Παίζοντας με σημαδεμένα χαρτιά

Ένα πολιτικό σύστημα πεθαίνει, όταν δεν έχει τη δύναμη να επινοήσει άλλους φόβους. Όταν τα σκιάχτρα που στήνει ξεθωριάζουν και καταρρέουν.
Έντρομοι μπροστά στον επικείμενο εκλογικό τους όλεθρο, οι ανυπόληπτοι υπηρέτες της τρόϊκας, ανέσυραν από τον ξεχαρβαλωμένο πολιτικό τους φωριαμό το μεταναστευτικό πρόβλημα, επιδιώκοντας να το αναδείξουν σε ρίζα του κακού.
Τον δρόμο βέβαια, είχε προλάβει να ανοίξει ο Γ. Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ που, μη έχοντας τίποτε άλλο να κάνει, επέστρεψε απεγνωσμένος στην προσφιλή του θεματολογία, πλην όμως, σπεύδουν ασθμαίνοντας να τον διαβούν τώρα πρόθυμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μιας και δεν έχουν με τη σειρά τους να υποσχεθούν κάτι χειροπιαστό και παρήγορο στους πολίτες, στην πένθιμη πορεία προς τις κάλπες.
Το αποτρόπαιο γεγονός, ότι παρέδωσαν τη χώρα αμαχητί στους δανειστές της, δεν μπορεί από μόνο του να διαμορφώσει μια πειστική πολιτική πρόταση, σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται σκληρά από έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών και απάνθρωπων μέτρων και τους κουνάει το μαντήλι.
Και όταν έχεις πετσοκόψει ακόμα και το επίδομα ανεργίας, εξαιτίας της αδυναμίας σου αλλά και της καθαρής επιλογής να επιβάλλεις πάσει θυσία συνθήκες κοινωνικού δαρβινισμού, τότε τι να βγεις να πεις από τα μπαλκόνια; Ότι θα συνεχίσεις απτόητος να κάνεις τα ίδια;
Ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά, πρέπει να ένοιωσαν αρκετά άβολα ακούγοντας τον δοτό πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο να δηλώνει την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί ακόμα και το σημερινό ισχνό επίπεδο μισθών και συντάξεων και να προβλέπει δυσοίωνα, αύξηση της ύφεσης και της ανεργίας προσεχώς.
Μεταξύ των σελίδων 497 έως 536 της νέας δανειακής σύμβασης εξάλλου, περιέχονται αναλυτικά και ανά τρίμηνο, από τώρα μέχρι το 2015, όλες οι επαχθείς δεσμεύσεις που συνομολόγησαν ατιμωτικά με τις κατοχικές δυνάμεις οι νέοι Τσολάκογλου. Και μόνο μέσα στον επόμενο 1,5 περίπου χρόνο, όπως δήλωσε σε… άτυπη ενημέρωση (σ.σ: έτσι βαφτίζουν στις μέρες μας την μεθοδευμένη διαρροή, ώστε να έχουν να λένε μετά ότι… μας τα είχαν πει εγκαίρως!) ο ανεκδιήγητος υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, σχεδιάζεται η αφαίμαξη επιπλέον 15 δις ευρώ από μια ήδη καταρρακωμένη οικονομία και από (ποια άραγε;) νοικοκυριά εξουθενωμένα.
Η Αριστερά, στην οποία εσχάτως επιτίθενται, θα ήταν πράγματι ένας βολικός εχθρός, αν προηγουμένως, τα δύο δεξιά κόμματα εξουσίας μας είχαν πείσει ότι εκείνη ευθύνεται για τη σημερινή αδιαμφισβήτητη ηγεμονία των τραπεζών, αλλά και για το ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα στο οποίο τα ίδια ομνύουν, αποκαλύφθηκε εκκωφαντικά πως είναι μια απέραντη αγορά, όπου τα πάντα πωλούνται και τα πάντα αγοράζονται.
Τι απομένει, αν όχι οι μετανάστες; Φουριόζος και βλοσυρός για μια ακόμα φορά, όπως και τότε που έφερνε με το τσουβάλι τις ξένες επενδύσεις στη χώρα, ο υπουργός Δ. Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης, ανέλαβε να λύσει το πρόβλημα με τον μόνο τρόπο που ξέρει: μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με κομμένη την ανάσα, η ανθρωπότητα παρακολουθεί τον ριψοκίνδυνο ζογκλέρ- υπουργό να σηκώνει τα μανίκια και να ρίχνεται στην άνιση μάχη για τη σωτηρία του Πρώτου Κόσμου, από τις πεινασμένες καραβιές των τριτοκοσμικών που δεν έχουν τόπο να σταθούν. Τι να σου κάνει όμως ένας άνθρωπος μόνος του, έτσι όπως τα σκάτωσε ο παγκόσμιος καπιταλισμός και η νέο-αποικιοκρατία; Ας είναι καλά η Φωτεινή Πιπιλή που τον συντρέχει τον καψερό… Χάρη σε τέτοια ανυπέρβλητα πολιτικά μεγέθη, τα μεγάλα προβλήματα των Ελλήνων, όπως και όσων ζουν στη χώρα, ένα από τα οποία είναι το μεταναστευτικό, ντόπιων και ξένων, έρχονται στον γελοίο αφρό των ημερών με όρους θλιβερού θεάματος και με την ελεεινή προσδοκία να κορφολογήσουν εκλογικά τη συντηρητική συσπείρωση.
Αν τους ενοχλούσαν τόσο πολύ οι μετανάστες, θα φώναζαν για παράδειγμα και για την παρουσία τους στα πλοία των εφοπλιστών, όπου ο μισθός των ναυτικών, Ελλήνων και αλλοδαπών, έχει βυθιστεί αύτανδρος. Αλλά, ποιος θα πληρώνει μετά τον οβολό του στα κομματικά ταμεία...
Στο υπολογιστικό( ή και ανυποψίαστο για ορισμένους) μυαλό τους, λεπτομέρειες, όπως η πολιτική και ανθρωπιστική διαχείριση της κρίσης που βιώνουμε, η εξαθλίωση ολόκληρων λαϊκών περιοχών όπου συνωθούνται άνθρωποι και ποντίκια, η κατάρρευση των κοινωνικών υποδομών, η υποβάθμιση της ζωής και των ίδιων ακόμα των μεταναστών που έφτιαξαν νόμιμα τη ζωή τους στη χώρα, η μαύρη εργασία που πλήττει εξίσου Έλληνες και αλλοδαπούς εργάτες και η συνακόλουθη εισφοροδιαφυγή, το επικερδές δουλεμπόριο και η στυγνή εκμετάλλευση από ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων στο αθηναϊκό κέντρο καθώς και οι μαφίες που λυμαίνονται αυτό το έδαφος παράγοντας κάθε είδους εγκληματικότητα, ο ακούσιος εγκλωβισμός χιλιάδων μεταναστών εντός συνόρων όπως και άλλα τόσα, είναι αχνές λεπτομέρειες που στροβιλίζονται και διαλύονται αέρινα, χωρίς να αφήσουν τίποτε από τη μπόχα τους να αγγίξει τον αμέριμνο, παραμυθένιο τους κόσμο.
Το συμπέρασμα, είναι καταφανές: όπως αυτή η χρεοκοπημένη και δοσίλογη παρασιτική πολιτική τάξη που προκάλεσε τη δεινή κρίση δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα μας βγάλει από αυτήν, έτσι και με το μεταναστευτικό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που συνυπέγραψαν με δουλική προθυμία τις συνθήκες του Δουβλίνου, είναι ανίκανα να διαχειριστούν τις ολέθριες συνέπειες των επιλογών τους.
Αν θέλουν οι πολίτες, το βράδυ της εκλογικής Κυριακής, θα τους εναποθέσουν οριστικά κι αυτούς και τα αποτρόπαια μεγαλεία τους, στην ανελέητη αποσύνθεση της ιστορίας.