταποκριτή μας στην Κωνσταντινούπολη για το θέμα των Ελλήνων στρατιωτικών μετά τις διαφημίσεις!» αναφωνούσε περιχαρής τις προάλλες και με αφοπλιστική ελαφρότητα η ασταθής παρτενέρ του ντεμέκ κομψευόμενου διπλανού της που κανοναρχεί το ευτελές πρωινό σόου.

Όλα τα σφάζουν, ίδιον συχνά του Σκάϊ, παίζοντας ξεκούδουνα με υποθέσεις (και ζωές φυσικά, μην το ξεχνάμε!) που τους υπερβαίνουν. Ώστε, με την ίδια… επάρκεια, να περνάνε από θέμα σε θέμα, αλλάζοντας θεματολογία, με γνώμονα πάντα να υπηρετούνται οι τηλεοπτικοί χρόνοι και η δική τους αυταρέσκεια.

Και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σκεφτούν- επειδή προφανώς δεν είναι δημοσιογράφοι, αλλά άνθρωποι του φθηνού θεάματος που παράγει σωρηδόν η ελληνική τηλεόραση με την αμισθί συνδρομή πρόθυμων πολιτικών συνεργατών, όπως λέει χρόνια τώρα ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης- τι ακριβώς προσφέρουν:

*Είναι αυτό το πράγμα Ενημέρωση;

*Είναι πατριωτική υπηρεσία σε ένα πρόβλημα που απαιτεί άλλου είδους, επαγγελματικού επιπέδου χειρισμούς από όλους, με πρώτην την ελληνική Διπλωματία;

Δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωπος, μιας και αυτοί εκεί έχουν από καιρό χάσει το μέτρο, να τους υποδείξει να βγάλουν τον σκασμό; Έτσι ακριβώς! Να βγάλουν τον σκασμό! Ή τουλάχιστον να διαβάσουν κάνα βιβλίο; Για ρεπορτάζ δεν το συζητάμε...  

Ακόμα και τον πιθανό συμψηφισμό της τύχης των δύο δικών μας με τους οκτώ Τούρκους που ζήτησαν άσυλο, έσπευσαν να τον προαναγγείλουν από την πρώτη ώρα εισηγούμενοι άθελά τους και μέσα στην βαθειά ερασιτεχνική τους άγνοια ας ελπίσουμε, στην εσωτερική κοινή γνώμη, αυτήν την απαράδεκτη προοπτική.  

Κι αυτοί οι δημοσιογράφοι που συμπληρώνουν σαν μαϊντανοί το φτηνό σόου χωρίς να προσθέτουν καμία ουσιαστική πληροφορία και χωρίς ίχνος ρεπορτάζ, τι ακριβώς παριστάνουν; Δεν γνωρίζει κάποια όρια ο ναρκισσισμός τους;

Ξέρω κάποιους άλλους Δημοσιογράφους οι οποίοι στην σκέψη ότι αυτοί οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί έχουν αγαπημένους γονείς και φίλους που καθημερινά αγωνιούν για τη μοίρα τους, αλλά και ότι η υπόθεση αυτή προκαλεί ευρύτερες ψυχολογικές παρενέργειες στο ηλεκτρισμένο πεδίο των διμερών σχέσεων με το εχθρικό τουρκικό καθεστώς, θα ήσαν πολύ πιο διακριτικοί- προφανώς όχι για λόγους κατευνασμού!- στην διαχείριση αυτού του θέματος.

Αλλά γύρευε τώρα ορθογραφία από της μυλωνούς τον κώλο…




  

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Καβλαντίζοντας μέχρι ν΄ αρχίσει η μπάλα 

Του υπερτιμημένου Νεϊμάρ, το Βέλγιο καθείλε την έπαρσιν και κέρασε πικρό καφέ στις φτωχογειτονιές του Ρίο και στις τσίγκινες φαβέλες όπου ο ήλιος αστράφτει ανελέητα πάνω στην ακάλυπτη ένδεια των απελπισμένων ανθρώπων.

Μονάχα γι΄ αυτούς τους συντετριμμένους λυπήθηκα. Γιατί το είδωλό τους, είναι πια ένας καλοπληρωμένος φλώρος που ξέχασε προ καιρού ποιούς εκπροσωπεί και από ποια σκοτάδια βγήκε.

Και πώς να τον συγκρίνεις με έναν μυθικό Σώκρατες, τον αλκοολικό γιατρό που έφυγε νωρίς και ορκιζόταν στην κοινωνική Δικαιοσύνη ή με τον απόλυτο σκόρερ, τον «κοντούλη» (Baixinho τον αποκαλούν στοργικά στην πατρίδα του) Ρομάριο που παρά την αγραμματοσύνη του και το χρήμα που κέρδισε δεν γίνηκε παρτάκιας και παραμένει ένας βαθειά πολιτικοποιημένος άνθρωπος;

Λύπη βαθειά και για τον αποκλεισμό της αγαπημένης Ουρουγουάης και υπόψιν, υποστήριζα αυτήν την ομάδα, προτού έλθει στον ΠΑΟΚ ο δικός μας πλέον, Παύλος Γκαρσία. Απλώς η απουσία του Καβάνι, απέδειξε ότι το ποδόσφαιρο χάνει τη γοητεία του χωρίς τους συναρπαστικούς αλήτες, αυτές τις σκληροτράχηλες μπαλαδόφατσες που μας συναρπάζουν και μας ξαναδίνουν το νήμα με τους θρύλους που υφαίνουν τη ζωή μας.  

Ας είναι… Τα λεφτά μας τώρα στην Κροατία     

Οι σημερινές προσφορές του καταστήματος:

«…άκουγε τις καμπάνες να βαρούν και τ’ ορειχάλκου τις δονήσεις
όπου τρυπάν τον καθαρό –του Κυριακάτικου πρωινού- αγέρα
άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν;
θα τις ακολουθήσουν μήπως ύμνοι τραγούδια χαρές
ή πολυβόλα θα αντηχήσουνε απαίσια να σπείρουνε τον όλεθρο ολούθε;
ένα σας λέω: όλοι να τρέξουμε αμέσως στα γκολπόστ
παιδιά! στα γκολπόστ , στα γκολπόστ, στα γκολπόστ!!!
άγρυπνοι –ακοίμητοι φρουροί- πανέτοιμοι
το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε
μην αρχινίσουνε να πέφτουνε τα τέρματα βροχή
και ηττηθούμε» 

(Νίκος Εγγονόπουλος, «Στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες», εκδόσεις «Ίκαρος»)

Κι όπως βουλιάζουμε αργά μες΄ στη ζέστη του καλοκαιριού μια καταραμένη Amy για να πάνε κάτω τα φαρμάκια…


https://www.youtube.com/watch?v=nMO5Ko_77Hk

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

«Τα φαντάσματα των Πρεσπών»

Το διάβασα με καθυστέρηση στην «Καθημερινή» της 17. 6. 2018. Το υπογράφει ο εξαιρετικός δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας. Ένας επίμονος ρεπόρτερ και από όσα μπορώ να εγγυηθώ στα χρόνια που τον ξέρω, ένας καλός και έντιμος άνθρωπος. Μεταφέρει υποβλητικές εικόνες, ιστορικές ψηφίδες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες που δεν γράφηκαν πουθενά αλλού αυτές τις μέρες για την ταραγμένη μικροϊστορία της πολύπαθης περιοχής.

«Χθες το βράδυ, ο Αλέξης Τσίπρας και  ο Ζόραν Ζαεφ, κοιμήθηκαν με τα φαντάσματα της ιστορίας. Στον ύπνο τους, ήρθαν ο Παύλος Μελάς, Γερμανός Καραβαγγέλης, Καπεταν Κώττας, Μάρκος Βαφειάδης, Νίκος  Ζαχαριάδης, Βαγκελ Γκοτσεφ, Τέμπο, Νταμε Γκρουε, Γκότσε Ντελτσεφ, μορφές όλοι, ο κάθε ένας για την πλευρά του, του ένοπλου αγώνα για την μοιρασιά της Μακεδονίας και έδωσαν “ραντεβού” στις  Πρέσπες, για να  σφίξουν, τούτη τη φορά, τα “χέρια”.
Δεν επελέγη τυχαία, ο περίφημος υγροβιότοπος  για την υπογραφή, στο χωριό Ψαράδες, μιας από τις σημαντικότερες συμφωνίες στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας.
Κουβαλάει βαρύ ιστορικό φορτίο, αυτή η ακριτική γωνιά όπου σήμερα, εκτός απροόπτου, θα είναι στραμμένα τα βλέμματα όλων των Ελλήνων, των γειτόνων της FYROM, αλλά και της διεθνούς κοινότητας, παράγοντες της οποίας αναμένεται να είναι εκεί για να βάλουν και εκείνοι με την παρουσία τους την δική τους “βούλα” στη συμφωνία.
Στο ορεινό της ανάγλυφο, αλλά και στα νερά των  πανέμορφων λιμνών της, παρακάτω στην Φλώρινα και την Καστοριά, στο Βίτσι, γράφτηκε, στον εμφύλιο πόλεμο 1947-1949, η τελευταία αιματηρή σελίδα για το Μακεδονικό.
Αναμφίβολα τα φώτα της δημοσιότητας θα λούσουν τους πρωταγωνιστές αυτής της συμφωνίας την στιγμή που  θα μπαίνουν οι υπογραφές, παρουσία ξένων ισχυρών αξιωματούχων, σαμπάνιες θα ανοίξουν, τα χαμόγελα θα περισσέψουν,  και οι Πρέσπες θα κάνουν μέσω της τηλεοπτικής εικόνας τον γύρω του πλανήτη.
Πίσω όμως από τις λαμπερές φιέστες, τα απομεινάρια μιας τραγωδίας που  βίωσε ο τόπος  στην ακριτική περιοχή, οι αδιάψευστοι μάρτυρες  ενός βίαιου ξεκαθαρίσματος “εθνικών λογαριασμών” για τη Μακεδονία, το οποίο συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, με ειρηνικούς, ευτυχώς, τρόπους, θα προβάλλουν ως γκρίζες σκιές ερχόμενες από ένα όχι και τόσο μακρινό,  αλλά δύσκολο παρελθόν, που άλλοι θέλουν να ξεχάσουν και μερικοί να κρύψουν.

Είναι τα ερημωμένα και ερειπωμένα σλαβόφωνα χωριά με τα πλινθόκτιστα σπίτια (βγαλμένα, λες, από την προϊστορία) και τα αλλαγμένα ονόματα  στην λεκάνη της Πρέσπας και έξω από αυτήν, λίγο παρακάτω στα Κορέστεια της Καστοριάς, που αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν  οι κάτοικοί τους και να περάσουν στην Γιουγκοσλαβία, άλλοι για να σωθούν και αρκετοί για να ζήσουν το όνειρο της  “δικής τους Μακεδονίας”. Σε κάποια από αυτά υπάρχουν στους τοίχους χαλασμάτων από την εποχή εκείνη  συνθήματα όπως “Ζήτω ο Μάρκος”, “αυτόνομη Μακεδονία” και τοίχοι σπιτιών γαζωμένοι από- τις σφαίρες.
Είναι οι περιουσίες που άφησαν πίσω τους εκείνοι που εκδιώχθηκαν ή έφυγαν με την προσδοκία να γυρίσουν κάποτε και οι οποίες δεσμεύτηκαν από το κράτος και δόθηκαν σε οικογένειες άλλων Ελλήνων από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο που μετακόμισαν στην περιοχή και άλλες που καταπατήθηκαν από συγγενείς  τους οι οποίοι  τώρα διεκδικούν, και η σημερινή κυβέρνηση ετοιμάζει νομοθετική ρύθμιση, τίτλους ιδιοκτησίας.
Είναι το αρχηγείο του Νίκου Ζαχαριάδη και του Μάρκου στο χωριό  Πύλη, όπου πιθανότατα θα υπογραφεί η συμφωνία, οι οποίοι ενέταξαν ένοπλα τμήματα σλαβόφωνων στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας έναντι υποσχέσεων για  αυτόνομη Μακεδονία και παρακάτω στο Βροντερό  το νοσοκομείο του ΔΣΕ  την περίοδο που οι  πολεμικές συγκρούσεις  είχαν μεταφερθεί από τον Γράμμο στο Βίτσι.
Είναι οι ελάχιστες ανθρώπινες φιγούρες  σε κάποια χωριά, που επέστρεψαν από τον προσφυγιά, καθώς δεν τους είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια, όπως  σε πολλούς  με σλαβομακεδονική συνείδηση, ή την μετανάστευση στην Αμερική, και οι οποίοι  σπάνια μιλούν για τη δύσκολη εκείνη περίοδο.
Μέχρι  και την μεταπολίτευση, χώριζαν την Πρέσπα από την υπόλοιπη Ελλάδα μπάρες που για να τις περάσει κανείς έπρεπε να είναι εφοδιασμένος με άδεια και βεβαίως να ελέγχονται τα στοιχεία του.
“Θυμάμαι ότι για να πάμε να δούμε στο Πισοδέρι την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ που την έφερε εκεί για προετοιμασία τα καλοκαίρια ο γιουγκοσλάβος προπονητής της Μπρανκο Στάνκοβιτς, έπρεπε να έχουμε, παιδιά τότε,  άδεια υπογραμμένη από την ασφάλεια”, θυμάται ο πολιτικός μηχανικός από τη Φλώρινα Τάσος Βασιλείου.
Ήταν ακόμα πιο σκληρός ο εμφύλιος στην περιοχή των Πρεσπών γιατί  ενεπλάκησαν εκτός από τα πολιτικά και  τα ταξικά μίση  και εκείνα που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν μέσα από τις αιματηρές συγκρούσεις  περασμένων αιώνων για την Μακεδονία.
Άδειασαν οι  Πρέσπες, μια περιοχή που έσφυζε από ζωή, με την λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1949 και έκτοτε δεν συνήλθαν ποτέ.
Από τους δώδεκα χιλιάδες κάτοικους στα είκοσι χωριά  της  σήμερα είναι ζήτημα εάν ξεπερνούν τους   χίλιους πεντακόσιους. Και η διαμάχη για το Μακεδονικό ήταν η αιτία  για το άδειασμα  της περιοχής από το σλαβομακεδονικό στοιχείο. Ζώστηκαν πολλοί σλαβομακεδονικής συνείδησης κάτοικοι της περιοχής τα όπλα και πολέμησαν μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, για “αυτόνομη Μακεδονία”, προοπτική που τους υποσχόταν μέχρι κάποια στιγμή το ΚΚΕ που ‘έβλεπε σε αυτό τον κόσμο μια καλή δεξαμενή η στρατολόγησης μαχητών.  
Ιδρύθηκε τότε και σλαβομακεδονική οργάνωση “Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο” (Nacional Osloboditelen Front) ως NOF με ένοπλο δικός της τμήμα που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της  αριθμούσε 14.000 μαχητές.
Όταν όμως ο Νίκος Ζαχαριάδης τα έσπασε με τον Τίτο, τα ένοπλα τμήματα της NOF  αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τον ΔΣΕ και να καταφύγουν στην Γιουγκοσλαβία και όταν ο εμφύλιος έληξε, το σλαβομακεδονικό στοιχειό της περιοχής πλήρωσε σκληρό τίμημα και για τους στόχους που είχε θέσει.
Σύμφωνα με στοιχεία από το βιβλίο “Ιστορία του Μακεδονικού Ζητήματος” του ιστορικού Γεωργίου Μίντση το 1949 έφυγαν από την ελληνική Μακεδονία, την Δυτική κυρίως, 35.000 σλαβόφωνοι με σλαβική συνείδηση.
Άνθρωποι στήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, περιουσίες όσων εξ αυτών πρωταγωνίστησαν για την αυτονομία ή και την ανεξαρτησία της Μακεδονίας, δημευτήκαν, ιθαγένειες αφαιρέθηκαν, οικισμοί εκθεμελιώθηκαν, χωριά άλλαξαν ονόματα, έκτακτα δικαστήρια καταδίκασαν  αρκετούς για δοσιλογισμό με την κατηγορία ότι στην
Κατοχή συνεργάστηκαν με την βουλγαρική Οχράνα, αρκετοί που έμειναν πίσω  ξενιτευτήκαν στην Αμερική και την Αυστραλία.
Το αποτυπώματα αυτής της  δύσκολης εποχής  θα “στοιχειώνουν” σήμερα όσους θα σπεύσουν στους Ψαράδες, χωριό όπου θα υπογραφεί η συμφωνία, δια της οποίας οι δυο πλευρές φιλοδοξούν να θέσουν τέλος σε αυτή την ιστορική διαμάχη, που όμως έχει πτυχές, όπως αυτή των Πρεσπών, οι οποίες δύσκολα θα απαλειφθούν».

  
 



Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Μουντιάλ 2018: Εκτός αγώνων η ΕΡΤ!..

Το Μουντιάλ της Ρωσίας είναι όπως υποστηρίζω καλό. Έχει θέαμα, συγκινήσεις και κυρίως την άρνηση των «μικρών» ομάδων να υποταχθούν στη μοίρα τους και να πούνε πρόθυμα «περάστε» στους άλλοτε δυνατούς.

Τα χάνει όλα, όταν αρχίζει η τηλεοπτική αναμετάδοση της ΕΡΤ. Τηλεοπτικοί συντάκτες χωρίς καλή άρθρωση, με εκνευριστικά ένρινες φωνές και με ρηχές γνώσεις για το άθλημα, αδιάφοροι και άχρωμοι στον τονισμό των φάσεων, περιορίζονται στην απλή περιγραφή των ονομάτων, ανήμποροι για ουσιαστικά σχόλια και μια αναγκαία θεατρικότητα που βάζει τον θεατή στην ατμόσφαιρα του γηπέδου. Απογοήτευση…

Κι ακόμα τόση από τους άλλους στο στούντιο που κάνουν στη συνέχεια την ανασκόπηση του αγώνα και καλούν για σχολιασμό και τακτική ανάλυση, κάτι παρακμιακές και γραφικές φιγούρες τύπου Αναστόπουλου και «πατέρα» Κωστένογλου, με τους οποίους χαριεντίζονται στον ενικό σαν κολλητοί ανταλλάσσοντας κρύες ατάκες.

Μοναδική δροσερή παρουσία σε τούτον τον ανυπόφορο επαρχιωτισμό, η κυρία Αναστασοπούλου, αλλά την τρώει η μαρμάγκα του γενικού κλίματος και η ανασφάλεια των ανδρών συναδέλφων της που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα και εξαπολύουν συμπλεγματικές επιθέσεις απέναντι σε μια γυναίκα που ασχολείται με το ποδόσφαιρο και δείχνουν ότι την θεωρούν παρείσακτη στον χώρο…

Κερασάκι στην τούρτα ο ανεκδιήγητος απεσταλμένος στη Ρωσία, ο οποίος υπεροπτικά αποφεύγει το ευθύ βλέμμα και κοιτάει κορδωμένος δεξιά κι αριστερά, αντί να επικεντρώνεται σοβαρός κατευθείαν στο φακό, είτε γιατί θεωρεί ότι (μας) κάνει και χάρη, είτε γιατί περιμένει να του την πέσει αιφνιδιαστικά κάνα άγριο θηρίο ή ακόμα επειδή αναζητεί με ανεδαφικό ναρκισσισμό από τους περαστικούς βλέμματα θαυμασμού και επιδοκιμασίας.


Κρίμα. Για άλλη μια φορά μας υποχρεώνουν να χαμηλώνουμε τον ήχο για να διασώζουμε την ηρεμία μας…