Η στοιχειώδης μέριμνα να διατηρείται σε κάποια ανεκτά επίπεδα το ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος με την Τουρκία για την προστασία της ακεραιότητας του- ήδη τραυματισμένου στην Κύπρο- Ελληνισμού, επιβάλλει υψηλό εξοπλιστικό κόστος που η πλειοψηφία των Ελλήνων αναδέχεται αγόγγυστα.
Αξιοσημείωτο είναι, ότι η χώρα κινήθηκε με συνέπια σε αυτή τη γραμμή, αν και η κοινωνία της, από το ΄74 και μετά, κατέστη βαθμιαία, όμηρος μιας συμμετρικής αφέλειας που όρισαν: αφενός τα υποκατάστατα του αμέριμνου και κενόηχου κοσμοπολιτισμού που αρνήθηκε πεισματικά να δει, ότι η διάκριση του Έθνους δεν έχει ακόμα φάει τα ψωμιά της, όσο και ενός παρωχημένου διεθνισμού που διακήρυττε στον έρημο αέρα, ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν μεταξύ τους.
Κι αφετέρου τα αυτάρεσκα έπη, όσων αναζητούσαν στις νοσταλγικές εξιδανικεύσεις του παρελθόντος, το μεγαλείο του γένους και στα ιστορικά ειδύλλια, έναν νόμιμο τρόπο για να αποκρύψουν την βαθειά καθυστέρηση μιας χώρας που σήμερα, εξαιτίας και των δυό τους, βρίσκεται στον πάτο του πηγαδιού, καταχρεωμένη και βαρειά εξαρτημένη οικονομικά και πολιτικά.
Στις υπέρογκες δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα, παρόλα ταύτα, συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει, ο,τι ακριβώς και με τη δαπάνη για το φάρμακο: με εξαίρεση έναν κύκλο μυημένων- και επειδή μάλιστα τα αντίστοιχα κονδύλια περνάνε μέσα από ειδικούς λογαριασμούς του κρατικού προϋπολογισμού- οι απλοί άνθρωποι αδυνατούν να διαπιστώσουν καθημερινά τις θυσίες που υφίστανται, ή τουλάχιστον να το κάνουν με την ίδια ευκολία που ελέγχει κανείς το ύψος των τιμών στη λαϊκή της γειτονιάς του. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα…
Βλέποντας ότι έχουν την πολυτέλεια ιδιωτικών χειρισμών μακριά από την αδιάκριτη δημοσιότητα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που οικοδόμησαν αυτό το εξαχρειωμένο μεταπολιτευτικό σύστημα, όρθωσαν ανεξέλεγκτα, δαιδαλώδη στεγανά στην διαχείριση των ιλιγγιωδών πόρων και των αμυντικών προγραμμάτων, πίσω από τα οποία σε καθεστώς συνενοχής, κατασπατάλησαν περιφρονώντας τους κόπους του λαού και τις συλλογικές αξίες, όπως ας πούμε η λησμονημένη οικονομική αυτάρκεια, το δημόσιο χρήμα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα είναι 2η σε αμυντικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ και βρίσκεται στις πρώτες 10 θέσεις εισαγωγέων οπλικών συστημάτων στον κόσμο. Τα κονδύλια συνεπώς είναι τόσα, ώστε θα έβαζαν σε πειρασμό ακόμα και τον Πανάγαθο. Διόλου τυχαία λοιπόν, ο χώρος των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων, έχει από καιρό μετατραπεί σε θέατρο αιματηρών ανταγωνισμών ανάμεσα στις πολυεθνικές. Οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους, που συχνά συμβαίνει να είναι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί εν αποστρατεία, αλλά και αφανώς, κορυφαία πολιτικά πρόσωπα, όπως έχει επανειλημμένα αποκαλυφθεί από ξένες δυστυχώς πηγές, διανέμουν τεράστιες μίζες, γεγονός που έχει επιβεβαιωθεί απολύτως στις κατά καιρούς Εξεταστικές Επιτροπές που έχει συστήσει η Ελληνική Βουλή, χωρίς ποτέ, όπως συστηματικά παρατηρείται στην χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, να αποκαλύπτεται η αλήθεια. Οι φράσεις «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο», «θα χυθεί άπλετο φως» και «όλα στη Δικαιοσύνη» που επαναλαμβάνονται στερεότυπα από τους συνοφρυωμένους σε ένδειξη σοβαρότητας, πολιτικούς αστέρες του δικομματισμού και των υποστυλωμάτων του, στάθηκαν ανέκαθεν προσβλητικά προσχήματα ταπεινής καταγωγής για να γελάει ο κόσμος στα καφενεία.
Πριν από λίγο καιρό η Γερμανική Δικαιοσύνη επέβαλε πρόστιμο 140 εκ. ευρώ στην εταιρεία Ferrostaal και καταδίκασε σε ποινές φυλάκισης δύο ετών δύο υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας, που παραδέχθηκαν ότι «λάδωσαν» δημόσιους λειτουργούς και αξιωματούχους στην Ελλάδα και την Πορτογαλία προκειμένου να παραγγείλουν γερμανικά υποβρύχια. Ήδη, η χώρα μας, έχοντας πληρώσει 2 δις ευρώ, έχει παραλάβει τα δύο από αυτά, με τα γνωστά προβλήματα, αφού το ένα, ήταν αυτό που διαπιστώθηκε ότι έγερνε και εκκρεμεί η παράδοση άλλων δύο με την καταβολή ενός ακόμα δις ευρώ, ενώ, την ίδια στιγμή, οι Γάλλοι, αξιώνουν από την Ελλάδα να προμηθευτεί 6 φρεγάτες που θα κοστίσουν γύρω στα 4 δις ευρώ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έχουν δοθεί αρμοδίως εγγυήσεις. Μπορεί κανείς να απαντήσει για ποιόν λόγο πρέπει να φεσωθούμε και αυτές τις «παραγγελιές» την ώρα που η ζώνη του Σκαραμαγκά και το Πέραμα, έγιναν πριν από μια εβδομάδα αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας από το BBC με τον τίτλο «μια περιοχή σε ανθρωπιστική κρίση»;
Επιμύθιο: από τα ασύλληπτα ποσά που διοχετεύθηκαν στους εξοπλισμούς, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, δεν απέσπασαν παρά καχεκτικά διπλωματικά και πολιτικά ανταλλάγματα και ούτε μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι φρόντισαν για ουσιαστικές συμπαραγωγές και αντισταθμιστικά ωφελήματα που θα αναβάθμιζαν τεχνολογικά την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Την ώρα για παράδειγμα που η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε δεν προλαβαίνουν να προσβάλλουν τους Έλληνες, κανένας από την ψοφοδεή και διεφθαρμένη πολιτική μας… ελίτ, δεν τολμά ούτε καν να τους παραπέμψει στα επίσημα στοιχεία του Ινστιτούτου της Στοκχόλμης, σύμφωνα με τα οποία εισάγουμε το 15% των προϊόντων της Γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας (όπως και το 12% της αντίστοιχης Γαλλικής)!
Κάπως έτσι, είδαμε πολλές φορές σκόπιμο και χαώδη κατακερματισμό σε πολλά, ασύμβατα μεταξύ τους αμυντικά συστήματα, λειψές παραγγελίες όπου μας έστελναν άχρηστα όπλα και διαγωνισμούς που η αφετηρία τους χάνεται στο βάθος του χρόνου, με αποτέλεσμα να ακούμε έκθαμβοι να ανταλλάσσονται βαρειές κατηγορίες μεταξύ στελεχών πράσινων και γαλάζιων, που με τον καιρό ξεχνιούνταν και αποκλιμακώνονταν, μπροστά στον κίνδυνο να εκτεθούν δυσάρεστα εν χορώ.
Είναι κι αυτή μια ακόμα «επιτυχία» που οφείλουμε γα λόγους δικαιοσύνης να «αναγνωρίσουμε» στον δικομματισμό, μιας και όπως μας απείλησε μόλις χθες, κυνικά και με αναίδεια ο Β. Βενιζέλος, «στις 7 Μαΐου, η χώρα θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό»!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου