Δήλωση γειτόνισσας: "Πέφτω απ΄ τα σύννεφα! Ο Γιάννος ποτέ δεν είχε δώσει δικαιώματα!.."

Θα πρέπει να είναι κανείς σαδιστής για να χαίρεται στην πτώση των ανθρώπων. Όμως στην περίπτωση του ζεύγους Παπαντωνίου, όσο κι αν λυπάμαι για την κατάντια, βλέπω την διάχυτη ικανοποίηση –κι έτσι νοιώθω κι εγώ-για την απόδοση έστω με καθυστέρηση Δικαιοσύνης.

Το θέμα, ωστόσο, δεν προσφέρεται απλώς για κοινωνιολογικές προσεγγίσεις περί την… «άπληστη φύση του ανθρώπινου είδους». Τα αστικά πολιτικά συστήματα- αν και, ούτε και ο «υπαρκτός» τα απέφυγε αυτά, κάθε άλλο…- έτσι κάνουν τις δουλειές τους.

Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωσή μας, έγκειται στο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εγκαθίδρυσαν-και φρόντισαν να το κατοχυρώσουν και στο Σύνταγμα- (εισηγητές οι Γ. Βαρβιτσιώτης- Β. Βενιζέλος για να μην ξεχνιόμαστε…) ένα σύστημα μειωμένης λογοδοσίας που μέχρι σήμερα, προστατεύει τους απατεώνες πολιτικούς από την παραπομπή τους στον φυσικό δικαστή, ώστε εν καιρώ, όλα να καλύπτονται θολά και νοσηρά στην συνένοχη θαλπωρή της συντεχνιακής αλληλεγγύης.

Έχουνε ευτελίσει και υποβιβάσει το Σύνταγμα της χώρας- έτσι κι αλλοιώς κουρελόχαρτο μετά την υπαγωγή στην βλοσυρή Εποπτεία- εξαιτίας της αμοιβαίας τους καχυποψίας και των παρασκηνιακών συμβιβασμών τους, από έναν αυστηρό Καταστατικό Χάρτη Θεμελιωδών Αρχών, σε ένα κοινό νομοσχέδιο όπου χωράνε κάθε είδους συγκυριακές διευθετήσεις.

Κι όμως, λέω εγώ με την φτωχή μου πείρα, θα χρειαζόταν να συμφωνηθούν κάποιες πιο ευέλικτες διαδικασίες σε αλλαγές που βοά ο τόπος ότι επείγει να γίνουν, όπως η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ώστε κάθε κατεργάρης Άκης και Γιάννος (και πολλοί ακόμα…Πιστεύει κανείς ότι μόνο αυτοί τα αρπάξαν στη χώρα; Ιδού άλλο ένα σύμπτωμα: η διαβρωτική καχυποψία επί δικαίων και αδίκων) να πηγαίνουν εγκαίρως στον πάγκο τους.

Λόγω ενός κεκτημένου, συν τω χρόνω, επαγγελματικού μιθριδατισμού, διάβασα αληθινά με ευφρόσυνη διάθεση σχόλια ορισμένων (μεγαλο- και μικρο-) δημοσιογράφων που καλούν αχάριστα τον Κώστα Σημίτη να πάρει θέση για την διαφθορά που εξέθρεψε η κυβέρνησή του.

Δεν τους θυμάμαι να είχαν ανάλογη μαχητική διάθεση τότε, όταν κάποιοι από εμάς κινδύνευαν να χάσουν τη δουλειά τους από τις «μαύρες λίστες» του Μαξίμου. Ήταν βλέπεις πολλά τα λεφτά τις ημέρες εκείνες κι αυτούνα τα ποντίκια, εύκολα αλλάζουν γαλέρα κι υπηρετούν τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι με το αζημίωτο.

Πιο σεμνά ρε, όμως! Σας βλέπουνε… Γιατί όταν από τότε τα γράφαμε εμείς στο (Παλαιό) «Ποντίκι» - «πως είναι δυνατόν ο έντιμος Σημίτης να μην παίρνει πρέφα ότι ο “βιότοπος” γύρω του ζέχνει»;- μας αποκαλούσατε ενοχλημένοι- με τα λόγια του ίδιου του Γιάννου παρακαλώ…- «συντάκτες περιθωριακών εντύπων»…

Υ.Γ: Θα «χρέωνα», προσωπικώς, εκτός πολλών άλλων στον Παπαντωνίου δύο πράγματα:

1. Ότι παραμονές του κραχ στη Σοφοκλέους, βοήθησε να εγκλωβιστούν εκατομμύρια ανυποψίαστοι, διαβεβαιώνοντάς τους, όπως και ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ότι «η κρίση έχει ημερομηνία λήξης μετά τις εκλογές» του 2000.  
2. Ότι ήταν από τους πρωτεργάτες αυτής της καταναλωτικής αμεριμνησίας, όταν μετά την –όπως έγινε…- είσοδο της χώρας σαν λαθρεπιβάτισσας στο τραίνο της ΟΝΕ, δήλωνε με έπαρση «τώρα θα δανειζόμαστε με επιτόκια Γερμανίας»!...

Υ.Γ 2: Γλεντίζω επίσης, αφάνταστα, με την αμηχανία κάποιων "πρωτοκλασσάτων" στελεχών του παλαιού δικομματισμού στα "παράθυρα" και στους "αιθέρες", οσάκις καλούνται να αναφερθούν στα φαινόμενα πολιτικής διαφθοράς με αφορμή την άδοξη μοίρα του Γιάννου. Είναι σαν να ζητάς- για ορισμένους από αυτούς τουλάχιστον...- να σχολιάσει ένας ιερόσυλος, αυτούς που κλέβουν το παγκάρι...