Ηλίας Μακρής (20/12/2008) Καθημερινή
Προ ημερών, εκατοντάδες νέων διαμαρτύρονταν ειρηνικά μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη για τη δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου. Την ώρα εκείνη, στο απέναντι πεζοδρόμιο, ο Νικήτας Κακλαμάνης είχε την -τουλάχιστον απαράδεκτη- ιδέα να βάλει τη δημοτική μπάντα να παιανίζει χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Η θλίψη, η σωρευμένη οργή της κοινωνίας δεν έδωσε περιθώρια «κατανόησης» στη σπουδή του δήμαρχου να επαναφέρει –με πολύχρωμα βαρελότα- το καμένο χριστουγεννιάτικο δένδρο της πλατείας Συνάγματος. Μιας πλατείας, η οποία έχει συνδεθεί με την εμπορευματοποίηση της επιθυμίας των παιδιών να χαρούν τις γιορτές. Ο δήμαρχος φαίνεται πως δεν είδε τα σημειώματα που καρφιτσώνουν οι πολίτες για το πραγματικό νόημα των ημερών, φαίνεται να μην αντιλήφθηκε την εικόνα «υπεράσπισης» ενός τέως «ψηλότερου χριστουγεννιάτικου δένδρου» από τα ΜΑΤ.
Πριν από πολλά χρόνια, ένας άλλος δήμαρχος Αθηναίων, είχε καλέσει τους δημότες να μην αγοράζουν πολεμικά παιχνίδια στα παιδιά τους. Φέτος, τα παιδιά στα σχολεία δεν παίζουν «κλέφτες κι αστυνόμους» στις αυλές. Κανείς δεν θέλει να κάνει τον αστυνόμο. Κι όμως, είναι πολύ δύσκολο να τους εξηγήσεις γιατί ένας συμμαθητής τους χάθηκε και δεν θα γιορτάσει φέτος. Γιατί ένας άλλος έφηβος πυροβολήθηκε την ώρα που εξελίσσονται οι μαζικές κινητοποιήσεις της νεολαίας.
Λυπάμαι, δεν μπορώ να συμμεριστώ το ψυχαναγκαστικό κλίμα της «εορταστικής» Αθήνας. Τα μεγαλύτερα παιδιά καταλαβαίνουν. Είναι στους δρόμους φορώντας μπλουζάκια με το σύνθημα «Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται, έχουμε εξέγερση». Τα μικρότερα στεναχωριούνται. Εύχονται κανείς να μην πεθαίνει. Έχουν ανάγκη τη γιορτή. Τα κάλαντα. Τα δώρα. Το στολισμένο δένδρο στο σπίτι. Μόνο που φέτος, όλοι μας ωριμάσαμε πιο γρήγορα..
Λυπάμαι, δεν μπορώ να συμμεριστώ το ψυχαναγκαστικό κλίμα της «εορταστικής» Αθήνας. Τα μεγαλύτερα παιδιά καταλαβαίνουν. Είναι στους δρόμους φορώντας μπλουζάκια με το σύνθημα «Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται, έχουμε εξέγερση». Τα μικρότερα στεναχωριούνται. Εύχονται κανείς να μην πεθαίνει. Έχουν ανάγκη τη γιορτή. Τα κάλαντα. Τα δώρα. Το στολισμένο δένδρο στο σπίτι. Μόνο που φέτος, όλοι μας ωριμάσαμε πιο γρήγορα..
6 σχόλια:
Φαντάζομαι τους εξεγερμένους να καίνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μαζί με σκουπίδια καταναλωτικών προϊόντων και στη συνέχεια να προσπαθούν να κάνουν κατάληψη στη βουλή.
Όλα πλέον είναι πολύ σουρεαλιστικά.
Φέτος όλοι γνωρίζουμε πως το κλίμα είναι βαρύ. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει.
Με εξοργίζει όμως η στοχοποίηση του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά (όσα χρόνια ζω). Το θεωρώ διαστροφή!!!! Μακάρι κάποιος να μου έδινε μια λογική εξήγηση για τα παράλογα που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες. Γιατί επιθυμούν κάποιοι να κάψουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο? Αν δεν τους αρέσει ας στρέψουν το βλέμμα τους αλλού.
Ισως να θεωρείται και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο "καπιταλιστικός στόχος" !!!!
Δεν με ξενίζει, αφού καπιταλιστικοί στόχοι φαίνεται πως θεωρήθηκαν και οι στάσεις των λεωφορείων, οι κάδοι ανακύκλωσης, το Γαλλικό Ινστιτούτο, η Βιβλιοθήκη της Ευρώπης....
Και εν πάσει περιπτώσει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλ. Συντάγματος δεν θεωρώ πως σχετίζεται με τον κ. Κακλαμάνη η με οποιονδήποτε δήμαρχο. Σχετίζεται κυρίως με άτομα που ανήκουν στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις και βρίσκουν μια γιορτινή διέξοδο στην πλ. Συντάγματος μαζί με τα παιδιά τους. Ισως εγώ και κάποιοι άλλοι να έχουμε την πολυτέλεια να διασκεδάσουμε κάπου αλλού αυτές τις ημέρες (όσοι τουλάχιστον έχουν αυτή τη διάθεση). Οι φτωχότεροι άνθρωποι όμως όχι.Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να τους κόψουμε αυτό το δικαίωμα???? Γιατί να τους φράξουμε αυτή τη διέξοδο???? Ας έχουν το δικαίωμα επιλογής να διασκεδάσουν και ας κάνουν ότι θέλουν.
Οχι, τα Χριστούγεννα δεν αναβάλλονται επειδή κάποιοι έτσι επιθυμούν. Αν κάποιοι επιλέγουν να γιορτάζουν και να διασκεδάζουν μέσα από τις καταστροφές και το σκοτάδι είναι δικαίωμά τους.
Εμείς όμως δεν θα υποβάλλουμε τα μικρά παιδιά μας (που δεν φταίνε σε τίποτα) στην δοκιμασία αυτή. Θα τα οδηγήσουμε στην δημιουργία και το φως και δεν θα αναβάλλουμε τα Χριστούγεννα ότι και να γίνει.....
Νιώθω κι εγώ, για μένα, τα παιδιά μου, ότι κάποιοι μας στερούν την "αποκοπή" απ' τον παλιό το χρόνο..
Το μόνο που ζητώ είναι να μη κρυφτούμε από τα παιδιά. Να τους μιλήσουμε για τη θλίψη που γεννά ο θάνατος της (15χρονης) ελπίδας. Να τους μιλήσουμε για τη γέννα της ελπίδας πριν από 2008 χρόνια. Θεωρώ ασέβεια την επιβολή εορταστικού κλίματος σε μια πόλη, σε μια γενιά που δεν έχει ελπίδα. Και είναι πολλαπλή ασέβεια η μετατροπή του κέντρου της Αθήνας -στο όνομα της γέννησης του Χριστού- σε εμποροπανήγυρη.
ΥΓ στην σύγχρονη Ελλάδα, που έχει αρκετούς φτωχούς ακόμα, υπάρχει πλούτος παραδόσεων, ηθών και εθίμων. Άσχετων με χοντρούς σαντακλαούσηδες και συναυλίες στο Συντάγκμα Σκουέαρ, αλλά σχετικών με κάλαντα, κήρες, βασιλόπιτες και μαντρακούκους..
ΥΓ2 προβληματίζομαι κι εγώ ποιος πυρπολεί στάσεις και περίπτερα. Τα μάτια μας είδαν πολλά τις τελευταίες μέρες..
Λίγο πριν αλλάξει αυτός ο χρόνος ένα μουσικό κομμάτι ερχεται στο νου. Παραθέτω τους στίχους, ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα διαψευστεί η τελευταία στροφή. Στο χέρι μας δεν είναι άλλωστε;
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ,ενος νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής,
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,που νόμιζε πως μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Αλλά πίκρες οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...
Στης Ανατολής τα μέρη
μια φορά και ένα καιρό
Ήταν άδειο το κεμέρι,
μουχλιασμένο το νερό.
Στη Μοσούλη στη Βασόρα
στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα
της ερήμου τα παιδιά.
Κι ενας νέος από σόι
και γενιά βασιλική
Αγροικά το μοιρολόι
και τραβάει κατά εκεί.
Τον κοιτούν οι Βεδουίνοι
με ματιά λυπητερή
Κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει
πως θ' αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι
του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι
και με λιονταριού προβιά.
Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη,
απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη
να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη
σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη
να του βάλει τη θηλιά.
Μαύρο μέλι μαύρο γάλα
ήπιε εκείνο το πρωϊ
πριν αφήσει στην κρεμάλα
τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες
μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες
ο προφήτης καρτερεί.
Πάνε τώρα χέρι χέρι
κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι
τους κρατούσε συντροφιά.
Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο
βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο
λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
Νικημένο μου ξεφτέρι
δεν αλλάζουν οι καιροί
με φωτιά και με μαχαίρι
πάντα ο κόσμος προχωρεί.
Καληνύχτα,Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος
δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...
Το 2009 ανέτειλε..!
Και μαζί με την νέα χρονιά ανέτειλε και η ελπίδα.
Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους με υγεία και προπαντός ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου