¨Ο Νίκος αγαπούσε την βροχή"*

Σεπτέμβρης του 2013 ήταν, μέρα Σάββατο, όταν άρχισαν να κουβαλάνε σιδηροδέσμια στη Γ.Α.Δ.Α, την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Πήρα το αυτοκίνητο κι ανηφόρησα αμέσως για τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είχα ρεπό από τη δουλειά, αλλά δεν τα χάνεις αυτά τα γεγονότα.

Απ΄ έξω το κλίμα, θύμιζε κηδεία. Τρεις κι ο κούκος. Ουρλιάζανε υστερικά κάποιοι επικεφαλής στους «κατωτέρους», να "τσακιστούνε να φέρουνε κόσμο και σημαίες". Ποιος να εκτεθεί οικειοθελώς και Σαββατιάτικα για τις αποτρόπαιες ιδέες τους; Ανώνυμες ψευτομαγκιές μόνο νύχτα στα σοκάκια της Πατησίων απέναντι σε φουκαράδες μετανάστες ξέραν να κάνουν αυτοί οι ψευτονταήδες…

Βρίσκω ένα «φιλαράκι» αστυνομικό- έχει σημασία ότι είναι Δεξιός- που τον γνώριζα από την φρουρά της Βουλής. «Τι γίνεται απάνω;» τον ρωτάω…

«Κλαυσίγελος!» μου απαντά μονολεκτικά. «Αρνούνται κάθε σχέση με τη ναζιστική τους ιδεολογία, φέρονται ατιμωτικά και κάποιοι όπως ο Μίχος, δυο μέτρα άνδρας, κλαίνε σαν κοριτσόπουλα. Ντράπηκα αδερφέ και βγήκα έξω για τσιγάρο. Αηδία…».

Θυμήθηκα το περιστατικό, επειδή σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου του 1954, εκτελέστηκε το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκος Πλουμπίδης. Ήταν ο άνθρωπος, όπως έγραψε η Έλλη Παππά, που όντας καταζητούμενος, προσπάθησε να σώσει τον Νίκο Μπελογιάννη. Ήταν ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο ΚΚΕ και την αντίσταση. Ήταν επίσης ο άνθρωπος που με απόφαση του κόμματος που υπηρέτησε χαρακτηρίστηκε «πράκτορας της Ασφάλειας και των Άγγλων». Μια απόφαση που αργότερα χαρακτηρίστηκε «τραγικό λάθος»...

Μια λεπτομέρεια μόνο: Ήταν ο εμπνευστής της μεγαλειώδους λαϊκής κινητοποίησης στις 5 Μάρτη του ΄43 όταν ο αθηναϊκός λαός, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, πλημμύρισε τους δρόμους και ματαίωσε εν μέσω βαρειάς κατοχής τα σχέδια του Χίτλερ για την πολιτική επιστράτευση των νέων της Πατρίδας! Για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε κι από ποιους καταγόμαστε- δεν γίνηκε πουθενά αλλού αυτό στην κατεχόμενη Ευρώπη!

Την ώρα της εκτέλεσης, αυτός ο ασθενικός, αλλά με μια ψυχή καμπάνα θεόρατη, δάσκαλος, που λίγο πριν τον θάνατο δεν θέλησε να του δέσουν τα μάτια, διακήρυξε την πίστη του στον κομμουνισμό και στον αγώνα των ανθρώπων για Δικαιοσύνη- «θα πεθάνω κομμουνιστής», είπε μόνο.

Κι αρνήθηκε να πει μια πικρή έστω κουβέντα για το ίδιο του το κόμμα που τον είχε τόσο απάνθρωπα προγράψει. «Τιμή μου εγώ, πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμματος. Εγώ, εκείνα που δίδασκα τα εφαρμόζω πρώτος. Ήμουν πιστός στο Κόμμα τότε που με περιέβαλε με στοργή και με ανέβαζε στα ανώτερα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που -καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα- με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής», είπε σταράτα και το υπόγραψε με το αίμα του.

Του ζήτησε ο παπάς λίγο πριν το απόσπασμα κι αφού αρνήθηκε να κοινωνήσει, να του πει δυο τελευταία λόγια, κι αυτός του παρήγγειλε από το ύψος του: «Αφήνω στον γιο μου, ένα τίμιο όνομα»!   

Αφιερωμένο στους στυλοβάτες της θεωρίας των άκρων και σε όσους μουρόχαυλους πιστεύουν ότι τους παίρνει, εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, να πιάνουν στο στόμα τους αυτήν την Αριστερά…

https://www.youtube.com/watch?v=Bfmccc0ZGhA

*Μαρτυρία Έλλης Παππά