Πέμπτη 19 Απριλίου 2007

"Όποιος πέρασε απο κει, λέω για πάντα έχει σωθεί"; Όχι δυστυχώς...

Ο συστηματικός αναγνώστης του Ελληνικού Τύπου, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πόσο πολύ έχει υποχωρήσει το "αντιαμερικανικό μένος" τα τελευταία χρόνια στις εφημερίδες.
Δεν μιλάμε για έναν τυφλό και αδιέξοδο αντιαμερικανισμό που προδίδει μια ανήμπορη και μάταιη λύσσα, αλλά, για μια συνεπή δημοσιογραφική στάση που δεν θεοποιεί με δέος και εθελόδουλη προθυμία ο,τι προέρχεται απο την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ενω, παρακολουθεί κριτικά και αναδεικνύει τις φαιές όψεις της πνιγηρής πλανητικής αυθαιρεσίας.
Πριν απο δύο Κυριακές, στην αριστερή εβδομαδιαία εφημερίδα "ΠΡΙΝ", δημοσιεύθηκε ανώνυμο σχόλιο στο οποίο ο συντάκτης διαπίστωνε εκτεταμένη αμερικανική προσπάθεια για την άλωση του Ελληνικού Τύπου. Η εφημερίδα "Καθημερινή" πήρε το θέμα προσωπικά. Και θεώρησε ως ένοχο τον διευθυντή του "ΠΡΙΝ", Γιώργο Δελαστίκ, ο οποίος εργαζόταν ταυτόχρονα στο πολιτικό- διπλωματικό ρεπορτάζ της "Κ". Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει...
Με συνοπτικές διαδικασίες ο Δελαστίκ την περασμένη βδομάδα απολύθηκε απο την "Κ", κατακτώντας αθελά του, μια ανεπιθύμητη θέση ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους που έχουν χάσει την δουλειά τους για πολιτικούς λόγους. Απτόητος ο εκδότης της "Καθημερινής", Αντώνης Καρκαγιάννης, επιχείρησε εκ των υστέρων μετά την αρνητική δημοσιότητα που προκάλεσε η απόφασή του, να εμφανίσει την απόλυση, σαν μια ακόμα τυπική περίπτωση προσωπικής διένεξης ενός δημοσιογράφου με τους συναδέλφους του και την εφημερίδα που...τον τάϊσε γλυκό ψωμί. Τον κατηγόρησε μάλιστα οτι δεν είχε το θάρρος να παραιτηθεί αν και συκοφάντησε συναδέλφους του...
Ο ίδιος ο Δελαστίκ, σε χθεσινή επιστολή του στην ΕΣΗΕΑ, αφού καταγγέλει τα καθέκαστα, εξομολογείται δηκτικά "προσωπικά πάντως, θα εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Αν. Καρκαγιάννη, γιατί, όπως στα επικά χρόνια της νιότης του στο σύρμα της Μακρονήσου συνεισέφεραν, μαζί με τις θυσίες των αγωνιστών της Αριστεράς, στην γαλούχηση πολλών απο εμάς στο να κρατάμε ψηλά το μέτωπό μας, έτσι και τα σημερινά, ύστερα χρόνια και πεπραγμένα του μας διδάσκουν πως να μην καταντήσουμε πολιτικά".
Λυπηρό, αλλά αληθές...

3 σχόλια:

Laskarina είπε...

Εχεις αναρωτηθεί φίλε Γιώργο μήπως το είδος Γιώργου Δελαστίκ στη δημοσιογραφία περνάει κρίση και είναι υπό εξαφάνισιν;
Αναφέρομαι δηλαδή στο είδος του δημοσιογράφου που χαρακτηρίζεται από εντιμότητα, έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου του, διακρίνεται από σεμνότητα και όχι ξερολισμό, δεν καταφεύγει σε ευκολίες και μανιέρες και διατηρεί τις αξίες του.
Μήπως δηλαδή τον Δελαστίκ και όσους σαν αυτόν έχουν απομείνει πρέπει να τους βάλουμε σε ειδικό χώρο, κάτι σαν τζουράσικ πάρκ για να ΄πάρουν μια γεύση τα μικρά παιδιά πώς είναι το είδος αυτό πριν εκλείψει τελείως.

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Δεν γνωρίζω τον άνδρα, αλλά απο κάποιες αποστολές στην Ευρώπη όπου συμπέσαμε, διαπίστωσα την ευρυμάθεια και την φυσική του ευγένεια που αποσπούν αβίαστα τον σεβασμό του συναφιού. Αυτά...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί συνάδελφοι... δυστυχώς επτωχεύσαμεν! Πάρτε το χαμπάρι. Κάθε πέρσι και καλύτερα.Κι η ΕΣΗΕΑ μετρά κουκιά... περιχαρακωμένη πίσω απο κομματικές και προσωπικές φιλοδοξίες ούτε κάν΄για τα στοιχειώδη δεν σηκώνει κεφάλι.Πλήρες το αδιέξοδο, περισσότερο για το "πόπολο", που δεν έχει το όνομα του αξιότιμου συναδέλφου κ. Δελαστίκ.Εμείς τί κάνουμε; Καλά ευχαριστώ...