Ένας, σχεδόν άηχος, Τενεκές…
Όταν στην Περιφέρειά σου έχεις τόσους νεκρούς- θύματα λέμε
που θα πίνανε ούζα, λέω εγώ σήμερα, ή θα χαιρόντουσαν κάπως με τους δικούς τους τέτοιαν
ώρα…- στη Μάνδρα και στο Μάτι κι αντί να παραιτηθείς εις ένδειξιν στοιχειώδους ευθιξίας,
πράγμα που στην τελική μωρή βλαμμένη ιδιοτελώς να το΄ βλεπες, θα σου πιστωνόταν, οχυρώνεσαι πίσω από την
χλωμή σου καρέκλα και ταυτίζεις με ψυχολογική υπεραναπλήρωση την κριτική που
σου ασκείται σαν επίθεση κατά της Δημοκρατίας, τότε δεν λέγεσαι Τενεκές, λέγεσαι
Ρένα Δούρου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου