Τυχαία συναπαντήματα

Δεν θέλω να κάνω τον καμπόσο, γι΄ αυτό και το εξομολογούμαι με σχετική καθυστέρηση αλλά, Δεκαπενταύγουστο ανήμερα εγώ, ενόσω οι περισσότεροι λείπατε, τράκαρα πάνω στον Γιόζεφ Ροτ. Χαρές και πανηγύρια!

«Που χάθηκες αδερφέ μου;» τον αρωτώ την ώρα που του ίσιωνα τον γιακά, όπου είχε κάτι έντονα κοκκινάδια και το ξεχαρβαλωμένο του παπιγιόν. «Με τρέχαν κάτι αλανιάρες εδώ στα σοκάκια της Συγγρού» μ΄ απαντά ανόρεχτα κι από διακριτικότητα, δεν ρώτησα τίποτε παραπάνω. Άνοιξα απλώς την πόρτα να γυρίσουμε σπίτι.

Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος αν φτάσαμε, και που. Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν καν δίπλα μου. Εκείνη την ώρα ξημέρωνε στη λεωφόρο, το πατσατζίδικο «24 Ώρες» ήταν γεμάτο ξενύχτες, στο ζαχαροπλαστείο του Αγίου Σώστη φλυαρούσαν οι τελευταίοι αργόσχολοι θαμώνες τρώγοντας παγωτό κι εγώ που νόμιζα κάποτε πως είχα ένα σωρό ταλέντα, έψαχνα την τέταρτη είσοδο της Νέας Σμύρνης μακριά από αυτήν που μόλις είχα χωρίσει και που μ΄ έκανε να νοιώθω ότι είμαι τόσο περιττός, όσο κανένας άλλος στον κόσμο.