Συνόδευα έναν φίλο όλη νύχτα.
Αλητοοιγενειάρχης, όπως κι εγώ. Γίνηκε 48 και δεν είχε που να πάει.
"Μη σκας..." του λέω... "Καλλιά να ζεις τα πράγματα, παρά τη νοσταλγία τους"...
Υ.Γ Γαμώ την ψηφιακή μου αναπηρία ρε ινσαντράντε! Να σου αφιέρωνα τώρα τα Μάνταλα!
7 σχόλια:
(Ας πούμε;)
"Ξυπνώ και βλέπω σίδερα
στη γη στερεωμένα
και μ' αλυσίδες σταυρωτές
τα χέρια μου δεμένα
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Με δέσαν χειροπόδαρα
σαν τον εγκληματία
στην καταδίκη μου αυτή
γυναίκα ειναι αιτία
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Βροντούν οι αλυσίδες μου
ξυπνώ αλαφιασμένος
και μόλις πιάσω σίδερα
χτυπιέμαι απελπισμένος
Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάζουν τα κελιά"...
Πέτρου και Παύλου;
Χρόνια πολλά Πετρούλη!!!!!
Γιατι δεν κοιτάζω το εορτολόγιο και νομίζουν οι φίλοι μου ότι τους ξεχνάω;
Μάλλον απο ενδόμυχη ζήλια επειδή εγώ δεν έχω ονομαστική εορτή, βλέπεις όλες οι Λασκαρίνες (της Μπουμπουλίνας συμπεριλαμβανομένης) ήταν άθεες και αμαρτωλές.
merci..
ΥΓ το πρώτο συγχωρητέο, το δεύτερο αδιάφορο !)
πετρο χρονια πολλα
δεν τα παω καλα με τα εορτολογια
αντι-ρησιας
Έτσι Ινσίντρε!!!
@αντι
danke
Και συ ρε Λασκαρίνα...Είσαι που είσαι άθεη...Είναι ανάγκη να δηλώνεις και αμαρτωλή; Υπάρχουν και πρόσκοποι στην παρέα...
Δημοσίευση σχολίου