Θα ψηφίσουμε βαρειά οργισμένοι!

Η έκκληση των συμβιβασμένων πολιτικών δυνάμεων της Δεξιάς-ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ, ΔΗ.ΣΥ, κλπ- να ψηφίσουμε με βάση το νου κι όχι το συναίσθημα στις εκλογές της Κυριακής, μπάζει ύπουλα από το παράθυρο, αυτό που υποτίθεται ότι γενναιόδωρα ξεπροβοδίζει από την πόρτα. Γιατί αυτό που πάνω απ΄ όλα θέλουν είναι να ψηφίσουμε κυρίως συναισθηματικά, αλλά μόνο σαν λυγισμένοι υπήκοοι που ζούνε από σύμπτωση στην επικράτεια του φόβου. Επιστρατεύοντας και πάλι τις φοβιστικές τεχνικές, ένα έργο τόσο προβλέψιμο που σταμάτησε να κόβει πλέον εισιτήρια, ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά, καλούνε στην πραγματικότητα τον κόσμο να υποκύψει στον άτεχνο εκβιασμό τους και να πάει στις κάλπες έντρομος από όσα τον απειλούν ότι θα πάθει, αν τους γυρίσει την πλάτη. Στα εκλογικά μαγειρεία του δικομματισμού, ο φόβος κι η καλλιεργημένη ανασφάλεια είναι το μόνο ευπρόσδεκτο συναίσθημα-η οργή απαγορεύεται, όπως και η ορθή κρίση. Έτσι εξηγείται το αστείο γεγονός, ότι αρθογράφοι-κομήτες και σπουδαιοφανείς πένες που ταυτίσανε την επαγγελματική τους αναβάθμιση στους "απάνω ορόφους" της δοτής εξουσίας και γίνανε τώρα προσκεκλημένοι δια πάσαν χρήσιν αναλυτές- αμφίβολης προφανώς εγκυρότητας- ανακαλύπτουν την αξία των έλλογων επιλογών, ενω την ίδια στιγμή αποθεώνουν τη δικομματική τρομοκρατία!.. Στις παρέες τους, επειδή βράζουνε στο ίδιο μαύρο ζουμί των άδηλων πόρων, καμώνονται τους καμπόσους για το ποιος έχει περισσότερες εσωτερικές πληροφορίες από τους αφανείς χρηματοδότες των πολιτικών αστέρων. Όμως στα μάτια των υπολοίπων, δυσκολεύονται να εξηγήσουν πως γίνεται να υπηρετεί κανείς με την ίδια άδολη… δημοσιογραφική θέρμη, κάθε λογής εξουσία. Στατιστικά, κάπου κανείς κάνει λάθος... Εξόν κι αν η πυξίδα είναι μόνιμα κολλημένη στη βόλεψη και το κέρδος. «Από τη δημοσιογραφία κανείς ποτέ δεν έβγαλε λεφτά» με νουθέτησε κάποια στιγμή, ένας ικανός και μέχρι που τον ήξερα, έντιμος, δημοσιογράφος. Προφανώς, αυτό ορισμένοι, το κατάλαβαν νωρίτερα από μας… Το οτι η ραγδαία έκπτωση αυτού του είδους της πολιτικής, συμπαρέσυρε και αυτού του είδους την δημοσιογραφία κάνοντάς την κουρέλι στη συνείδηση των πολιτών, δεν εξέπληξε όσους βλέπαν απο καιρό το έργο. Τους ίδιους, βέβαια, δε δείχνει να τους πειράζει... Οπως ο Βενιζέλος κι ο Σαμαράς, ας πούμε που δεν έχουν πια επίγνωση που απευθύνονται. Και ίσα- ίσα που εξαιτίας της βαρειάς κρίσης αυτά τα αναιδή τσόφλια νομίζουν οτι δύνανται, απο τα Μέσα που δουλεύουν, να υποδεικνύουν στους πολίτες τις "ενδεδειγμένες λύσεις", φτάνοντας ορισμένοι στο διασκεδαστικό σημείο να διαπιστώνουν οτι η περιβόητη λαϊκή σοφία στις κάλπες, ήταν μια φενάκη κι οτι δηλαδή, σοφός είναι ο λαός που σταθμίζει, συμφώνως με τα κριτήρια των συμφερόντων που αυτοί υπηρετούν (και ψηφίζει φερ ειπείν διαδοχικά Σημίτη, Κωστάκη ή Γιωργάκη) κι όχι αυτός που ψηφίζει αριστερά κόμματα. Τους απείλησε, είναι αλήθεια, προεκλογικά ο Βενιζέλος και δε θα το΄ λεγα, αν δεν ήμουν εκεί! Σπαθίζοντας με το άσπρο, τρυφερό του χέρι τον αέρα και με τον ίδιο βαρετό βερμπαλισμό του, σε ανύποπτο χρόνο, ανακοίνωσε τροχιοδεικτικά(;) απο τη Βουλή, οτι υπάρχουν στοιχεία για Ελβετικούς λογαριασμούς και καταθέσεις για αρκετούς σπουδαίους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, "και τότε θα δούμε"!..Φυσικά δεν "τα΄ βγαλε ποτέ"... Υπουργός Οικονομικών ωστόσο μιας χώρας που όπως λέει ο ίδιος θέλει να λέγεται και να είναι ευρωπαική, ΔΕΝ απειλεί- δημοσιεύει! Εκτός κι αν όλοι αυτοί, υπουργός και...διαμορφωτές, βρήκανε τον τρόπο να μη απειλεί ο ενας τους άλλους και τούμπαλιν, εξουδετερώνοντας δηλαδή προσωρινά αλλήλους σε μιαν επίφοβη εκεχειρία, ενόψει...κρίσιμων εξελίξεων...