Στα τηλεοπτικά πλάνα που είδα απόψε από την επίσκεψη Γιώργου Παπανδρέου στην Ηλεία, για δευτερόλεπτα κατέγραψα και την παρουσία του Κώστα Λαλιώτη.
Λίγα 24ωρα πριν, σε κάποιο μικρό μονόστηλο στον Τύπο, παρατήρησα την είδηση της παραίτησης του Πέτρου Μολυβιάτη, από το ειδικό Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών.
Είναι αμφότεροι, χωρίς αμφιβολία, από τους διαχρονικά μεγάλους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, με τουλάχιστον δύο κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά: Αφενός, βρέθηκαν πάρα πολύ κοντά στους ηγέτες εκείνους που σημάδεψαν περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο τη μεταδικτατορική Ελλάδα: τους Κων. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου. Αφετέρου, είναι απ' εκείνους τους πολιτικούς που έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα πολλές φορές η σιωπή τους να είναι το ίδιο ή και περισσότερο "ηχηρή" από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους.
Καθώς ο λόγος για τα στελέχη που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς σε "πρωθυπουργικό περιβάλλον", δεν μπορεί παρά να καταγραφεί πάντως και η διαχρονικότητα ακόμη δύο προσώπων, των οποίο η πολιτική παρουσία - έχοντας θητεύσει κοντά σε πρωθυπουργό- διατηρεί το ειδικό της βάρος. Σύμπτωση; Προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τους Ν. Αθανασάκη και Τηλ. Χυτήρη. Και εκείνοι είναι εκ των πολιτικών που μεταδίδουν την αίσθηση ότι έχουν πει πολύ λιγότερα πράγματα, απ' όσα γνωρίζουν για τον τρόπο που η Ελλάδα προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της μετά το 1974...
Ετσι, αναπόφευκτα, η σκέψη "έτρεξε" σε όλους τους υπόλοιπους "ανθρώπους των Προέδρων", που πέρασαν αλλά δεν έμειναν... Να θυμηθούμε τον κύκλο των χαμένων "εξ απορρήτων" του Κ. Μητσοτάκη (της περιόδου 1990-1993)? 'Η, εκείνων της εποχής Σημίτη;
Ενας Νίκος Θέμελης, έμεινε άφθαρτος από το χρόνο και την εξουσία. Αλλα πρόσωπα όπως ο Τσουκάτος και ο Πανταγιάς - για να μιλήσουμε για τους "νεώτερους", έχουν χαθεί μέσα στη σκόνη που σήκωσε το Παρασκήνιο...
Να, αυτά σκεφτόμουν, βλέποντας όλες αυτές τις ημέρες τις πρώτες σελίδες της δημοσιότητας να αφιερώνονται στον κύκλο των στενών συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου.
Πόσοι ήρθαν για να μείνουν?
4 σχόλια:
ρεπορταζιακα και μονο, γιατι ημουν εκει:
ο Λαλιωτης βρεθηκε εκεί γιατι ηταν αυτος που ειχε εκπονησει το προγραμμα αναπλασης της καμμενης Ηλειας, και αναδειξης με πεντε δρασεις της Αρχαιας ολυμπιας, που κατατεθηκε ως νομοσχεδιο απο το ΠΑΣΟΚ, και δεν εγινε δεκτο απο την κυβερνηση της ΝΔ.
- Θα ηθελα καποτε να γραψει εστω και ως μυθιστορημα με παραλλαγμενα - εστω-τα προσωπα και τα γεγονοτα, αυτα που εχει ζησει στο επικεντρο της εξουσιας τοσα και τοσα χρονια.
Δεν θα ηταν συναρπαστικο αναγνωσμα?
Η γοητεια της εξουσιας και η εξουσια της γοητειας...
(για μας που νομιζουμε οτι μαθαινουμε , αλλα τελικα απλως βλεφαριζουμε, ενα ελαχιστο κλασμα στο ημιφως των παρασκηνιων της εξουσιας)
Γιαννης Σιδερης
Ώστε τόσ ρηχά ήταν τα πράγματα; Κι εμείς που νομίζαμε ρε Ινσάϊντερ...
Υ.Γ Να θυμυθούμε τους "ταμίες του Μητσοτάκη" θα έλεγα... τους ταμίες του Σημίτη...Το μήνυμα του Ανδρέα για το συνέδριο του 1996 που το διαχειριστήκανε αυτοί όπου λές με κυνισμό...
Είσαι καλός άνθρωπος Ινσίντρε! Δεν χρειάζεται να το δείχνεις...
Είναι ντροπή για τον ίδιο τον ΓΑΠ, τον κομματικό κορμό και τους προσωρινούς, όπως αποδείχτηκε δημοσιογραφικούς και άλλους "φίλους" του που αφήνουν τώρα τον Τσουκάτο να τσιγαρίζεται. Δεν είναι τίμιο να εγκαταλείπεις τους ευεργέτες σου... Στο κάτω- κάτω, μόνος του τα πήρε;
Δημοσίευση σχολίου