Ένας εκμαυλισμένος, κι απο τους πιο ηθικά διαβρωμένους κλάδους, καταντήσανε οι δημοσιογράφοι. Αλλοιώς, δε θα΄ χαμε αυτήν την γελοία εκπροσώπηση...
Μεγαλοδημοσιογράφοι και μικρότεροι, που εισπράττουνε το μηνιάτικο απ΄ την Γραμματεία Τύπου, απο μισθοδοτικές καταστάσεις επιχειρήσεων, τραπεζών, δήμων,εφημερίδων, κομμάτων, του Υπουργείου Εξωτερικών, αργόμισθοι, ρουφιάνοι των αφεντικών, δε μπορώ να συμπληρώσω άλλο τον κατάλογο γιατί ανακατεύομαι.
Φτάσαμε κι εμείς, που ασφυκτιούμε σε τούτον τον πολτό, στο σημείο να μην ομολογούμε τα βράδυα τι δουλειά κάνουμε και να τοκίζουμε ιδιωτικώς την περηφάνεια μας.
Να σε παίρνει τηλέφωνο το λογιστήριο του κάθε επιχειρηματία φλώρου, που, ανάθεμα, αν έχει δυσκολευτεί σε κάτι στη ζωή του, και να επιτάσσει "ή υπογράφεις μέχρι τέλος του μηνός την ιδιωτική συμφωνία, ή απολύεσαι!";
Και να βλέπεις αυτά τα ρετάλια που έχει εκλέξει ο "κλάδος"- ρετάλι και ρημάδι κι ίδιος ο κλάδος- να ακκίζονται σαν γκομενίτσες υπολογισμένες, την ώρα που βρέχει ανελέητα για μας τους έντιμους, επαγγελματίες δημοσιογράφους και να μη φτιάχνουν προεδρείο που θα υπέγραφε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και θα έσωζε δουλειές;
Οι δημοσιογράφοι, είναι μόνοι τους!
Απ΄ τη μια, σκέφτομαι, πιέζονται να συνθηκολογήσουν, υποκύπτοντας στην απροκάλυπτη βία και με την ψευδαίσθηση οτι κρατάνε, τάχα, δυνάμεις για μιαν επόμενη- τη μεγάλη!..- δήθεν αναμέτρηση.
Κι απο την άλλη, δε τους χωράνε, τα ρούχα τους!.
Αυτός ο οίκος ανοχής, όπως καταντήσανε οι διατεταγμένοι "συνδικαλιστές" την ΕΣΗΕΑ πρέπει να διαλυθεί! Κοράκια να στέκουνε βουβά στα ερείπια. Να φτιάξουμε οι εναπομείναντες έναν χώρο, όπου θα ονοματίζουμε αίθουσες "Σόμπολου", "Τσαλαπάτη", "Νταουντάκη" και όλων των συναφών τσόφλιων-μηδέ των ΚΚΕ και ΣΥΝ εξαιρουμένων- για να θυμίζουνε στους επερχόμενους τις ήττες μας και την προδοτική συνδιαλλαγή...
Υ.Γ: "Σώσε την ατομική σου παρτίδα" είναι το μήνυμα που εκπέμπεται απο πολλές πλευρές.
Τους βολεύει γιατί έτσι θα μας αποδεκατίσουν.
Γιατί εμείς ξέρουμε καρντάσια, οτι, για θα σωθούμε όλοι μαζί, για κανένας!
1 σχόλιο:
Ολο και συχνότερα η "μόδα" της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων βαθαίνει. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους κλάδους : "ή υπογράφεις την ατομική σύμβαση ή ....ξέρεις...."
Εκβιασμοί, παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες με απλούς παρατηρητές τους συνδικαλιστές οι οποίοι συνένοχοι και αυτοί για τα χάλια τους συνδικαλιστικού κινήματος νοιάζονται μοναχά πως θα πληρώνονται δίχως να εργάζονται. Κάποτε είχε γραφεί μια πικρή αλήθεια πως "οι εκπρόσωποι των εργαζομένων δεν εργάζονται"
Μοναδική διέξοδος :
1. Να υπάρχει συμμετοχικότητα στις εκλογικές διαδικασίες των σωματείων. Δεν νοείται να εκλέγονται οι εκπρόσωποι των εργαζομένων από το 30% των μελών.
2. Να καταργηθεί ο θεσμός του συνδικαλιστικού στελέχους με όλα τα παρελκόμενα προνόμια (συνδικαλιστικές άδειες, ταξιδάκια δήθεν για εκπαιδευτικούς κλπ λόγους)
3. Να μην επιτρέπεται να εκλέγονται ανεπάγγελτοι στα προεδρεία των σωματείων (ανεπάγγελτους ονομάζω όλους αυτούς που δεν εργάζονται με τη δικαιολογία πως είναι συνδικαλιστικά στελέχη)
Διαφορετικά τα εργασιακά δικαιώματα θα εξακολουθήσουν να καταποντίζονται ολοένα και περισσότερο όχι μόνο στον χώρο των δημοσιογράφων μα και στους τραπεζοϋπάλληλους (μάχη δίνεται ετούτες τις ώρες να μην περάσουν οι ατομικές συμβάσεις στην Εμπορική Τράπεζα, μια κίνηση στην οποία προηγουμένως είχε πρωτοστατήσει η Εθνική)
Δημοσίευση σχολίου