Οι εκλογές είναι γενικώς μια καλή και ωφέλιμη διαδικασία, αρκεί το αποτέλεσμά τους να μην ενοχλεί τον κύριο Παύλο Τσίμα και την συντεταγμένη πινακοθήκη του «μεγάλου δικτύου».
Αρκεί να είναι αποστειρωμένες, εύκολα χειραγωγήσιμες και κυρίως να δίνουν την δυνατότητα στον Γ. Πρετεντέρη και την ομάδα του Mega να κάνει τζερτζελέ παρέα με τον εκλογικό αναλυτή Ηλία Νικολακόπουλο, σχολιάζοντας τα «Έξιτ Πολ», στην μακρόσυρτη τελετουργία της βαθειάς εκλογικής (μας)νύχτας. Είναι καλές οι εκλογές, μα τις χίλιες αρκούδες, αρκεί να μην έχουν πολιτικό αίτημα. Να μην είναι λέει…«πολιτικοποιημένες»!..
Να΄ ναι με μηδέν λιπαρά. Άσφαιρες…Όπως το ψεύτικο πιστόλι του Γιωργάκη στα τραπέζι.
Να μην υφέρπει ούτε ως υποψία η ακανόνιστη οργή του κόσμου. Να επικυρώνουν αενάως την υποδούλωσή μας.
Αλλά γιατί στην περίπτωση αυτή δεν τις απαγορεύουν αυτός ο αχαμνός GAP και η ανεπαρκής του παρέα; Γιατί άραγε τρέμει στο ενδεχόμενο ότι ετοιμαζόμαστε να του(ς) τρίψουμε το Μνημόνιο στη μούρη; Από πού κι ως που είναι αδιέξοδη επιλογή οι υποψήφιοι όλων των άλλων κομμάτων πλην των εκλεκτών του ραγδαία φθαρμένου ΠΑΣΟΚ;
Ποια γλώσσα μιλάνε, όλοι αυτοί; Μας κλέβουνε τη ζωή και μας εκβιάζουν κι από πάνω; Από πού αντλούν τόσο θράσος;
Α, ναι βέβαια…Τόσα χρόνια το μάθαμε το μάθημα! Στην Δημοκρατία (τους) δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όταν το παρακάνει στο ασύδοτο κλέψιμο ο ένας, να δίνουμε στον άλλον την ευκαιρία να ρεφάρει. Για τούτο γέμισε ο τόπος ευυπόληπτες μετριότητες έως κοινά καθάρματα που μιλάνε ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ στα ΜΜΕ μην λέγοντας απολύτως τίποτε. Κοροϊδεύουν την κοινωνία, αγνοώντας ναρκισσιστικά μές το θολωμένο από έπαρση κι αδιαφορία μυαλό τους, ότι το καζάνι βράζει…
Στην Δημοκρατία, όμως υπάρχουν συμφέροντα. Κι όσο πιο άτεχνα και δουλικά ο Γιωργάκης υπερασπίζεται τα συμφέροντα των προστατών του, άλλο τόσο επίμονα, έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε εμείς τα δικά μας. Δεν είναι απαραίτητο αυτά να εφάπτονται, θέλω να πω…
Υ.Γ: Χάρηκα σαδιστικά με την διαβαλκανική συνέντευξη της πρωθυπουργάρας! Έτσι για να δείτε, έλεγα από μέσα μου, τι τραβάμε εμείς οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που ακούμε χρόνια τώρα, αυτόν τον ασυνάρτητο άνθρωπο που είναι προσηλωμένος μόνο στον εαυτό του και γυρίζει όπως τα αλογάκια του λούνα πάρκ, μετέωρος ανάμεσα σε ουρανό και γη …(σ.σ: δεν φταίει αυτός ο φουκαράς, τόσος είναι, αλλά για την Margaret φαίνεται πως αυτό αρκεί…Μόνο που πρέπει να΄ χουμε το νου μας. Μετά από τον πρωτότοκό της, η Magi θέλει να δει στο ίδιο αξίωμα την θυγατέρα του Μαργαρίτα, αφού όπως πιστεύει «είναι καιρός να αποκτήσει η Ελλάδα και μια γυναίκα πρωθυπουργό»! Δεν μας φταίει το κορίτσι, τουλάχιστον ακόμα. Αλλά, ειλικρινά, να λείπει το βύσσινο. Κάποτε αυτού του είδους η δια βίου μάθηση πρέπει να τελειώνει, ακόμα και σε πολιτικά υπανάπτυκτα καθεστώτα όπως το δικό μας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου