Όπως ένας άνθρωπος βαρειά χρεωμένος που δεν ημπορεί να κυνηγήσει τα χρέη του με λιγότερο εισόδημα, έτσι και η Οικονομία μιας χώρας δεν είναι δυνατόν να γλυτώσει από το βραχνά των δανειακών της υποχρεώσεων, όταν βυθίζει η κυβέρνηση τους πολίτες της στην ανέχεια και στραγγίζει εκδικητικά και διαρκώς, τους ανυπεράσπιστους ίδιους, γυρεύοντας χωρίς έλεος ακόμα περισσότερα έσοδα από κει που δεν υπάρχουν.
Πόσο ν΄ αντέξει κανείς να τον περιγελά η αναίδεια;
Στην αγορά όπου κινούνται οι κανονικοί άνθρωποι, δε κουνιέται φύλλο. Και οι άνεργοι προχωρούν δίπλα μας σαν σκιές. Ώσπου μια μέρα να χαθεί κι απ΄ τα δικά μας μάτια ο σκληρός ήλιος ακόμα κι αυτής της εργασιακής ζούγκλας και να μοιραστούμε μαζί τους το ίδιο ακοινώνητο βάθος. Δε θέλει πολύ...
Αλλά, δεν είμαστε, απ΄ όσα ξέρουμε, η πρώτη χώρα που εφαρμόζεται τούτος ο αποτυχημένος κανόνας. Τα έχουν περάσει στο πετσί τους νωρίτερα κι άλλοι… Κι αποδείχθηκε ότι η στυγνή κυριαρχία του ΔΝΤ και των κεφαλαίων των οποίων είναι εμπροσθοφυλακή αυτοί οι ¨σαράφηδες¨, δεν ήταν νομοτέλεια κι αναπόφευκτη μοίρα. Αντιδράσαν…
Διώξανε, με κόπο έστω, πλην όμως, οργανωμένα οι πολίτες τις συνθηκολογημένες τους ηγεσίες και πήρανε λίγο πιο σοβαρά τη ζωή τους. Κι αναρωτιέμαι, τι άλλο πρέπει να συμβεί για να ξεσηκωθούμε κι εδώ, όταν γυρίζοντας αργά το βράδυ σπίτι, διαβάζω την υπέργηρη «ΕΣΤΙΑ» να δηλώνει απογοητευμένη (σ.σ: καλά από άλλους λόγους αυτή, επειδή, δεν προχωρούνε λέει γρηγορότερα οι… «Ιδιωτικοποιήσεις») στον κύριο τίτλο της «Σκορποχώρι η Κυβέρνησις»!..
Η κυβέρνηση του δοσίλογου Γιώργου Α. Παπανδρέου κι όσων κομμάτων και πολιτικών σχημάτων την στηρίζουν δε μας αξίζει. Είναι καιρός να τους στείλουμε από κει που΄ ρθαν και να καταστρώσουμε σχέδιο για να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας.
Αλλοιώς, ας χαθούμε δίχως κλάψες και αμέριμνα τροχαίοι, επιμένοντας να οδηγούμε αυτοσχέδια στις «μοιραίες εξόδους» εθνικών εορτών και επετείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου