"Τα μικρά ψάρια ταΐζουν τους πρόσφυγες"

Ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ που υπογράφει η Δημοσιογράφος Ανθή Παζιανού από την εφημερίδα "Καθημερινή" της Τετάρτης 20 Φεβρουαρίου 2019. Αυτά είναι αδέρφια!..





Ξεκινά το μεροκάματο στις 4.30 το πρωί με τους συναδέλφους του και φτάνει στο λιμανάκι της Παναγιούδας, στη Λέσβο, λίγο μετά τις 4 το απόγευμα. Οσο αργούν τόσο περισσότερα ψάρια πιάνει. Χθες ήταν πολλά, ανάμεσά τους κι ένας αστακός. Ο 35χρονος Κώστας Καραμανώλης κάθε απόγευμα που επιστρέφει στο λιμάνι με το καΐκι του, εδώ και ενάμιση χρόνο, δίνει τα μικρότερα ψάρια, «αυτά που τρώνε οι γλάροι, αλλά παλιότερα τα τιμούσαν οι φτωχοί», όπως λέει, σε προσφυγόπουλα και ντόπιους, που τον περιμένουν στο λιμάνι με σακούλες ανά χείρας.

Χθες το απόγευμα, οι «ωφελούμενοι» του Κώστα Καραμανώλη ήταν τυχεροί, πήραν πολλές σαρδέλες. «Ελα, Ω3 που σας δίνω σήμερα», τους φώναζε ο ψαράς, καθώς γέμιζε τις σακούλες.

Μεγάλωσε στη βάρκα και στα καΐκια, γιατί ο πατέρας του είναι ψαράς. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και αυτή την περίοδο παρακολουθεί το παιδαγωγικό πρόγραμμα της ΑΣΠΑΙΤΕ. Μέχρι το 2010 ήταν συμβασιούχος στα προγράμματα stage του υπουργείου Αιγαίου και μετά επέλεξε να ασχοληθεί με την αλιεία, καθώς «λόγω της ανεργίας και επειδή είχαμε παντρευτεί και έπρεπε να δούμε το σπίτι, αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά το 2011».

Κάθε απόγευμα, προσφυγόπουλα και ντόπιοι περιμένουν με σακούλες ανά χείρας τον Κώστα Καραμανώλη να επιστρέψει στο λιμάνι με την ψαριά του.

Εχει ένα γιο, τον Γιώργο, πεντέμισι ετών, με τη γυναίκα του την Αρετή, που έχει σπουδάσει μαθηματικός, αλλά δουλεύει στο ΚΥΤ Μόριας και σε λίγο περιμένουν το δεύτερο παιδί τους, μια κορούλα. Στην αρχή ήταν δύσκολα. «Τώρα με την τράτα (σ.σ. βιντσότρατα) είναι καλύτερα, γιατί από το 2010 το εργαλείο αυτό είχε σταματήσει.

Ξαναδόθηκε άδεια τον Οκτώβριο του 2017 με διαχειριστικό σχέδιο», εξηγεί. Δουλεύει στην τράτα από τον Οκτώβριο έως το τέλος Μαρτίου. «Από την αρχή, πριν από ενάμιση χρόνο που πήραμε την τράτα, ξεκινήσαμε να τους δίνουμε γιατί τα πετάξαμε κάποιες φορές, επειδή δεν πωλούνται.

Παρόλο που αυτά τα μικρά ψάρια κάποτε τα έτρωγαν και έχουν πολύ καλά συστατικά. Αποφασίσαμε άμεσα να τα κρατήσουμε. Ετσι κι αλλιώς, τα προσφυγόπουλα έρχονταν για βόλτα τα απογεύματα, επειδή το λιμανάκι είναι κοντά στο ΚΥΤ Μόριας, και μας ζητούσαν να τους δώσουμε κάτι για φαγητό. Οπότε βρήκαμε τη λύση», αναφέρει.

Η ανταπόδοση

Και τονίζει: «Εμείς όμως δεν ξεχωρίζουμε Ελληνες και ξένους. Σήμερα, για παράδειγμα, ήρθε ένα παιδί και μου άφησε μια ρετσίνα επειδή του έδωσα προχθές ψάρια. Και τα προσφυγόπουλα ή οι γονείς τους έρχονται κάποιες φορές να μας δώσουν φρούτα επειδή δώσαμε ψάρια. Φυσικά δεν τα παίρνουμε, αυτοί τα έχουν περισσότερο ανάγκη». Και σκέφτεται ότι κάποια από αυτά τα παιδιά δεν έχουν φάει ποτέ στη ζωή τους ψάρι.

Ο Κώστας Καραμανώλης στο παρελθόν είδε τα δίχτυα του κάποιες φορές να καταστρέφονται από πρόσφυγες που έψαχναν για ψάρια. «Ανταλλάξαμε τα λόγια μας, είχαμε τα νεύρα μας, αλλά τους καταλαβαίνουμε. Πάνε αυτά, τελείωσαν, μας κατάλαβαν και αυτά συμβαίνουν. Για μένα το σημαντικότερο είναι τα παιδιά αυτά που μένουν τόσους μήνες εδώ να πάνε όλα σχολείο, για να μη γίνουν παραβατικά και να μπορέσουν να προχωρήσουν στη ζωή τους».

Έντυπη