"Μου αρέσουν οι γυναίκες και τα τριαντάφυλλα" είπε απαράμιλλα ο Μάρκος, δίνοντας το μέτρο του αυτοκαθορισμού. Δεν θα προδώσω αυτό το ύψος. Την προσεχή Κυριακή, ο,τι καιρό και να΄ χει, λέω να πάω για να τα πιω στην παραλία. Ένας ή και μόνος, δε με χαλάει.
¨Καμίνης ή Νικήτας"; χέστηκα. ΔΕΝ διαλέγω ανάμεσα σε δυό Υστερίες. Ας φροντίζαμε νωρίτερα όλοι μας να μην βρεθούμε ποτέ μπροστά σε τούτο το γελοίο δίλημμα...
3 σχόλια:
Η στάση κάποιων που επιμένουν να εξομοιώνουν τον ανεκδιήγητο Κακλαμάνη με τον Γιώργο Καμίνη είναι τελείως ανεξήγητη.Τι σχέση έχει ένας ανίκανος δήμαρχος,μεγαλοστέλεχος της Δεξιάς με φασιστικές απόψεις με έναν άνθρωπο του οποίου η παρουσία σε μια Ανεξάρτητη Αρχή κόσμησε το δημόσιο βίο και δίνει εχέγγυα χρηστής και ηθικής διαχείρισης;
Ε, προφανώς δεν τους εξομοιώνω αγαπητέ!..
Διάολε! Χάρηκα που έχασε ο Κακλαμάνης...
Συγγνώμην που άργησα να σου απαντήσω. Τώρα μπορώ.
Ακούγοντας και διαβάζοντας για τον Μάρκο, έμαθα-ακαδημαϊκώς βέβαια, αλλά, είναι κι αυτή μια γνώση- οτι κάθε φορά που τον ζορίζανε λέει, οι δισκογραφικές εταιρείες, έλεγε "Α, τις χαμούρες..." και πάγαινε ύστερα σπίτι του. Μονάχος, αλλά όχι ηττημένος. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης, αυτός ο έντιμος και ιδιοφυής, έχει διηγηθεί μια καταπληκτική ιστορία, όπου ένα επηρμένο τσογλάνι μιας εταιρείας έσπρωξε απ΄ το γραφείο του τις μουσικές του γερο- Μάρκου και σηκώθηκε ο ίδιος απο ντροπή κι απο σέβας να τις μαζέψει απ΄ το πάτωμα, προκειμένου να μην υποχρεωθεί να σκύψει ο Γέροντας...
Αγαπητέ Xpapathan δώσε βάση στο μονάχος, αλλά όχι ηττημένος
Δημοσίευση σχολίου