Διαβάζω, βλέπω, ακούω και διαπιστώνω ότι δεν είμαστε οι μόνοι στη γηραιά ήπειρο που συρόμαστε σε ακόμα μία εκλογική ευρωμάχη, ασχολούμενοι με τα εσωτερικά μας, και καθόλου με το κοινό (;)ευρωπαϊκό σπίτι και το μέλλον του. Η περίπτωση της Βρετανίας με το σκάνδαλο των "εξόδων" που δηλώνουν σε βάρος των φορολογουμένων πολιτικοί, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της "ελληνικής περίπτωσης Ζήμενς", σε ριμέϊκ κάποιας άλλης χώρας της ΕΕ.
Υπό αυτό το πρίσμα, θα διακινδύνευα την εκτίμηση ότι δεν πρέπει να μας κάνουν να νοιώθουμε "μαύρο πρόβατο" της Ενωμένης Ευρώπης οι φωνές εκείνες που (μας) λένε ότι φθάσαμε στην τελική ευθαία για τις κάλπες και δεν έχουμε ακούσει τίποτα για το μέλλον της Ευρώπης.
Θα έσπευδα να προσθέσω, ωστόσο, ότι δεδομένης της τύχης που επιφυλάσσουμε για την ίδια μας τη χώρα, δεδομένων με άλλα λόγια των συμπεριφορών μας απέναντι στο Σήμερα της Ελλάδας και των (προφανών) σχεδίων μας για το Αύριο του τόπου μας, είναι αναμφισβήτητα καλύτερα που δεν αρχίζουμε να ασχολούμαστε με το παρόν και το μέλλον και ολόκληρης της Ευρώπης.
Οσο πετάμε μικρά και μεγάλα σκουπίδια στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο και, κατά κανόνα, έξω από τους κάδους...
Οσο συνεχίζουμε να "πλένουμε" αυλές και αυτοκίνητα με το λάστιχο, την ώρα που ξεραίνεται ο πλανήτης...
Οσο παραβιάζουμε κάθε γραπτό και άγραφο νόμο που υποτίθεται δημιουργήθηκε για την προστασία των δικαιωμάτων των συνανθρώπων μας που έχουν κάποια μορφή αναπηρίας, ή τέλος πάντων έχουν δυσκολία στις μετακινήσεις τους (γονείς με παιδάκια στο καρότσι, γέροντες)...
Οσο σκουριάζουμε τη σκέψη μας συνθλίβοντας τα πολλά και μεγάλα πίσω από τα φτηνά και ανούσια...
Οσο το όνομα ενός και μόνο οποιουδήποτε πολιτικού προσώπου, ή στελέχους επιχείρησης αποδεικνύεται ικανό να "εξαφανίσει" το Ονομα της Ζωής και της Αξιοπρέπειας χιλιάδων που βρίσκονται στην ανεργία, στη δίνη της φτώχειας, στον εφιάλτη της ανασφάλειας...
Οσο, εμείς οι Ελληνες, "θυμόμαστε" και "ευαισθητοποιούμαστε για την Ακρόπολη και τους αρχαίους θυσαυρούς μας, μόνο όταν κλείνουν εξαιτίας κάποιας απεργίας ή όταν έχει ... χλιδάτη παράσταση στην Επίδαυρο...
Οσο... Οσο... Οσο....
Ας καταναλώσουμε μόνοι μας τη μιζέρια μας. Δεν υπάρχει λόγος να την μεταδόσουμε και εκτός συνόρων...
Τα ευρωσέβη μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου