Έχουνε γραφτεί τα πάντα γι΄ αυτόν τον Παπαδήμο. Γι΄αυτήν την πρωθυπουργάρα ορόσημο.
Του ζητάνε πολλά. Ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει που γεννήθηκε. Τι ρέστα να του γυρέψεις;
Στις προτεραιότητές του υπερέχει μια διηνεκής επιθετικότητα κατά του κόσμου της εργασίας. Έκδηλα μονότονος, δεν ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις.
Ένας δειλός έστω ανώτερος, τραπεζικός υπάλληλος- απο αλλού παίρνει το κουράγιο του-υποχρεωμένος να δείχνει ευγενής, την ώρα της πιο μεγάλης χυδαιότητας. Σκέψου, δηλαδή, πόσο πιο ανεπαρκείς, είναι αυτοί οι πολιτικοί μας αστέρες, που του δώσανε τα πρωτεία...
Χαϊβάνια που τους ψηφίζατε, σκέφτομαι...Απρεπείς και γελοίοι... Αυτή είναι η μαγιά του δικομματισμού, στην έρημη χώρα.
Να μην ελπίζετε σε τίποτε, λέω της θυγατέρας και του γιόκα μου, απο δαύτους. Δέστε μόνο, με πόση περιφρόνηση μιλάνε οι ξένοι εργάτες, σκοτεινοί και στερημένοι, στις γειτονιές γι΄ αυτούς.
Προσκυνημένοι και ξεφτίλες. Ζούνε χωρίς αναμνήσεις. Γεμίζουνε μετά τα νεκροταφεία με την ανωνυμία τους. Κατάντια.
Δεν έχουνε καν το κουράγιο να σκοτώσουν τους ομοίους τους.
Αρχίζει μια εποχή, μεγάλης παρακμής. Θα σωθούμε- αν σωθούμε...-επειδή θα βρεθεί μια καινούργια γεννιά που δεν θα υποκύψει στη γοητεία της αυτοκαταστροφής και αυτοδικαίως, θα καταγαμεί όσους αποτολμούν στο εξής αφορολόγητοι, τη διαδρομή Αράχωβα- Μύκονος.
Υ.Γ: Το θέμα ποτέ δεν είναι προσωπικό. Αλλά και που είναι πολιτικό βγαίνει τίποτε; Πηγαίνουμε απο το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου