Από τη θέα που έχουμε εμείς οι δημοσιογράφοι των «χαμηλών ορόφων», καταλαβαίνω ένα πράμα: ότι εκλογές αυτήν τη στιγμή στη χώρα θέλουνε απεγνωσμένα δύο άνθρωποι: ο Βενιζέλος κι η Ντόρα Μητσοτάκη- Μπακογιάννη- Κουβέλου.
Ο πρώτος και δακρύβρεχτος, μιας και μας λέει πόσο… πονάει κάθε φορά που μεταφράζει στα ελληνικά- όπως κι ο άθλιος προκάτοχός του ο Παπακωνσταντίνου- τα νέα μέτρα της τρόϊκας, επειδή, έτσι εκτιμά πως θα πάρει επιτέλους το «μαγαζί» του ΠΑΣΟΚ στα χέρια του (κούνια που τον κούναγε βέβαια…)
Κι η δεύτερη, επειδή, είναι φανερό, πως μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες υπολογίζει, βάσιμα, εδώ που τα λέμε, ότι θα μείνει μόνη της, από το ιδιοτελές φυλλοόρισμα των ισχνών οπαδών της.
Αυτά τα “ευγενή” όνειρα τρέφουν τις νύστες τους…
Κανείς από τους δυό δε σε εμπνέει για τίποτε και στα παληά τους παπούτσια η χώρα. Κυνικοί και ατάλαντοι. Αποτυχημένοι με ο,τι καταπιάστηκαν. Βαρειά αποτυχημένοι. Αλλά Πλούσιοι.
Πώς να καταλάβουν το κοινωνικό μακελειό;
Τους κοίταζε παληά ο απλός κόσμος με δέος τους πολιτικούς, όπως οι χωριάτες στην εμποροπανήγυρη τα καθαρόαιμα άλογα.
Αυτά που… χλιμιντρίζουν τώρα την έλευση του ιδεολογικού παληομοδίτη και συντηρητικού Σαμαρά…
Αυτού του… «υπέροχου» πολιτικού αρχηγού, που τρέμει, μήπως και του κάτσει καμιά ανεπιθύμητη πρωθυπουργία στα χέρια και δε θα ξέρει τι να την κάνει…
Έχουμε μια πολιτική τάξη που δυσκολεύεται να τρέξει με τις γόβες στα χωράφια.
Κι ένα μαλάκα λαό κατά το ήμισυ, όσο για να σε βρίζει ο Πάγκαλος και να λες κι ευχαριστώ κι από πάνω, αντί να του γαμείς το σπίτι.
Αυτήν τη χώρα πρέπει να την επινοήσουμε απ΄ την αρχή.
Άμα βρεθούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου