Η αποθέωση της απείθαρχης γιορτής!

Αν η γιορταστική αναμονή των Κυριακάτικων εκλογών επαναλαμβανόταν στο διηνεκές, για ποιόν λόγο άραγε θα άξιζε να συμμετέχει κανείς; Η ανυπόφορη αίσθηση του ατελεύτητου χρόνου θα φόρτωνε κάθε στιγμή με το βάρος μιας ανυπέρβλητης ανίας, προαναγγέλλοντας το τέλος του σύμπαντος. Είναι βέβαιο, ότι σε τούτη την περίπτωση, οι ακρότητες θα απέβαιναν η μοναδική θεμιτή διασκέδαση αφού οι άνθρωποι θα ήσαν υποχρεωμένοι να ζουν, χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες της ζωής. Άραγε τι θα είχαν να φοβηθούν τότε; Ίσως μόνο την ασήκωτη λύπη ότι συνέργησαν στην επιβολή μιας εξευτελιστικής συνήθειας. Αύριο, ευτυχώς, οι εκκλησίες θ΄ ανοίξουν στην ώρα τους, τα πορνεία επίσης, ο κόσμος θα σταθεί στις ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα και οι δήμιοι θα πάρουν ήσυχα τη θέση τους περιμένοντας άνεργοι μες΄ την ακινησία του θέρους που δεν ανέχεται εκβιασμούς. Θα βυθιστούμε χωρίς φόβο στα πάθη μας, τραγικά ανώτεροι από εκείνους τους υποταγμένους που θέλησαν να μας καταδικάσουν κραδαίνοντας απειλητικά τη διάτρητη δικογραφία των Μνημονίων.