Στο κατώφλι ενός επικείμενου πολέμου!

Γύρισε και με μέτρησε με την κλίμακα της αναίδειας. Σε στενή προσωπική επαφή, δε θα΄ χε χρόνο ούτε καν να θυμηθεί τις παιδικές του μνήμες... Τον είδα, όμως, που έσερνε το κοριτσάκι για να το μακελέψει και τον ακολούθησα.
Και τώρα ριγμένο σαν σακί ανάμεσά μας, μπροστά απο τα ανθοπωλεία, στο Σύνταγμα, δεν υπήρχαν ενδιάμεσοι. "Αφού το΄ χεις συλλάβει το παιδί , ρε- του λέω- τι το βαράς;". Στέκεται ο δίμετρος ψευτονταής και μου κραδαίνει μπροστά στη μούρη την ασπίδα. "Άστην κάτω!.." διαμαρτύρεται "Ακόμα και την γαμημένη σου ασπίδα, εγώ στην έχω πληρωμένη!" του απαντώ...

Πήραν το παιδί προτού το χαλάσει, απ΄ τα χέρια του, απλοί αστυνομικοί της Βουλής. Και γύρισε ανικανοποίητος και ξεφτιλισμένος στη γραμμή του. Εκτελεστικά όργανα, θα πεις. 

Η πολιτική ηγεσία τους όμως τους κατευθύνει να πέφτουν με μανία στους πιτσιρικάδες.
"Αν δεν μπορείς να τους δώσεις μια προοπτική ζωής, ρίξε τους στις μυλόπετρες της καταστολής και του θανάτου" σου λέει.... Θερίζουνε τώρα την άγουρη βία.
Μια αστυνομία που συλλαμβάνει ενόχους, ωστόσο, δε χρειάζεται να τους κακοποιεί μακριά απο τα δημόσια φώτα. Φέρεται με επαγγελματισμό. 

Kι αυτοί οι αγριεμένοι ερασιτέχνες που μπουκάρανε στον Βελβενδό, δεν είναι τίποτε μπροστά σε όσα θα ακολουθήσουν! Υπάρχει ακόμα λίγος καιρός. Στο τέλος της ευδαιμονίας που υποσχέθηκε το σύστημα στην προηγούμενη γενιά, δεν υπάρχει διδακτισμός μέσω της βίας

Το παράδειγμα της Ισλανδίας, δε λέει τίποτε σ΄αυτούς τους δοσίλογους πολιτικούς; 

Υ.Γ: άμα δε ξέρετε μαλάκες ψευτο-νοικοκυραίοι τι θυμό μεγαλώνετε, σας περιμένουν πολλές ακόμη εκπλήξεις!