Ο (αντι)παιδαγωγικός ρόλος της "πολιτικής"... 

Στην πολιτική οι σχέσεις, παραπέμπουν ενίοτε στα οικογενειακά τραπέζια της Κυριακής. Μοχθηρία που υπακούει στη σύμβαση. Όταν υπερβαίνει τα όρια γεννιούνται τα δράματα. Παρόλα αυτά, όλοι πηγαίνουμε πενθούντες στην κηδεία του μακαρίτη. Θέμα Αρχής.
Στο Φινάλε του Βενιζέλου στη Βουλή, όμως, εκτός από αυτήν την γραφική περίπτωση τον Λεωνίδα Γρηγοράκο, τα έδρανα του ΚΙΝ.ΑΛ ήταν εκδικητικά άδεια. Ούτε καν ο γίγαντας Λοβέρδος, ούτε κι αυτός ο μπουχέσας Κρητικός ο Κεγκέρογλου, ούτε ο "σε περιμένω μόνη σου"- Σκανδαλίδης, ούτε,,,ούτε.
Να φοβηθήκανε όλοι αυτοί την Φωφώ, το αποκλείω. Όθεν ρωτάω εγώ με το φτωχό μου μυαλό: μήπως η ΕΝΤΟΛΗ ήρθε από αφανείς χρηματοδότες; Και υπόψιν, δεν μου είναι καθόλου συμπαθής ο πολιτικά, εντελώς ατάλαντος Βενιζέλος...