Εδώ κάπου βρισκόμαστε...
Η Συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο χαιρετίστηκε ως θετική. Εγείρονται ήδη ζωηρές αμφιβολίες.
Ειδικός δεν είμαι, αλλά, από τα λίγα που ξέρω και ρώτησα, δεν είναι μόνο το ζήτημα ότι η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να κάνει παραχωρήσεις μέσω του δικαιώματος αλιείας στους Ιταλούς ψαράδες σε περιοχές εθνικής κυριαρχίας, αλλά, ότι αποδέχεται, χονδρικά, κάνοντας σημαντικές εκπτώσεις, ότι το σύμπλεγμα των μικρών ελληνικών νήσων της περιοχής (Διαπόντεια νησιά, Παξοί, Αντίπαξοι κ. άλ) έχουν μικρή, όπως ονομάζεται «επήρεια», στο θαλάσσιο μέτωπο.
Η κυβέρνηση το έπραξε αυτό, προκειμένου με μια υποχωρητική Συμφωνία να εξασφαλίσει από την πάντοτε καιροφυλακτούσα και άκρως ανταγωνιστική (και διόλου φιλική όπως θέλουν να πιστεύουν αρκετοί στο Λεκανοπέδιο…) Ιταλία, ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Στις διεθνείς σχέσεις όμως καθένας παίρνει ό,τι διεκδικεί.
Δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η υποχώρηση θα λύσει τα μείζονα προβλήματα που έχει η χώρα με την απολύτως εχθρική Τουρκία. Και δεν αποτελεί πρόκριμα, ώστε τώρα να μεταβεί στις 18 του μηνός ο Υπ.Εξ. Ν. Δένδιας στην Αίγυπτο και να διαπραγματευθεί μια συμφωνία για την οριοθέτηση και ανακήρυξη της ΑΟΖ που θα θέτει εκτός πεδίου το Καστελόριζο επειδή το Κάιρο θέλει να αποφύγει περιττές εντάσεις με την Τουρκία. Έχει ήδη δώσει άθλιο δείγμα γραφής ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο υπουργός του που δήλωσε ότι δεν θα κάνουμε πόλεμο για λίγα μέτρα γης στον Έβρο. Ελπίζω να μην έχουν το θράσος να μας πούνε τώρα, ότι δεν θα πολεμήσουμε για το Καστελόριζο.
Από τις πληροφορίες που διαχέονται μαθαίνουμε κι εμείς ότι ο Αμερικανός πρέσβης Πάϊατ –με επιτυχή θητεία στην ανωμαλία της Ουκρανίας, θυμίζω…- αυτήν την εποχή, ανακαλώντας εποχές Πιουριφόϋ, μπαινοβγαίνει στα πολιτικά γραφεία και λύνει και δένει για να διευκολύνει «συναινέσεις». Φαίνεται αυτό από την στάση της Αντιπολίτευσης η οποία αντί να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, βάζει πλάτη στις νέες εθνικές υποχωρήσεις δια χειρός Κυριάκου Μητσοτάκη. Λυπάμαι αλλά δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από αυτούς. Χωρίς πόλεμο η Τουρκία μας έχει στριμώξει στη γωνία. Κι αν φτάσουμε ως εκεί, θα έχωμε μια κοινωνία απροετοίμαστη.
«Δεν είναι μαθηματικά βολικό για την Ελλάδα να εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία» μας απείλησε πριν από λίγες ώρες ο Τούρκος υπουργός Άμyνας Χουλουσί Ακάρ. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας από το λαλίστατο για τις ημερήσιες μπούρδες επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ή από το Πεντάγωνο να του απαντήσει ότι ποτέ εμείς οι Έλληνες δεν τα πηγαίναμε καλά με τις υπεροπλίες και τα γαμημένα Μαθηματικά…
Η Συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο χαιρετίστηκε ως θετική. Εγείρονται ήδη ζωηρές αμφιβολίες.
Ειδικός δεν είμαι, αλλά, από τα λίγα που ξέρω και ρώτησα, δεν είναι μόνο το ζήτημα ότι η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να κάνει παραχωρήσεις μέσω του δικαιώματος αλιείας στους Ιταλούς ψαράδες σε περιοχές εθνικής κυριαρχίας, αλλά, ότι αποδέχεται, χονδρικά, κάνοντας σημαντικές εκπτώσεις, ότι το σύμπλεγμα των μικρών ελληνικών νήσων της περιοχής (Διαπόντεια νησιά, Παξοί, Αντίπαξοι κ. άλ) έχουν μικρή, όπως ονομάζεται «επήρεια», στο θαλάσσιο μέτωπο.
Η κυβέρνηση το έπραξε αυτό, προκειμένου με μια υποχωρητική Συμφωνία να εξασφαλίσει από την πάντοτε καιροφυλακτούσα και άκρως ανταγωνιστική (και διόλου φιλική όπως θέλουν να πιστεύουν αρκετοί στο Λεκανοπέδιο…) Ιταλία, ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Στις διεθνείς σχέσεις όμως καθένας παίρνει ό,τι διεκδικεί.
Δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η υποχώρηση θα λύσει τα μείζονα προβλήματα που έχει η χώρα με την απολύτως εχθρική Τουρκία. Και δεν αποτελεί πρόκριμα, ώστε τώρα να μεταβεί στις 18 του μηνός ο Υπ.Εξ. Ν. Δένδιας στην Αίγυπτο και να διαπραγματευθεί μια συμφωνία για την οριοθέτηση και ανακήρυξη της ΑΟΖ που θα θέτει εκτός πεδίου το Καστελόριζο επειδή το Κάιρο θέλει να αποφύγει περιττές εντάσεις με την Τουρκία. Έχει ήδη δώσει άθλιο δείγμα γραφής ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο υπουργός του που δήλωσε ότι δεν θα κάνουμε πόλεμο για λίγα μέτρα γης στον Έβρο. Ελπίζω να μην έχουν το θράσος να μας πούνε τώρα, ότι δεν θα πολεμήσουμε για το Καστελόριζο.
Από τις πληροφορίες που διαχέονται μαθαίνουμε κι εμείς ότι ο Αμερικανός πρέσβης Πάϊατ –με επιτυχή θητεία στην ανωμαλία της Ουκρανίας, θυμίζω…- αυτήν την εποχή, ανακαλώντας εποχές Πιουριφόϋ, μπαινοβγαίνει στα πολιτικά γραφεία και λύνει και δένει για να διευκολύνει «συναινέσεις». Φαίνεται αυτό από την στάση της Αντιπολίτευσης η οποία αντί να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, βάζει πλάτη στις νέες εθνικές υποχωρήσεις δια χειρός Κυριάκου Μητσοτάκη. Λυπάμαι αλλά δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από αυτούς. Χωρίς πόλεμο η Τουρκία μας έχει στριμώξει στη γωνία. Κι αν φτάσουμε ως εκεί, θα έχωμε μια κοινωνία απροετοίμαστη.
«Δεν είναι μαθηματικά βολικό για την Ελλάδα να εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία» μας απείλησε πριν από λίγες ώρες ο Τούρκος υπουργός Άμyνας Χουλουσί Ακάρ. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας από το λαλίστατο για τις ημερήσιες μπούρδες επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ή από το Πεντάγωνο να του απαντήσει ότι ποτέ εμείς οι Έλληνες δεν τα πηγαίναμε καλά με τις υπεροπλίες και τα γαμημένα Μαθηματικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου