*Στο κτίριο αυτό, στην οικία Αλέξανδρου Κοντόσταυλου, συνεδρίαζε τότε η Α΄ Εθνοσυνέλευση, όπου ακούσθηκε ο ανιδιοτελής λόγος των αγωνιστών του 1821.
Γράφει ο Παντελής Στεφ. ΑθανασιάδηςΤον Σπύρο Μήλιο- μια διακεκριμένη πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα- είναι σήμερα γνωστός από την ομώνυμη στοά μεταξύ των οδών Βουκουρεστίου, Σταδίου και Αμερικής
Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Σήμερα όμως, θα γνωρίσουμε μια άλλη πτυχή του βίου του, που ανάγεται στο 1843. Μιλάμε για την ανιδιοτέλειά του. Αλλά θα μιλήσουμε και για την ανιδιοτέλεια και άλλων αξιωματικών που έκαναν την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου για να επιβάλουν στον Ελέω Θεού Μονάρχη, την εφαρμογή Συντάγματος.
Τότε, η Εθνοσυνέλευση που συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση των Καλλέργη και Μακρυγιάννη, έφερε ψήφισμα στην Σύνοδο της Ολομέλειας για ηθικές και υλικές αμοιβές των αξιωματικών της Φρουράς της Πρωτεύουσας, που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου.
Ο Σπύρος Μήλιος που έπαιξε ενεργητικό και σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση ως στρατιωτικός και στη συνέχεια εξελέγη Πληρεξούσιος Θηβών, αρνήθηκε να πάρει τον ισόβιο μισθό του βαθμού του. Πήρε το λόγο προς το τέλος της συνεδρίασης και τόνισε προς την Εθνοσυνέλευση, όπως έγραψε στις 8 Δεκεμβρίου 1843 η εφημερίδα «Αθηνά», ότι αποδέχεται τις ηθικές αμοιβές προς τους αξιωματικούς, αλλά δεν δέχεται την εφ’ όρου ζωής μισθοδοσία του «διότι δεν εκινήθην εις τον ένδοξον σκοπόν της ημέρας εκείνης χάριν φιλοκερδείας». Και πρόσθεσε πως «καθ’ όσον αφορά το άτομό μου, δεν παραδέχομαι το μέρος με το οποίο υλικώς ανταμείβει τους αξιωματικούς της Φρουράς της Πρωτευούσης η Σύνοδος».
Στη συνεδρίαση εκείνη και μετά την αγόρευση του Σπύρου Μήλιου πήρε το λόγο ο πληρεξούσιος Χαλκίδας Αθανάσιος Πετσάλης, που αναφέρθηκε στην αποφασιστική συμμετοχή στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του υποστράτηγου Νικόλαου Κριεζιώτη, ο οποίος συνέβαλε στην επικράτησή της στη Χαλκίδα και πρότεινε στις ηθικές και υλικές αμοιβές της Φρουράς των Αθηνών να συμπεριληφθεί και ο Κριεζιώτης. Και ενώ η Σύνοδος της Ολομέλειας εξέφραζε τις ευχαριστίες της γι’ αυτόν, ο Κριεζιώτης, ήδη πληρεξούσιος Χαλκίδας, εισήλθε στην αίθουσα. Και όταν αντελήφθη ότι οι επευφημίες και οι ζητωκραυγές ήταν γι’ αυτόν πήρε το λόγο και είπε:
«Εγώ δεν έκαμα τίποτε περισσότερον από το χρέος μου. Δεν καταδέχομαι να λάβω καμμίαν υλικήν αμοιβήν, διότι εφάνην πιστός προς την πατρίδα μου και τόσον μάλλον, όσον ό,τι και αν έπραξα το έπραξα εν συμφώνω μετά των συναδέλφων μου Θεοδώρου Γρίβα, όστις εξεπλήρει ταυτοχρόνως το ίδιον έργον εις το άλλο άλλον της Ελλάδος, του Ιωάννου Μακρυγιάννη και άλλων, με τους οποίους είμαι και θέλω είσθαι στενά συνδεδεμένος».
Στη συνέχεια και ο υποστράτηγος Θεόδωρο Γρίβας, πληρεξούσιος Βόνιτσας, είπε ότι ωσαύτως δεν δέχεται όπως και ο συνάδελφός του καμιά υλική αμοιβή.
Τα ίδια είπε και ο συνταγματάρχης Μακρυγιάννης, πληρεξούσιος Αθηνών.
Η Σύνοδος της Ολομέλειας της Α΄ Εθνοσυνέλευσης τους ευχαρίστησε για τα γενναία αισθήματά τους, τους επαίνεσε και τους ευχήθηκε μακροζωία «και να διατηρήσουν το προς την Πατρίδα και το Βασιλέα της Όθωνα, σέβας».
Και φυσικά δεν έλαβαν υλικές αμοιβές οι γενναίοι αξιωματικοί. Γι’ αυτό η εφημερίδα «Αιών» έγραψε στις 15 Δεκεμβρίου 1843 ότι: «Η Φρουρά των Αθηνών έδειξε και κατ’ αυτήν την περίστασιν τα γενναιότερα και πατριωτικώτερα αισθήματα, μη παραδεχθείσα καμμίαν προνομιούχον διάκρισιν ένεκα της μεταξύ Ανακτόρων και Λαού μεσολαβήσεώς της κατά την 3ην 7/βρίου. Η νέα αύτη διαγωγή των κ. Αξιωματικών ανοίγει νέας υπέρ εαυτών σελίδας επαίνων εις την ιστορίαν».
Κάνετε τώρα τις απαραίτητες συγκρίσεις με τις μεταπολιτευτικές γενεές πολιτικών...
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
· Βλέπε για τον Σπύρο Μήλιο στο http://sitalkisking.blogspot.com/2011/07/32.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου