Διαφορετικές αναγνώσεις

Κατεβαίνω αργά χθες βράδυ για σπίτι μετά τη δουλειά με τη σιγουριά ότι ο "Περιπτεράς" ο Βασίλης, φύλακας της νικοτίνης, θα΄ ναι ανοιχτός.
-Σου δίνω το τελευταίο μπακέτο ρε ΠΑΟΚι, μου λέει
-Γιατί ρε Βασίλη; Τι έγινε
-Το κλείνω, ρε! Βγαίνω σύνταξη! ανακοινώνει επικά
-Να τσακίσεις τα Ταμεία καρντάση! Μην πεθάνεις γρήγορα! εύχομαι
Δίπλα η κυρά του η Αντιγόνη, μια λάϊκα με αρχές, βουρκωμένη
-Χάρηκα που σε γνώρισα Γιώργο... Έχετε ωραία οικογένεια (εμένα μου λες έλεγα μέσα μου, αλλά τι να πει κανείς εκείνες τις ώρες)
Άνοιξα ένα από τα λιγοστά μπουκάλια, απ΄ τα φτηνά κρασιά στο ψυγείο και για λίγο πήγα να συγκινηθώ κι εγώ.
Με τραβάει παραδίπλα, οπότε ο Χρήστος, ένα αλάνι, χρόνια παράνομος λεσχιάρχης και πρώτος μπαρμπουτιέρης των Νοτίων Προαστίων που τα πίναμε πολλά βράδυα στο περίπτερο και μου λέει συνομωτικά "Μην τους κλαις αυτούς ρε μαλάκα! Εμάς να κλαις. Αυτός τα΄χει βγάλει τα λεφτά του...".