Πρωταθλητές στην κατανάλωση "Βιάγκρα" αποδεικνύονται -λέει-οι Έλληνες.
Αν το δούμε επιστημονικά, είναι μια ακόμα επιβεβαίωση της δημογραφικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα. Απο μια άλλη σκοπιά, νομίζω το πράγμα έχει ως εξής: ένας λαός που ζει τους εθνικούς του μύθους μόνο στη φαντασία του, είναι λογικό, να χρειάζεται τεχνικά βοηθήματα για να ...ολοκληρώσει στην πράξη!
Θέλω να προσθέσω ένα υστερόγραφο στην χθεσινή απεργία του κλάδου. Οι εργαζόμενοι όλων των ταμείων που έβαλε στο χέρι η δομημένη παρέα του υπουργείου Οικονομικών με τα άπληστα "γαλάζια" παιδιά, αποφάσισαν να απεργήσουν μαζικά στις 15 τρέχοντος. Μοναδική παραφωνία, η ένδοξη ηγεσία του Σωματείου μας, Σόμπολος-Τσαλαπάτης για να είμαστε ακριβείς, που αλλοιώς αποφάσισαν...
Να υποθέσουμε οτι έχουν μια αριστοκρατική άποψη για τον συνδικαλισμό κι οτι τους ενοχλεί η συνάφεια με την πλέμπα; Ή μήπως, ήθελαν έτσι να απονευρώσουν την συλλογική διαμαρτυρία για το άγος των ομολόγων; Ντροπή ρε...
Κι εκείνος ο Καπράνος; Ως πότε θα κρύβεται σαν τους ασπάλακες; Ολόκληρη απεργία κάναμε για πάρτη του και δεν κατάλαβε τίποτε!
Ούτε ο Καραμανλής να΄τανε...
8 σχόλια:
Kαι οι εκπροσωποι σας στο ΔΣ του ΤΣΠΕΑΘ που ηταν ρε 'δημοσιογραφαρες" κηνσορες;
Είχαμε βάλλει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα ρε τεράστιε! Τι λέμε τόσην ώρα; "Δικός" μας ήταν ο Καπράνος, αλλά δεν το(ν) ξέραμε...
Και για να΄χουμε το κακό ερώτημα: μαγκεψάμαν σιγουρατζή; Άσε τις επιδείξεις απο την ασφάλεια της ανωνυμίας γιατί δεν σε βλέπει κανείς...
Στην αγορά-με την αρχαία ένοια του όρου- το θέμα δεν είναι πόσο ύψος έχεις, αλλά αν διαθέτεις κάποιο ανάστημα. Μπήκες;
Μα εναντίον ποίου απεργήσαμε; Και γιατί δεν ζητήσαμε τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης του ομολόγου; Και πως ανεχόμαστε να εξακολουθεί ο κ. Καπράνος να ηγείται του ταμείου μας; Και πως λήφθηκε η απόφαση για την απεργία χωρίς κάν να συνέλθει το μεικτό Συμβούλιο;
Ροδούλα Παναγή
Ρε Ροδούλα, καλά τα ρωτάς!
Σου θυμίζω όμως, οτι κάθε δύο χρόνια ψηφίζουμε! Μπροστά στην κάλπη, αλλά και σε ο,τι συμβαίνει στο καθημερινό μας Βιετνάμ, όπως ας πούμε, όταν, κλείνει η πόρτα του διευθυντή και είσαι στο τετ-α-τετ με την αυθαιρεσία του, δεν υπάρχει Σωματείο- ο καθένας εκείνη την ώρα, είναι ο γιος (ή η κόρη)του μπαμπά του...Δεν χρειάζεται να σου το πω, αλλά ήδη θα το κατάλαβες οτι σε κάποιους απο μας-και μαλλον είναι κάμποσοι...- δεν αξίζει η σημερινή Διοίκηση. Αυτούς ωστόσο εκλέγει η πλειοψηφία, με όσα υπόσχονται οι Κουΐκλιδες, κι έτσι παίζεται το παιχνίδι των συσχετισμών, όπου κυρίαρχο ρόλο για την ώρα, έχουν οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές. Συλλογική ευθύνη, το ξέρεις οτι δεν υπάρχει. Κι ούτε μπορούμε εμείς οι μάχιμοι να απολογούμαστε για λογαριασμό όσων χαϊδοκόληδων που αντιλαμβάνονται τον συνδικαλισμό σαν προθάλαμο μιας τιμητικής αποστρατείας, είτε ως μια ύστατη προσφορά στους εργοδότες...
Γειασάν!
Σωστός Γιώργο -και στο κείμενο και στα σχόλια (και η Ροδούλα το ίδιο)
Αγαπητοί συνάδελφοι καταλαβαίνετε βεβαίως ότι ούτε και εγώ επέλεξα αυτούς που αποτελούν τη σημερινη ηγεσία του συνδικάτου μας. Ομως απαιτώ η απουσία τους απ΄όλα όσα μας ταλανίζουν να μην είναι τόσο εκκωφαντινά μεγάλη. Είναι θέμα αξιοπρέπειας...Δεν το καταλαβαίνουν; Γιώργο τον πόνο μου λέω αντιλαβού;
Ροδούλα Παναγή
Κατάλαβα καλά και σου λέω εν τάχει: μπορεί να χρειαστεί να πάμε πολύ μακριά, αλλά έστω κι αν δεν υπάρχουν οι βεβαιότητες που υπηρετήσαμε με χιλιαστική σχεδόν πίστη στο παρελθόν, αισιοδοξώ οτι θα χτίσουμε μια νέα συλλογικότητα. Απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός...
Δημοσίευση σχολίου