Περίπατος στην άγνοια

Στεκόμουν πάντα καχύποπτα απέναντι σε δημοσιογράφους που καταφέρονταν με πύρινα λόγια εναντίον κυβερνήσεων, υπερβαίνοντας όμως, επαγγελματικά όρια. Ο λόγος ήταν ότι καμπόσους από αυτούς τους έβλεπα στη συνέχεια βολεμένους. (Αποδείχθηκε αυτό δυστυχώς ακόμα και με καλούς γνωστούς. Αν βάλουμε κάτω τα χρόνια της ανεργίας μας θα χάσουν όλοι!)
Κάποια στιγμή στην αίθουσα των συντακτών στη Βουλή, χρειάστηκε να βάλω άκομψα στη θέση του έναν "δημοσιογραφίσκο" του Σκάϊ που περιφερόταν υστερικά στην αίθουσα -τόνε βλέπω τώρα κάπου μεροκαματιάρη-την ώρα που εμείς κάναμε σκληρά τη δουλειά μας για να προκαλέσει "ζυμώσεις"  κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τις εκδοχές της γελοιότητας. Τον έβγαλα όμως κακήν- κακώς από την αίθουσα ώστε να έχωμε κάποια (σχετική...) ηρεμία να τελειώσουμε τη δουλειά μας. Τελευταίο μου "θύμα" και το παινεύομαι η Σοφία Βούλτεψη την οποία υποχρέωσα επίσης, με πιο αβρόν όμως τρόπο, να εξέλθει της αιθούσης, για να με αποκαλέσει προς μεγάλη μου τέρψη, "αλήτη"! Που να΄ ξερε η έρμη ότι στην δική μου κλίμακα αξιών με απογείωσε!
Συνοπτικά: Η δημοσιοποίηση της τραγελαφικής και εξόφθαλμα μαγειρεμένης "Λίστας Πέτσα" για το ποιοι πήραν τα λεφτά της καμπάνιας "Μένουμε Σπίτι" έδειξε σε ποιους καταλήγουν πάντα τα κρατικά λεφτά.
Βίζιτες χαμηλών δυνατοτήτων και χωρίς προσχήματα. Όποιος έχει αξιώσεις να ντρέπονται αυτοί οι αναξιοπρεπείς τύποι που πληρώνονται για να σπέρνουν στον κόσμο εμπάθεια, δεν ξέρω σε ποια χώρα ακριβώς ζει.