Ήταν γύρω στο ΄94 κι ούτε θυμάμαι πια- ανάθεμα... Πετάχτηκα απέναντι στη Νομική- το "Ποντίκι" 'ήτανε τότε Σόλωνος και Μασσαλίας 7- να κάνω ένα γρήγορο επιτόπιο ρεπορτάζ για τις φοιτητικές εκλογές.
Πέφτω σε κάτι "σχήματα" της ΕΑΑΚ, "άσε μας ρε φίλε, εδώ δεν συμπληρώνουμε ψηφοδέλτιο" μου λένε. Ε, προσφέρθηκα κι εγώ που ήμουνα του Πολιτικού και μπήκα με αποκοτιά στο ψηφοδέλτιο κι έχω έκτοτε να καμώνομαι, εγώ που πάντοτε δούλευα και δεν γούσταρα το φοιτηταριό, πως υπήρξα συνδικαλιστής.
Το θυμήθηκα βλέποντας απο ένα συνάδελφο που ήρθε και μου έδειξε ένα χαρτί, οτι στα 49μου χρόνια ήμουν στο εκλεκτορικό σώμα για την εκλογή Πρυτανικών Αρχών! Με αριθμό μητρώου αυτόν τον παλαιηκό μου, με όνομα και πατρώνυμο. Στην αρχή, δεν το κρύβω, κολακεύτηκα! Οτι με θεωρούν ακόμα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας. Μετά, καπάκι σκέφτηκα με λύπη οτι εγώ δεν ανήκω εκεί. Κι έπειτα συνειδητοποίησα με περιφρόνηση οτι για να εκλεγεί κανείς τη σήμερον ημέρα Πρύτανης πρέπει να συνδιαλέγεται με τους φοιτητές του, στους οποίους οφείλει να είναι πρώτα απ΄ όλα δάσκαλος! Παρακμιακά πράγματα σε μιαν Ελλάδα που δεν ξέρει πια πως ν΄ αποθάνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου