Να καταργηθεί η μονιμότητα στο Δημόσιο; Απο χθες!!! 

Είμαστε πατείς με πατώ σε, Σαββάτο μεσημέρι και περιμένουμε ,για να μας λυπάσαι, να περάσει το μετρό στον Νέο Κόσμο που όσο πάει τελευταία, όλο και ανεξήγητα αργεί. . Παρόλα αυτά, με γιορταστική διάθεση. Μπαίνουμε μέσα. Κι απο κει αρχίζει η φρίκη. Κάθε λίγα μέτρα ο μηχανοδηγός πάταγε το φρένο, ώστε γινήκαμε όλοι ένα κουβάρι και τα μικρά παιδιά να κλαίνε.
Στο Σύνταγμα όπου κατεβήκαμε, επειδή είμαστε κωλόφαρα και όρνια και τ΄ αφήνουμε να περνάν αυτά αβρόχοις, έτρεξα και τον πρόλαβα.

"Θέλω να σου πω δυό λόγια" του λέω

Κατεβάζει αυτός το παράθυρο επιθετικά "Τι τρέχει;"

Τρέχει ότι εδώ δεν κουβαλάς σακιά ρε μαλάκα! Αύριο που θα απεργείς θα ζητήσεις την κατανόησή μου...

Βγαίνει από δίπλα του που δεν τον είχα προσέξει μέχρι τότε, ένας δίμετρος κόπανος με μπουφάν της υπηρεσίας ΣΤΑΣΥ -κι έτσι να πούμε...η ΥΠΕΡΕΣΙΑ- και μου κάνει χειρονομώντας "μόκο"!  Απαρατάω τον σάκο που κουβαλούσα χάμω και του λέω "Μαλάκα, είμαι πυγμάχος. Αλλά και αν δεν ήμουν θα σας γαμούσα τώρα και τους δυό για το μίσος που βγάλατε πάνω μας χωρίς να σας φταίμε!". Χεστήκανε οι θρασύδειλοι. Κλείσανε την πόρτα στα μουγκά και φύγαν.

"Κρατήσατε τον αριθμός της αμαξοστοιχίας;" με ρωτήσανε δυο βαριεστημένοι υπάλληλοι ανεβαίνοντας αριστερά που πήγα κατακόκκινος να το καταγγείλω.
Βρε άντε γαμηθείτε κι εσείς τους απαντώ, χρονιάρες μέρες...

Αξίζει αυτοί οι ελεεινοί να πληρώνονται από μας; Λοιπόν να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ η μονιμότητα στο Δημόσιο. Να μπούνε με αξιολόγηση την οποίαν αντιμάχονται οι καλοπληρωμένοι και διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι "συνδικαλιστές" και να μείνουν όσοι αξίζουν και με μισθούς καλούς. Τα υπόλοιπα μουνόπανα να αποστρατευθούν για λίγα κατοστάρικα όπως εμείς στον ιδιωτικό τομέα. Επειδή, δεν σέβονται!.. Μήπως και μάθουν πως την βγάζουμε κι εμείς γαμώ το σπίτι τους γαμώ!