Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Γειασάν ρε Τζάθα

Γειασάν ρε Τζάθα

Θα πρέπει μάλλον να ξεχάστηκε η μοίρα του εκείνο το πρωί κι ο Δημήτρης Τζάθας, όπως συνήθως άργησε να΄ ρθει.

Θα καθόταν ως φαίνεται, και σύμφωνα με τις τελευταίες μαρτυρίες όσων τον είδαν, από την εξωτερική πλευρά της μπάρας, εκεί όπου οι άνθρωποι ενδεχομένως να μετεωρίζονται ανάμεσα στη ζωή και στις επιθυμίες τους χωρίς να είναι βέβαιος κανείς σε ποιαν όχθη ανήκουν.

Θα πρέπει, αν συντάξουμε τα πράγματα, να ήρθε την ώρα που ήταν αποφασισμένος για τα δικά του σχέδια, και να τον σκούντηξε με κάποιαν ορισμένη συγκατάβαση ένας σκαιός τύπος, την ώρα δηλαδή που ο Μήτσος ήταν στο τρίτο ποτήρι κι ετοιμαζόταν να παραγγείλει ένα ακόμα για τον δρόμο, και να του είπε επιτακτικά πιάνοντάς τον από το χέρι «Όχι άλλο»…

Θα σκέφτηκε ο Τζάθας, ότι κανείς δεν έχει αυτήν την αρμοδιότητα. Αλλά, είναι πιθανόν, εκείνη την ώρα να τον κύκλωσε και μια μακρυνή ανάμνηση, σαν να τον είχε πάρει η μάνα του νοσταλγικά απ΄ το χέρι και να τον οδηγούσε τρυφερά, επειδή ήταν από μικρός φιλάσθενος, κάπου σε ένα πιο ήσυχο και γαλήνιο τοπίο και να ηρέμιζε κάπως η κουρασμένη ψυχή του, γιατί, γιορτές και σκόλες, όταν όλοι είχαν φωτεινά τα σπίτια τους, εκείνη τους έτρεχε στις φυλακές όπου είχε επισκεπτήριο να τους χαϊδέψει με τον αδερφό του στοργικά το κεφάλι ο γέρος του, ο καπεταν Ηρακλής, να φύγει λίγο κι αυτή η περιφρόνηση για τον κόσμο.

Χοντρικά, λέω, εκείνη την ώρα, αυτή πρέπει να ήταν η σούμα της ζωής του. Οι γυναίκες που αγάπησε και τον αγάπησαν, οι λιγοστοί του φίλοι, κάποιοι καλοί του συνάδελφοι και μερικές εκκρεμότητες που άφησε πίσω του, χωρίς να γεννούν κακίες. Εκεί ακριβώς, πρέπει να τον πέτυχε κι αυτή η λύπη που μεταδίδεται μονάχα στους ζωντανούς.

Θα πρέπει και αυτό να το γνώριζε. Γιατί αρνήθηκε να τοκίσει στην δυστυχία του. Και καθώς τον έβλεπα, χωρίς να είμαι του στενού του κύκλου-δίπλα από τους παληούς του φίλους- να πλησιάζει στην τελευταία του πράξη, ξέρω ότι δεν πρόδωσε ποτέ τον εαυτό του και τον αόρατο βρόχο του.

Το λέω επειδή το είδα: ο Δημήτρης Τζάθας πέθανε αξιοπρεπής με μια βαθύτατη κλίση στην Αλητεία. Και ατύχησε, όπως όλοι όσοι ζούμε. 


Δεν υπάρχουν σχόλια: