Ν΄ακούμε και παραέξω

Μεταφέρω απο το εξαιρετικό μπλόγκ anemogastri

Το μετέωρο βήμα του ΣΥΝ




Ο κύβος ερρίφθη και ένα μέρος των ανανεωτικών του ΣΥΝ είναι πανέτοιμο να φύγει από το κόμμα το οποίο αποτελούσε μέχρι πρότινος τον φυσικό τους χώρο. Επί της ουσίας μιλάμε για διάσπαση, αλλά το ερώτημα αν αυτή η διάσπαση θα ολοκληρωθεί και θα είναι βιώσιμη παραμένει.

Ο Κουβέλης π.χ. παραιτείται οσονούπω από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, αλλά, μιλώντας στο Βήμα FM, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος, καθώς η δημιουργία ενός νέου φορέα αποτελεί συνάρτηση πολλών παραγόντων που θα κριθούν το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα έβαλε τέλος στις φήμες που τον θέλουν να συμμαχεί είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τους Οικολόγους - Πράσινους: «Δεν υπάρχει καμία συνεννόηση για συνεργασία, δεν μιλάμε για αναζήτηση συμμαχίας».

Η απόφαση αποχώρησης των ανανεωτικών από τις διαδικασίες του συνεδρίου εξακολουθεί να μην είναι μια ολοκληρωμένη κίνηση και, έως αυτή την ώρα, δεν αποτελεί επισήμως διάσπαση. Ακόμη πάντως κι αν από σήμερα έχουμε ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών (Κουβέλης, Λεβέντης, Τσούκαλης, Ψαριανός), πάλι θα παραμένει εκκρεμές το ερώτημα αν θα είναι βιώσιμο ό,τι παραχθεί απ’ αυτήν. Έως αυτή τη στιγμή τα ερωτήματα έχουν ως εξής:

● Θα έχουμε όντως ανεξαρτητοποιήσεις;

● Θα είναι σε θέση οι ανεξάρτητοι να δημιουργήσουν Κοινοβουλευτική Ομάδα;

● Θα πάρουν μαζί τους τον μεγάλο όγκο των ψηφοφόρων τους;

● Θα γίνει δυνατή η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα;

● Θα συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον νέο φορέα οι Οικολόγοι Πράσινοι;

Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι περισσότερα, αλλά μέχρι στιγμής αυτά είναι τα πιο άμεσα από χρονική σκοπιά και από τις απαντήσεις που θα δοθούν – όταν δοθούν – ίσως μάθουμε και ποια είναι η προοπτική του συνολικότερου πολιτικού χώρου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πληρώνει πολύ ακριβά τον «Δεκέμβρη» και... τον Αλαβάνο.

Όσο κι αν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα, όσο κι αν ο Τσίπρας πράγματι βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να διαχειριστεί μια κρίση η οποία πολιτικά τον υπερέβαινε κατά πολύ, όσο κι αν πράγματι ήταν και είναι αμφίβολο αν κάποιος άλλος στη θέση του θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τόσο μεγάλη εσωτερική κρίση, η σκληρή αλήθεια είναι ότι:

1. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα πολύ λίγος. Ευχάριστος και φιλικός στην κάμερα, ό,τι έπρεπε για την περίοδο των παχέων δημοσκοπικών αγελάδων, ωστόσο δεν αποδείχτηκε ποτέ ικανός στη διαχείριση κρίσεων, στη διαμόρφωση στρατηγικής και στην παραγωγή πολιτικής.

2. Παγιδεύτηκε θανάσιμα με τον «Δεκέμβρη», στη διάρκεια του οποίου υιοθέτησε και εφάρμοσε κατά γράμμα τη «λογική» Αλαβάνου, αλλά, ύστερα από την παταγώδη αποτυχία, βρέθηκε κατηγορούμενος από τον προκάτοχο και μέντορά του, τη «γραμμή» του οποίου είχε ακολουθήσει πιστά!

3. Όταν η κόντρα μεταξύ ανανεωτικών και ΣΥΡΙΖΑ οξύνθηκε υπέρμετρα, προσπάθησε να υπερβεί το στρατηγικό και πολιτικό του αδιέξοδο με ένα έκτακτο συνέδριο ελπίζοντας ότι τα «κουκιά» του κομματικού μηχανισμού και η επαναβεβαίωση της προεδρίας του θα μπορούσαν να συγκαλύψουν το βαθύ εσωτερικό ρήγμα.

4. Αντί, στην πορεία προς το βιαστικό, ελάχιστα προετοιμασμένο και... μη διαχειρίσιμο – όπως αποδείχθηκε – συνέδριο, να εκμεταλλευτεί τον διαθέσιμο χρόνο για να επουλώσει τις πληγές, διευκόλυνε τη δημιουργία ενός επιπλέον ρήγματος με την «ομάδα Λαφαζάνη» στο εσωτερικό του Αριστερού Ρεύματος.

5. Τελικά κατανάλωσε ένα ολόκληρο συνέδριο επιχειρώντας, είτε με λεονταρισμούς είτε με μελό παρακάλια, να αποφύγει μια διάσπαση, η οποία όμως με κάθε κίνηση ερχόταν πιο κοντά και πλέον είναι σχεδόν επίσημη.

Λίγο πριν από τις τελευταίες εκλογές, αρκετά πριν γεννηθεί το παρόν ιστολόγιο, σημείωνα σε ένα κείμενο ότι το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε, υπό όρους, να αναβάλει το... μοιραίο, αλλά δεν θα μπορούσε να το αποτρέψει. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα νεφελώδες μόρφωμα, του οποίου τη σύνθεση σε λίγο καιρό κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, η προοπτική του ΣΥΝ μοιάζει εξαιρετικά θολή.

Ακόμη και ο πιο επιεικής παρατηρητής των εσωτερικών υποθέσεων του Συνασπισμού δύσκολα θα μπορούσε να διακρίνει προοπτική επιβίωσης είτε σε μια αμιγώς ανανεωτική πολιτική απόπειρα είτε στη συνέχιση του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή του μορφή. Τουλάχιστον όχι αν δεν επισυμβούν κατακλυσμιαίες αλλαγές όχι μόνο στον ίδιο τον πολιτικό χώρο που εκφράζει, αλλά και στην ίδια την κοινωνία που τον περιβάλλει – χωρίς μέχρι στιγμής να είναι ικανός να εκφράσει ένα σοβαρό κομμάτι της...