Λίγα λόγια για έναν Ωραίο

Με τον Περικλή Κοροβέση, επ΄ ουδενί δεν είμασταν φίλοι. Υπήρξαμε όμως ευγενείς συμπότες κάμποσα βράδια σε κείνες τις μακρόσυρτες συνεδριάσεις της Βουλής. Ποτέ και από θέση, δεν τον αντιμετώπισα ως πηγή ειδήσεων.
Είχαν όμως για μένα εξαιρετικό ενδιαφέρον οι γλαφυρές διηγήσεις του. Και όχι τόσο για τα χρόνια της Χούντας, αλλά βασικά για συγκαιρινά πράγματα, γιατί η ματιά του είχε πολιτική υγρασία, και βεβαίως όταν το θέμα ερχόταν στις γυναίκες.

Τις άκουγαν τις διηγήσεις του στο τραπέζι και άλλοι. Και ύστερα, ορισμένοι από αυτούς, πήγαιναν και γράφανε στις εφημερίδες την επόμενη μέρα και στα άθλια site ότι ο Κοροβέσης γίνεται λιώμα κάθε βράδυ στο καφενείο της Βουλής! Ρετάλια...
Στεναχώρησε τόσο πολύ τους στενούς του ανθρώπους αυτή η συκοφαντία, ώστε πριν από λίγα χρόνια που τον αναζήτησα στο σπίτι του και ενημέρωσα την συμβία του ότι είμαι ένας γνωστός του Περικλή, όπου τα πίναμε στη Βουλή, μου΄ κλεισε το τηλέφωνο!..   

Από το αφεντικό, τον Κώστα Παπαϊωάννου στο παληό "Ποντίκι", γνώριζα ήδη ότι η μαρτυρία του Κοροβέση για τα φριχτά βασανιστήρια που υπέστη στη χούντα, ήταν η πρώτη που (με την συνέργεια του Γ.Α. Μαγκάκη; Δεν είμαι γι΄ αυτό βέβαιος) έφτασε παράνομα εκείνα τα μαύρα χρόνια στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Έκπληκτοι τότε στις δυτικές πρωτεύουσες συνειδητοποίησαν ότι στη χώρα μας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ανελέητων βασανιστηρίων. Το υλικό εκείνο αποτέλεσε την πρώτη ύλη για το ευσύνοπτο βιβλίο που εξέδωσε αργότερα, με τίτλο "Ανθρωποφύλακες".

Ήταν ωραίος άνθρωπος ο Περικλής Κοροβέσης. Όμορφος στη θωριά και Ωραίος. Ωραίος στα ελληνικά, πάει να πει αυτός που φθάνει στην ώρα του. Κι ο Κοροβέσης στην (μεγάλη) ώρα του, στη μαύρη δικτατορία, αλλά και αργότερα με τις συνεχείς παρεμβάσεις του, δήλωσε με όλη την ψυχή του και το σώμα Παρών.

Καλό κατευόδιο.