Τι πάθος ατελείωτο, σου λέει ο άλλος...

Η εγχώρια λογοτεχνία δεν έχει μυθοπλασία-και πως να έχει- αφού αυτοί οι υστερικά αυτοαναφορικοί γραμματικοί, αρκούνται να κάνουν άγονη επίδειξη γνώσεων κι ανακαλύπτουν, ας πούμε τον Μάρκο, στα βαθειά γεράματα. Θέλαν άλλη μια ζωή κι ούτε που θα παίρνανε χαμπάρι. Όποιος περνάει ξυστά απ΄ τη ζωή, ξυστά γράφει. Για τούτο και δεν συγκινούν κανέναν. Ούτε καν το σινάφι τους. Δε γαμιέται λέω... Μας στέργει εμάς, όπως στην ταινία του Βέντερς, ο μαύρος άγγελος. Στις ξενητειές μας. Εκεί όπου η ζωή είναι ποινή. Σαν ισόβια.