Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Μικρό παιδί σαν ήμουνα/και πήγαινα σχολείο/ δεν το ξερα πως θα βρεθώ/μεσ΄το κωλοχανείο

Αυτές οι πολιτικές συμμορίες που λυμαίνονται τον τόπο μοιράζοντας χρήμα για πολιτική επιβίωση, είναι ανίκανες να προτείνουν κάτι περισσότερο από μικροδιευθετήσεις και βραχύβιες εκδουλεύσεις.
Έρποντας και γλύφοντας μας φέραν στα νερά τους.
Άντε τώρα να αξιώσεις από τον εκμαυλισμένο μικροαστό(σ.σ: πρόσεξε μόνο, πόσοι αργόμισθοι…δημοσιογράφοι, πληρώνονταν από τον ραδιοσταθμό του Δήμου Αθηναίων, τον «9,84»…) να διεκδικήσει στους δρόμους, ο,τι μας στερεί μέρα με τη μέρα, αυτή η βαθειά διεφθαρμένη και δοτή εξουσία, που δεν μπορεί πια να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα. Για ένα πράγμα, μονάχα θα δυνόμουν να συμπαθήσω τον αχαμνό Γιωργάκη: ότι περιβάλλεται από αστείους. Οι υπουργοί του, ανδρείκελα χωρίς αξιοπρέπεια, δεν μπορούν πια ούτε να πεθάνουν από αηδία. Κάθονται υπολογιστικά στην άκρη κι αφήνουν αυτόν τον φουκαρά να ξεμπροστιάζεται, παραδομένος στον μοναχικό του οίστρο.
Πουτάνες αδήλωτες! Και μετά σου λένε, να μη βρίζεις…
Δεν έχουνε κόψει, ούτε ένα ευρώ από τη κλεψιά στα υπουργεία τους. Δεν έχουν εμφανίσει έναν προϋπολογισμό της προκοπής. Δεν γνωρίζουν καν, παρά την απογραφή, πόσους έχουν στη δούλεψή τους. Και παρόλα αυτά, αφήνουν να διαχέεται μέσω των πληρωμένων κολλητών τους στα ΜΜΕ, ότι έχουν διαφορετική άποψη από αυτήν του Μνημονίου!.. Τι φτηνό θέατρο… Όπως της κυρίας Λούκας Κατσέλη. Μας πηγαίνει εν μέσω χιονοθύελλας στο ικρίωμα του δημίου και μετά διαμαρτύρεται που αυτή έχει και να γυρίσει πίσω.
Στα παπάρια τους, που καταρρέει το Δημόσιο. Και που μετατρέψαν μέσα σε 36 μόλις χρόνια από τη Μεταπολίτευση τη χώρα σε σάπιο λεμόνι. Ετούτη η τρύπα που χάσκει μουντή τώρα είναι η Ελλάδα.
Αυτοί οι σκυφτοί ανθρώποι είναι οι πολίτες της.
Τους γνέφει γνώριμα η χυδαιότητα του Πάγκαλου.
Αλλά όσοι «μαζί τα φάγανε», ας ζήσουν σαν δούλοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: