Αν ο Μπακογιάννης είναι η ανανέωση, κάτι δεν πάει καλά…

Υπάρχουν χίλια φάρμακα για την αθλιότητα και για την φτώχεια κανένα. Πώς να βοηθήσεις αυτούς που αρνούνται στις μέρες μας να πεθάνουν από πείνα; Ούτε κι ο Θεός ο ίδιος δεν μπορεί να καλυτερέψει τη μοίρα τους.

Επειδή αυτά τα πράγματα είναι δύσκολες έδρες, κάτι σαν της Τούμπας και του ΠΑΟΚ, ας πούμε, ο Κώστας Μπακογιάννης, και οι άνθρωποι που τον συμβουλεύουν, τώρα που κατεβαίνει για υποψήφιος Δήμαρχος Αθήνας, σκέφτηκε να επενδύσει στην στρατηγική του φόβου.

Για να πείσεις τον άλλον ότι αξίζει κάτι καλύτερο, θέλει κόπο και σχέδιο. Οπότε, άσε καλύτερα, σου λέει, ας επιστρατεύσουμε τις παληές δοκιμασμένες συνταγές. «Πούλα φόβο». «Περπάτα με τον διαβόητο χρυσαυγίτη στον Άγιο Παντελεήμονα», χωρίς να τρέχει τίποτε αδερφέ, «δεν ζητάμε εμείς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων» ή κάπως έτσι, όπως είπε, και υιοθέτησε με πιο εξευγενισμένα χαρακτηριστικά και την νεανική σου φάτσα βεβαίως και σε χαλαρό στυλάκι, «με την Σία είμαι καψούρης» ας πούμε(…), που δείχνουν πόσο απέχεις από την ημιλιπόθυμη τάξη των παλαιών πολιτικών, σύσσωμη την ακροδεξιά θεώρηση των πραγμάτων.

Ας του πει κάποιος ότι η Αθήνα, όπως δήλωσε στο News 247, δεν είναι η πόλη όπου κυριαρχεί ο φόβος. Κι αν συμβαίνει αυτό, ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει τίποτε.

Χθες το βράδυ για παράδειγμα που στάθηκα αργά μετά τη δουλειά στον νυχτοφύλακα της νικοτίνης τον περιπτερά στη γειτονιά μου στη Νέα Σμύρνη για ν΄ αγοράσω τσιγάρα, τον είδα ζορισμένο.

-Κρύο Φίλιππα; Τον ρωτώ

-Το κρύο δεν το φοβάμαι Γιωργάκη μου, μ΄ απαντά. Την φτώχεια φοβάμαι.

Και να φανταστείς κυρ- Κώστα μου (Μπακογιάννη…), πως τον έχουνε κλέψει δυό φορές…