Γιατί καπνίζουμε
Με είχε εντυπωσιάσει η διήγηση ενός Αγγλου Αριστερού γιατρού του ΕΣΥ (δύο πράγματα παρενθετικά: Οι Άγγλοι Αριστεροί, είναι Αριστεροί και δεύτερον το αγγλικό ΕΣΥ εκτελώνισε ο Γιώργος Γεννηματάς στην Ελλάδα) ο οποίος σε μια Μονάδα του Συστήματος κάπου στο λαϊκό Λονδίνο, χρειάστηκε να σπάσει την πόρτα κάποτε σε ένα σπίτι που μέναν δυό γερόντια και δεν είχανε δώσει σύμφωνα με μαρτυρίες των γειτόνων, σημάδια ζωής.
"Ήταν η πόρτα φρακαρισμένη από φυλλάδια κατά του aids" είπε μετά ο γιατρός, "που τυπώθηκαν σε ποσότητες που υπερέβαιναν τον γενικό πληθυσμό".
Όταν μπήκε στο σπίτι, βρήκε τα γερόντια ξεπαγιασμένα. Λίγες ημέρες μετά έκανε πάταγο στην Αγγλία η επιστολή μιας γριούλας στην Θάτσερ που ικέτευε "Σας παρακαλώ κυρία Πρωθυπουργέ. Πάρτε πίσω τα φυλλάδια για το Aids και στείλτε μου έναν κουβά κάρβουνα".
Σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου, ήθελα να πω για την απαγόρευση του τσιγάρου, πόσο υποκριτική είναι αυτή η εκστρατεία του Κυριάκου, όταν δεν έχεις τόπο να σταθείς στα δημόσια νοσοκομεία. Κι όταν για αντικαρκινικά φάρμακα- πράγμα που ξέρω από πρώτο χέρι- υποχρεώνεσαι να παγαίνεις να τα παίρνεις απο αποθήκες σε συνθήκες παρανομίας.
Υπάρχουν περιπτπώσεις, όπου το κράτος, σε όσους δεν παίρνουν από λόγια, χρησιμοποιεί την Ιατρική και τις Υπηρεσίες Υγείας σαν "μακρό βραχίονα" ώστε να υπαγορέυει πολιτικές συμπεριφορές. Χρησιμοποιώντας επίφοβα επιχειρήματα και αμφισβητήσιμες στατιστικές για το πόσο κοστίζουμε όλοι εμείς στο (διαλυμμένο) Σύστημα Υγείας, μεταθέτουν την συζήτηση και τον δημόσιο διάλογο από την ανάγκη ενίσχυσης των Δημόσιων Συστημάτων στο αόριστο πεδίο της ατομικής ηθικής. Ώστε να υπαγορεύσουν κατά βάθος, σκληρά συντηρητικές επιλογές. Ώστε να μας καταστήσουν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, τους καπνιστές, εχθρούς μιας προόδου την οποία εμείς δήθεν αρνούμαστε. Ώστε να εισχωρήσουν στον σκληρό πυρήνα των πολιτικών επιλογών με την βία του γνώστη που ξέρει το καλό μας. Ώστε στο τέλος να αποδεχθούμε την πολιτική μας ήττα. Ότι δηλαδή είμαστε εμείς οι καπνιστές, άνθρωποι χωρίς κοινωνική συνείδηση, αλαφρόμυαλοι και με ετοιμότητα να εγκληματήσουμε κατά του ανυποψίαστου διπλανού. Βάρος για το Σύστημα Υγείας. Αυτό που όταν το χρειαζόμαστε- παρά τις αιματηρές κρατήσεις μας- μας ρίχνει στα ράντζα.
Στην εφημερίδα όπου δουλεύω, είμαστε κλιμακωτά από δύο έως πέντε μήνες απλήρωτοι. Με το τσιγάρο, λίγο- πολύ τα΄ χουμε βρει. Αλλά, αν δουλέυεις και είσαι απλήρωτος καρντάσια είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Κι αυτό, για όσους δεν είναι βολεμένοι, δεν αφορά τις παρενέργειες του καπνού.
Με είχε εντυπωσιάσει η διήγηση ενός Αγγλου Αριστερού γιατρού του ΕΣΥ (δύο πράγματα παρενθετικά: Οι Άγγλοι Αριστεροί, είναι Αριστεροί και δεύτερον το αγγλικό ΕΣΥ εκτελώνισε ο Γιώργος Γεννηματάς στην Ελλάδα) ο οποίος σε μια Μονάδα του Συστήματος κάπου στο λαϊκό Λονδίνο, χρειάστηκε να σπάσει την πόρτα κάποτε σε ένα σπίτι που μέναν δυό γερόντια και δεν είχανε δώσει σύμφωνα με μαρτυρίες των γειτόνων, σημάδια ζωής.
"Ήταν η πόρτα φρακαρισμένη από φυλλάδια κατά του aids" είπε μετά ο γιατρός, "που τυπώθηκαν σε ποσότητες που υπερέβαιναν τον γενικό πληθυσμό".
Όταν μπήκε στο σπίτι, βρήκε τα γερόντια ξεπαγιασμένα. Λίγες ημέρες μετά έκανε πάταγο στην Αγγλία η επιστολή μιας γριούλας στην Θάτσερ που ικέτευε "Σας παρακαλώ κυρία Πρωθυπουργέ. Πάρτε πίσω τα φυλλάδια για το Aids και στείλτε μου έναν κουβά κάρβουνα".
Σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου, ήθελα να πω για την απαγόρευση του τσιγάρου, πόσο υποκριτική είναι αυτή η εκστρατεία του Κυριάκου, όταν δεν έχεις τόπο να σταθείς στα δημόσια νοσοκομεία. Κι όταν για αντικαρκινικά φάρμακα- πράγμα που ξέρω από πρώτο χέρι- υποχρεώνεσαι να παγαίνεις να τα παίρνεις απο αποθήκες σε συνθήκες παρανομίας.
Υπάρχουν περιπτπώσεις, όπου το κράτος, σε όσους δεν παίρνουν από λόγια, χρησιμοποιεί την Ιατρική και τις Υπηρεσίες Υγείας σαν "μακρό βραχίονα" ώστε να υπαγορέυει πολιτικές συμπεριφορές. Χρησιμοποιώντας επίφοβα επιχειρήματα και αμφισβητήσιμες στατιστικές για το πόσο κοστίζουμε όλοι εμείς στο (διαλυμμένο) Σύστημα Υγείας, μεταθέτουν την συζήτηση και τον δημόσιο διάλογο από την ανάγκη ενίσχυσης των Δημόσιων Συστημάτων στο αόριστο πεδίο της ατομικής ηθικής. Ώστε να υπαγορεύσουν κατά βάθος, σκληρά συντηρητικές επιλογές. Ώστε να μας καταστήσουν, στην συγκεκριμένη περίπτωση, τους καπνιστές, εχθρούς μιας προόδου την οποία εμείς δήθεν αρνούμαστε. Ώστε να εισχωρήσουν στον σκληρό πυρήνα των πολιτικών επιλογών με την βία του γνώστη που ξέρει το καλό μας. Ώστε στο τέλος να αποδεχθούμε την πολιτική μας ήττα. Ότι δηλαδή είμαστε εμείς οι καπνιστές, άνθρωποι χωρίς κοινωνική συνείδηση, αλαφρόμυαλοι και με ετοιμότητα να εγκληματήσουμε κατά του ανυποψίαστου διπλανού. Βάρος για το Σύστημα Υγείας. Αυτό που όταν το χρειαζόμαστε- παρά τις αιματηρές κρατήσεις μας- μας ρίχνει στα ράντζα.
Στην εφημερίδα όπου δουλεύω, είμαστε κλιμακωτά από δύο έως πέντε μήνες απλήρωτοι. Με το τσιγάρο, λίγο- πολύ τα΄ χουμε βρει. Αλλά, αν δουλέυεις και είσαι απλήρωτος καρντάσια είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα. Κι αυτό, για όσους δεν είναι βολεμένοι, δεν αφορά τις παρενέργειες του καπνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου