Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Μήπως να την λέγαμε «Νατοϊκή Μακεδονία»;

Κινδυνεύει η Ελλάδα από τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων; Θα ήταν αστείο κανείς και να το υποστηρίξει. Απειλείται όμως από εκείνους που έχουν την ισχύ να αλλάζουν βίαια τον γεωπολιτικό χάρτη παίζοντας εν ου παικτοίς με σύνορα τα οποία έχουν χαραχθεί αιματηρά στα πεδία των μαχών.

Είναι οι ίδιοι-μην κρυβόμαστε πίσω από τα προφανή, οι ΗΠΑ και η Γερμανία…- που επέβαλαν αυτήν τη προβληματική σε πολλά σημεία της Συμφωνία, με στόχο την εσπευσμένη ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια.

Σε τούτη την ενοχλητική «λεπτομέρεια» αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρονται «εθναμύντορες» και «εθνοπροδότες» σύμφωνα με την άκρως κατασκευασμένη και απωθητικά διχαστική ρητορική του συρμού.

Παρακολουθώντας πως καταρρέει μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας το μέχρι χθες γνώριμο πολιτικό σκηνικό, με αήθεις μεταγραφές και εξευτελιστική εξαέρωση κομμάτων- τα οποία εδώ που τα λέμε, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιων υπαρκτών κοινωνικών αναγκών- μας διαφεύγουν μερικά ουσιώδη.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, χρησιμοποίησε ένα θέμα στο οποίο επί τρεις δεκαετίες με ερασιτεχνικούς χειρισμούς, υπό συνθήκες παροιμιώδους απομόνωσης και εθνικής φοβίας, η χώρα σπατάλησε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο, σαν όχημα επίτευξης μικροπολιτικών επιδιώξεων στον εσωτερικό κομματικό ανταγωνισμό.

Το διακήρυξε από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πολύπειρος στην πολιτική καμαρίλα πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης και το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Τσίπρας μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στο Κοινοβούλιο για τεκτονικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό μετά τις Πρέσπες.

Έχοντας αποσπάσει με απανωτές και ανέμελες διολισθήσεις την εύνοια των Αμερικανών και της Εσπερίας η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, υπολόγιζε ότι θα μεταφέρει το πρόβλημα στην αυλή της ΝΔ και θα σύρει, επιπλέον, εκόντα- άκοντα τα μικρότερα κόμματα στο κομματικό της άρμα, γυαλιστερά τρόπαια στην συγκρότηση με όρους ηγεμονικούς της μεγάλης σοσιαλδημοκρατικής παράταξης.

Η συγκυρία βεβαίως, μιας και η Ελλάδα δεν είναι η επισπεύδουσα χώρα, ήταν ευνοϊκή, ώστε, αποφεύγοντας μαξιμαλιστικούς στόχους να πετύχει τα αυτονόητα. Πρυτάνευσε όμως ο κομματικός καιροσκοπισμός κι έτσι ο Τσίπρας ουδέποτε συγκάλεσε Εθνικό Συμβούλιο, ώστε να καθίσει με ακόμα μεγαλύτερη αυτάρκεια και κύρος στο τραπέζι, αποσπώντας έναν έντιμο συμβιβασμό που θα απέτρεπε τις σημερινές εκδηλώσεις εθνικής υστερίας. Δρέπει τώρα ό,τι έσπειρε.

Κι αφετέρου, είναι αξιοθρήνητη η στάση της ηγεσίας της ΝΔ. Παγιδευμένος στον σκοτεινό χυλό των ακραίων της παράταξης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σύρεται άβουλος σε έναν «κόντρα ρόλο» και θέσεις τις οποίες δεν συμμερίζεται, διαψεύδοντας οικτρά τις προσδοκίες που καλλιέργησε η εκλογή του ότι μπορεί να εκσυγχρονίσει ένα βαθειά κουρασμένο και παρακμιακό κόμμα.


Λυπηρό ότι οι επιλογές μεγάλου τμήματος των πολιτών, είναι εγκλωβισμένες ανάμεσα στην διαδρομή αυτών των μοιραίων και ανεπαρκών πόλων του εθνικού εκκρεμούς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: