Ώστε έτσι…

«Δεν νιώθω ούτε ίχνος ενοχής κι ευθύνης για να είμαστε απολογούμενοι ότι γίναμε ίδιοι και διατηρήσαμε το ίδιο καθεστώς» δήλωσε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Νίκος Βούτσης σχολιάζοντας την θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει τις τελευταίες μέρες πριν διαλυθεί οριστικά και περάσει στην αρμοδιότητα της ιστορίας, αυτή η Βουλή.

Ο Τάσος Λειβαδίτης θα το΄ λεγε κάπως έτσι:

(απόσπασμα από τη συλλογή «Οι Τελευταίοι» εκδ. ΚΕΔΡΟΣ)

Οι μάσκες κάποτε τελειώνουν

«Αλήθεια, αν μπει κανείς, ξαφνικά, στο δωμάτιο θα μας
περάσει για θεατρίνους- η Κλυταιμνήστρα, ο Πυλάδης..

Εξάλλου μια σειρά από μάσκες κρέμονται στον τοίχο, που τις χρησιμοποιήσαμε μάσκες άλλοτε για ν' αρέσουμε ή να ωφεληθούμε
κι άλλοτε μονάχα από συνήθεια ή σαν την αυτόματη κίνηση
που κάνει κανείς
για να σωθεί από 'να κίνδυνο-η μάσκα του ανδρείου,
του κυνικού, του αλαζόνα ή του σεμνού...

Όμως οι μάσκες κάποτε θα τελειώσουν, σαν τα τραγούδια
και τις γιορτές,
και τότε θα φανεί αυτό το ανύπαρχτο πρόσωπο που υπήρξαμε...».