"Τέλεια Ξένοι" ή Που να βρεις την Εθνική Περίμετρο για να κάνεις άμυνα...

Γιατί άραγε αυτοί οι ορκισμένοι πολιτικοί μεταρρυθμιστές που μας περιτριγυρίζουν έχουν αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσουν το ίδιο το κράτος;
Η απάντηση είναι απλή: επειδή έχουν πάψει προ καιρού, να το χρειάζονται οι εργοδότες τους.
Είναι αλήθεια, ότι κύλησε κάμποσος αιώνας από τότε που μπορούσε κανείς να υπολογίζει στον ρυθμιστικό του ρόλο, έστω και σαν μεροληπτικού εγγυητή μιας κοινωνικής σταθερότητας, που άφηνε ωστόσο, τα περιθώρια για πολιτικές αλλαγές και επέτρεπε να λυγίσει η κοινωνική ακαμψία.
Τώρα όμως που το ισοζύγιο ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο έχει ανατραπεί δραματικά, φαίνεται πως έχασε κάθε χρησιμότητα ακόμα κι αυτή η απρόσωπη κρατική διαμεσολάβηση, όταν οι περισσότεροι από εμάς, σκύβουμε ταπεινωτικά το κεφάλι στα γκισέ των Τραπεζών και τα φιρμάνια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, χωρίς να έχουμε κανέναν με το μέρος μας.
Έχουν φροντίσει γι΄ αυτό και με το αζημίωτο οι πρόθυμοι πολιτικοί μας εκπρόσωποι που πρόλαβαν να νομοθετήσουν, με την επίκληση της παγκοσμιοποίησης-ποιος ξεχνά τον ωχρό Σημίτη που αυτή ήταν η μόνιμη επωδός του;-όλες τις επιθυμίες των εντολοδόχων τους.
Τα τελευταία χρόνια, όλα τα δημόσια αγαθά μπήκαν στη ρουλέτα των ιδιωτικοποιήσεων αφού, ο,τι εξασφάλιζε στις χαμηλότερες οικονομικά τάξεις μια αξιοπρεπή πρόσβαση, από την Εκπαίδευση και την Κοινωνική Ασφάλιση μέχρι την Δημόσια Υγεία, την οκτάωρη εργασία και τις Συγκοινωνίες, έπρεπε να λοιδορηθούν σαν νοσηρά κατάλοιπα ενός παρελθόντος που αποτελούσε συντηρητικό ανάχωμα για ένα μέλλον διαρκούς ευημερίας.
Στο μεταξύ τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, με την αφανή χορηγία της Κοινοβουλευτικής Αριστεράς-που λειτούργησε με ελαφρότητα σαν πλυντήριο της πελατειακής πολιτικής τους- είχαν προλάβει να βουλιάξουν ακμαίες δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλώντας χωρίς ενδοιασμό την στρατηγική δυνατότητα της χώρας να διεκδικήσει μια καλύτερη μοίρα.
Είναι τάχα καλύτερα τώρα που η Ολυμπιακή είναι σε ιδιωτικά χέρια;
Ή μήπως κανένας από μας νοιώθει καλά το στομάχι του ακούγοντας τον πρόεδρο της «Ντόϊτσε Τέλεκομ» να ανακοινώνει υπερήφανα στην Γενική Συνέλευση των μετόχων ότι «αγοράσαμε φτηνά μια μεγάλη επιχείρηση σε μια περιφερειακή χώρα», όταν αναφερόταν στον ΟΤΕ, αυτόν για τον οποίον ο απερίγραπτος Γιωργάκης κατά το ¨λεφτά υπάρχουν¨ υποσχόταν ότι θα τον έβαζε ξανά σε ¨δημόσιο έλεγχο¨;
Υποθέτω βάσιμα πως το τελευταίο μονοπώλιο που δεν πρόκειται να βγάλει στο σφυρί αυτός ο ξένος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας, είναι το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Διαφορετικά, όπως υπολογίζω, δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπεί σε τούτην την αποικία…
Οι προϊστάμενοί του, αναγνωρίζουν πια φόρα-παρτίδα, ότι η κατάντια μας τους συμφέρει για να μας πουλάνε σωρηδόν τα προϊόντα τους και να μας βυθίζουνε σε βαθύτερη εξάρτηση. Κι αυτός ο αχαμνός χαμογελά και παίρνει βραβεία απ΄ τα χέρια τους, σαν να μην τον αφορά αυτή η βαρειά Κατοχή! Σαν να αναφέρεται σε τρίτους.
Αν δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τη νέα υποδούλωση, το πρόβλημα είναι δικό μας.
Γιατί αυτήν τη φορά, δεν κατηφορίζουν στην έρημη Αθήνα οι γερμανικές ερπύστριες αλλά η εσωτερική ερημία της Μέρκελ και τα επιθετικά προϊόντα της βαρειάς γερμανικής βιομηχανίας. Αυτός ο εισβολέας, είναι πιο ύπουλος .
Κι από τον τρόπο που τώρα θα τον πολεμήσουμε-μιας και οι γονείς μας, μ΄όσα είχαν, έπραξαν το χρέος τους- θα εξαρτηθεί το πώς θα παρελαύνουν τα παιδιά μας στο μέλλον.
Οι αντιστοιχίες άλλωστε μας ξαναφέρνουν μπροστά στους εφιάλτες της ιστορίας, καθόσον και τότε «πρωθυπουργό» Τσολάκογλου είχαμε…