Κοιτώ μιαν οικογένεια Τσιγγάνων σε μια παραλία της Γλυφάδας, από αυτές που πηγαίνουν άνθρωποι τακτοποιημένοι, με αντιηλιακά και ομπρέλες.
Παίζουνε τα παιδάκια τους ξεβράκωτα την ώρα που οι γονείς τους ησυχάζουνε στ΄ απόσκια, πλάι σε κάτι ταπεινές δενδροστοιχίες.
«Νέμονται το ίδιο κάλλος με τους υπόλοιπους και χωρίς υστερίες…» σκέφτομαι χαιρέκακα.
Οι Τσιγγάνοι απλοποιούνε τη ζωή με όλη την έπαρσή τους και χωρίς να είναι μετριόφρονες.
Όλοι οι υπόλοιποι, σε μια καλολαδωμένη ατομικότητα, με υψηλό δείκτη προστασίας, έχουνε αναπτύξει στο έπακρο την ικανότητα της αυταπάτης, συγχέοντας οι άνθρωποι αυτά που φαίνονται, με την ουσία.
1 σχόλιο:
Σε καμία περίπτωση δεν είμαι ρατσιστής αλλά μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο...Να θεωρούμε τους εαυτούς μας υποδεέστερους από όλους τους άλλους.Όλοι είμαστε ίσοι ανεξαρτήτως καταγωγής,θρησκείας,χρώματος και γενικά οποιουδήποτε κριτηρίου που κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους με βάση κάποια χαρακτηριστικά τους...
Δημοσίευση σχολίου