Η αγυρτεία αυτής της δοτής εξουσίας πνίγει τη χώρα.
Στηρίζεται στον βάναυσο υπολογισμό που μετατρέπει τη ζωή σε μεμψίμοιρη ύπαρξη, προορισμένη για τη δυστυχία.
Και ποτίζεται από την στείρα κι εξαγορασμένη οξυδέρκεια των αμίλητων πνευματικών, που εθίζουν τους ανθρώπους στην ιδέα ότι ο βίος, είναι μοιραία, γεμάτος επίγεια και αναπόφευκτα πένθη, επειδή δήθεν, υπήρξαμε κάποτε όλοι συνυπεύθυνοι.
Πίσω από εύηχους ευφημισμούς, που βαφτίζουν την καθημερινή καταδίκη σαν αναγκαία θυσία, οι νέοι Τσολάκογλου, εξαρθρώνουν κάθε βεβαιότητα. Τι απόμεινε άραγε από την παληά αίγλη της εργασίας;
Μας γνέφει τώρα το κενό.
Αλλά, ένας ακανόνιστος θυμός στις μέρες μας, παίρνει βαθμιαία, σχήμα στα εργαστήρια της βίας που δουλεύουνε πια νύχτα- μέρα.
Αυτή η χώρα γίνεται θέατρο δυσφορίας.
Η αδρανής μάζα των πολλών, χαμένη στην εκδούλευση και το κακό γούστο,
κατάφερε, πάνω στον καταναλωτικό πυρετό της, να ποδοπατήσει τα ίδια της τα παιδιά.
Κοιτάζει τώρα λεηλατημένη κι αμέτοχη τους παρακμιακούς τσαρλατάνους που την εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο να μετατρέπουν τα χρόνια σε σφαγείο.
Αυτή η άχαρη και υποταγμένη στο ΔΝΤ εξουσία που απελευθερώνει την αηδία, τρέφεται από την αναιμία τους.
Δεν έχουμε τίποτε να προσδοκούμε από αυτούς!
Θα το βρούνε όμως από τους επιγόνους τους! Θα στήσουνε αυτά τα παιδιά με μια νέα έπαρση, τους καινούργιους δήμιους στα ερείπια της αγριότητας που κληρονομήσανε.
Θα έρθει καιρός που η χώρα θα μπει στην επιτήρηση της Δικαιοσύνης.
Έστω κι αν χρειαστεί να γίνουμε παρανάλωμα, οδηγημένοι, ανέκαθεν και για μια ακόμα φορά, από τον ευγενή παραλογισμό της ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου