Ο άνδρας είναι ο βιρτουόζος της απώλειας

Ανήμερα Πρώτων Χαιρετισμών. Ο ένας του εαυτός, γελοίος απο χέρι κοίταζε να φορτώσει σε ξένες πλάτες τις μικρές άδοξες ήττες του την ώρα που κατέβαινε κουρασμένος απ΄ το τραμ, σιγοσφυρίζοντας "ο άνδρας με τον χωρισμό/ πονάει περισσότερο...".

Την ίδια στιγμή, ο άλλος του εαυτός έχοντας πάρει οριστικά διαζύγιο απ΄ το μελό, έβγαινε απ΄ την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στην παληά γειτονιά μουρμουρίζοντας με συγκίνηση "Την ωραιότητα της Παρθενίας Σου...".

Ένοιωσε εγγύτερα με αυτόν, σαν να είχαν πλυθεί ξαφνικά όλες του οι αμαρτίες και τον ακολούθησε μέχρι την κάβα για τις φτηνές συνήθειες. Σ΄ αυτόν που σέβεται τα πάθη του ο Θεός επιτρέπει το ξενοκοίταγμα.