Πάει το i20 πατριώτη..

Ο νεαρός φίλος μας γλυκοκοίταζε το αυτοκινητάκι στην αντιπροσωπεία. Δυο πτυχία, μπήκε με το ΑΣΕΠ στο δημόσιο. Γνωρίστηκε με τη μικρούλα προ μηνός κι ακόμα δεν την πήγε παραλία..
Δώδεκα χιλιαρικάκια έγραφε ο κατάλογος. «Καθαρίζω κάτι λιγότερο από 1.000 ευρώ. Χμμ. Δόσεις, δεν βγαίνει αλλιώς» σκέφτηκε. Τον πρόλαβε όμως ο άλλος..
«Πάρε μια πεντακοσάρα του είπε –από τηλεοράσεως- ο υπουργός. Η οικονομία δεν αντέχει για παραπάνω».
«Δε βαριέσαι», είπε από μέσα του ο νεαρός. «Του χρόνου θα πάει καλύτερα».

Το ξανασκέφτηκε όμως. Τι το ‘θελε..
«Του χρόνου, αν μου δώσουν αύξηση, πες 3%, θα είναι στον περσινό μισθό. Μάλιστα. Δηλαδή 3% επί 1.000 ευρώ, ίσον 30 ευρώ το μήνα. Επί 14 μήνες ίσον 420 ευρώ. Κάντα 400 στρογγυλά. Ναι αλλά αυτά πάνε εσαεί!».

Ο φέρελπις, άρχισε να συννεφιάζει.
«Τετρακόσια, επί 30 χρονάκια μέχρι τη σύνταξη» (σ.σ. αισιόδοξος ο νέος) «δώδεκα χιλιάδες. Χωρίς τις ..ωριμάνσεις και τα σχετικά».
Γυρνά και βλέπει τον παππού με τα ψώνια στο καλάθι, να κουνά το κεφάλι του. Μονολογούσε φωναχτά.
«Πάει το i20, πατριώτη» είπε στον παππού, κι άρχισε να σιχτιρίζει. Από μέσα του αυτή τη φορά..